All Chapters of เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก: Chapter 81 - Chapter 90

มุกดาใช้เวลานานพอสมควรเพราะมัวแต่เดินทักทายพนักงานคนอื่น ๆ ทั่วทั้งชั้น ทั้งแผนกบัญชีและแผนกการเงินที่เธออาจจะต้องทำงานร่วมด้วยในอนาคต ด้วยเธอเป็นคนอัธยาศัยดี ยิ้มเก่ง คุยสนุก รวมทั้งเพียบพร้อมทั้งหน้าตาและสัดส่วนจึงเป็นที่เอ็นดูทั้งพนักงานชายและพนักงานหญิงทางด้านธาราหน้าจอLaptopถูกเปิดเข้าโฟลเดอร์ของกล้องวงจรปิดของบริษัทที่ติดตั้งทั้งภายในและบริเวณรอบ ๆ บริษัท เมาส์คลิกไปที่หน้าจอแสดงผลของกล้องวงจรปิดแถวที่สองซึ่งเป็นกล้องที่ติดอยู่บนชั้นสิบเอ็ดของตึก ซึ่งเป็นชั้นทำงานของแผนกบัญชีและการเงิน ภาพเคลื่อนไหวของหญิงสาวในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีดำกำลังเดินทักทายพนักงานภายในแผนกแทบทุกโต๊ะ หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างพากันมองตามหลังหญิงสาวแม้เธอจะเดินผ่านหน้าไปแล้วก็ตาม[ทำไมกูต้องทำตัวเหมือนไอ้ชาร์ด้วยวะ] เสียงเรียบบ่นกับตัวเอง ก่อนจะรีบปิดโฟลเดอร์นั้นลง“คุณษาช่วยเช็กแผนกบัญชีหน่อยครับว่าได้รับเอกสารหรือยัง ผมกลัวมุกดาจะเดินหลงไปที่อื่น เห็นหายไปนานแล้ว”“รับทราบค่ะ เดี๋ยวษาตามคุณมุกให้ค่ะ” อุษาที่ดูเหมือนจะรู้งานรีบตอบกลับเจ้านายหนุ่มกลับไปทันที ก่อนที่อีกฝ่ายจะกดวางสายและไม่แย้งคำพูดของเธอเลยแม้แ

หลังจากที่ทั้งสองปะทะฝีปากกันพอหอมปากหอมคอก็กลับเข้าสู่โหมดทำงาน มุกดายังศึกษางานในส่วนด้านการตลาดอยู่เพราะมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้ การเรียนกับการทำงานจริงค่อนข้างต่างกัน ถึงจะเคยทำงานจริงมาบ้างแล้วแต่ต้องยอมรับว่าเรื่องการตลาดของบริษัทHPค่อนข้างโดดเด่นเป็นที่พูดถึงในวงกว้างด้านธุรกิจ“ช่วยอธิบายตรงนี้ให้ฉันฟังหน่อยค่ะ” มุกดาหยิบไอแพดลุกเดินไปหยุดอยู่ข้างชายหนุ่มก่อนจะยื่นไปตรงหน้า“ข้อตกลงด้านการตลาด อันนี้สำคัญมากต้องระบุลงไปในสัญญาด้วย” (คู่สัญญาไม่มีสิทธิ์ทำสัญญาซื้อขายซ้ำซ้อนกับบริษัทอื่นไม่ว่ากรณีใด ๆ)“สัญญาซ้ำซ้อนคืออะไรคะ หมายความว่า คู่สัญญาไม่มีสิทธิ์เซนต์สัญญากับบริษัทอื่นอย่างนั้นเหรอคะ”“ไม่มีสิทธิ์เซนต์สัญญาร่วมทุนกับบริษัทอื่นในโครงการที่มีมูลค่าประมาณนี้ ถ้าเป็นโครงการอื่น ๆ ที่มูลค่าแตกต่างสามารถทำได้เพราะมันจะเกิดการแข่งขันด้านราคา มันเหมือนการจับปลาสองมือ”“ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะ คุณช่วยอธิบายอย่างละเอียดให้ฉันฟังอีกรอบหน่อยค่ะ” สะโพกกลมมนนั่งลงพะนักเก้าอี้ด้านซ้ายกลิ่นน้ำหอมราคาแพงปะทะจมูกชายหนุ่ม“ใบปริญญาที่ได้มาไม่ได้เอาความรู้แลกมาเลยหรือไง” ธาร

ตอนที่21 มารยาร้อยเล่มเกวียน“คุณหายไปไหนมาคะ” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามา“ไปธุระ”“ไหนคุณบอกไปหากาแฟดื่ม ฉันเดินไปหาที่ห้องรับรองก็ไม่เจอ”“หาผมทำไม”“คุณหายไปนานฉันคิดถึงคุณนี่คะ”“มุกดา” เสียงทุ้มดุใส่หญิงสาวเมื่อพลังงานร่างกายเขาอ่อนลงแทบจะรับมือเธอไม่ไหว“คะ” คิ้วได้รูปเลิกขึ้น ดวงตากลมโต อมยิ้มมุมปาก“อย่ามัวแต่เล่นอยู่แบบนี้ ตั้งใจเรียนรู้งานจะได้รีบกลับไปช่วยพ่อคุณทำงาน อย่ามัวแต่ทำตัวเป็นคุณหนูมาอ่อยผู้ชายไปวัน ๆ” ธารากระแทกเสียงดุออกไปแสดงสีหน้าเหนื่อยหน่าย“ทำไมต้องพูดกับฉันแรงขนาดนี้ด้วยคะ” ใบหน้าเปื้อนยิ้มหุบลงแปรเปลี่ยนเป็นเจื่อนลง“คุณโตแล้วมุกดา ควรที่จะรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองได้แล้ว” น้ำเสียงเหนื่อยหน่ายบอกหญิงสาวออกไปอีกครั้ง“ฉันไม่รับผิดชอบหน้าที่ของฉันตรงไหนคะ ฉันก็ศึกษางานที่คุณสั่งให้ฉันทำอยู่นี่ไง”“คุณไม่ควรมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก คุณควรจะไปช่วยพ่อคุณทำงาน อย่าทิ้งเวลาให้เสียเปล่ารีบทำหน้าตัวเอง”“คุณกำลังจะบอกอะไรฉัน”“ผมแค่อยากเตือนคุณ คุณไม่ใช่เด็กและโตพอที่จะต้องรับผิดชอบตัวเองและคนในครอบครัวได้แล้ว”“คุณหมายถึงอะไรก็บอกฉันมาตรง ๆ ส

ตอนที่23 หยั่งเชิง“ฉันมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอเดวิด ฉันไม่สวยขนาดนั้นเลยเหรอ” มุกดาเอ่ยถามขึ้นทันทีที่ขึ้นนั่งบนรถของเดวิดที่มารอรับเธอตอนเย็นหลังเลิกงานเพราะทั้งสองมีนัดทานข้าวเย็นกัน“เธอสวยมากเบบี๋ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ไอกล้าพูดเลยว่าทั้งชีวิตไอไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่สวยเท่ายูมาก่อน หน้าตารูปร่างยูไม่ได้เพอร์เฟคแต่ยูเป็นผู้หญิงที่สวยมากในสายตาไอ และไอเชื่อว่าผู้ชายอีกมากมายบนโลกนี้ก็คิดเหมือนไอเช่นกัน”“แล้วทำไมเขาถึงรังเกียจฉันขนาดนั้น”“ยูชอบผู้ชายคนนั้น”“~” มุกดานั่งเงียบไม่ได้ตอบคำถามเดวิด“ผู้ชายคนนั้นคือคนที่ทำให้เสียใจเมื่อสองปีก่อนใช่ไหม”“ช่างมันเถอะ”“ยูไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ แบบนี้ ลองสู้อีกสักตั้งสิ สู้จนถึงที่สุดก่อนค่อยบอกว่ายอมแพ้”“แต่เขาไม่แม้แต่จะสนใจฉันเลยนะ ออกจะรังเกียจฉันมากกว่าด้วยซ้ำ”“ไอไม่เชื่อว่าจะมีผู้ชายคนไหนบนโลกปฏิเสธยูได้ลงหรอกเบบี๋”“มีสิก็ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นไง ไม่รู้ว่าตายด้านไปแล้วหรือยัง แทบจะแก้ผ้าต่อหน้าอยู่แล้วยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร”“งั้นเรามาพิสูจน์กัน”“อ้ะ!” มุกดาร้องเสียงหลงเมื่ออยู่ ๆ เดวิดก็ดึงตัวเธอเข้าไปกอด ซุกหน้าลงข้าง

เปลือกตาปิดลงช้า ๆ เอนหลังพิงเก้าอี้ผ่อนลมหายใจเข้าออกช้า ๆ หลังจากนั่งทำงานหลังขดหลังแข็งมาทั้งวัน เมื่อถึงเวลาเลิกงานหญิงสาวก็เก็บของบนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบ ขณะลุกขึ้นจากโต๊ะก็มีสายโทรเข้ามาพอดี{ว่าไงเบบี๋}{คืนนี้ออกมาดื่มกันหน่อยไหม ยูทำงานเครียดมาทั้งอาทิตย์แล้ว ออกมาพักผ่อนหน่อย}{โอเคคืนนี้เจอกัน ส่งโลเคชันมาให้ฉันด้วยนะ}{ได้รอสักครู่ เพื่อนไอบอกว่าที่นี่ดีมาก}หลังจากวางสายเสร็จข้อความไลน์ก็เด้งขึ้นทันทีติ๊ง!“ผับHPอย่างนั้นเหรอ คุ้น ๆ แฮะ” มุกดาไม่ได้ใส่ใจมากนะ ยัดโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าและเปิดประตูออกจากห้องไปโดยไม่หันมากล่าวลาชายหนุ่ม ไม่เหมือนเมื่อก่อนเธอจะหันมาบอกเขาหรืออ้อยอิ่งทำเหมือนไม่อยากกลับวันศุกร์สุดสัปดาห์ทุกคนต่างเร่งรีบกลับบ้านหรือไปทำกิจกรรมอย่างอื่นต่อหลังจากเลิกงาน เนื่องจากเป็นวันสุดสัปดาห์การจราจรก็จะหนาแน่นกว่าทุกวัน มุกดาเองยังไม่ชินกับที่ต้องมาเจอรถติดวันละหลาย ๆ ชั่วโมง เธอต้องปรับตัวเป็นอย่างมากเพราะที่ต่างประเทศปัญหารถติดแทบไม่มีให้เห็น“กลับมาแล้วค่ะ” หญิงสาวกล่าวทักทายผู้เป็นแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่โซฟาห้องรับแขก“เรียนรู้งานที่โน่นเหนื่อยไหมลูก” ก