All Chapters of เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก: Chapter 91 - Chapter 100

“ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อคุณเป็นใคร ช่วยต่อสายให้ผมคุยด้วยหน่อย” เสียงเรียบดูเยือกเย็นพูดออกไปพร้อมกับแสแยะยิ้มมุมปาก“แกจะได้รู้ว่าไม่ควรยุ่งกับพวกฉัน”“ฮัลโหลพ่อ ตอนนี้ผมอยู่ผับHPตอนนี้พวกมันจับผมมาขังไว้ห้องใต้ดินพ่อส่งคนมาจัดการพวกมันหน่อย”“ฮะ! แกว่าอะไรนะ แล้วแกไปทำอะไรที่นั่นถึงโดนพวกเขาจับขังไว้แบบนั้น”“สวัสดีครับคุณไกรศร ผมจะไม่พูดพร่ำทำเพลงนะครับ ลูกชายของคุณวางยาคนของผมที่ผับของผม ผมแค่จะแจ้งคุณให้ทราบว่าผมจะขออนุญาตสั่งสอนลูกชายคุณสักหน่อยคุณคงจะไม่ว่าอะไรนะครับ แล้วอย่าลืมส่งคนมารับลูกคุณไปส่งโรงพยาบาลด้วยเพราะผมคิดว่าเขาคงไปเองไม่ได้”“คะ..คุณลุคค์อย่าทำอะไรลูกผมเลยนะครับ ผมขอโทษแทนลูกผมด้วย คุณจะให้ผมชดใช้เท่าไหร่คุณว่ามาได้เลย”“คุณก็รู้ว่าเงินไม่สำคัญสำหรับเรา ลูกชายนิสัยเสียของคุณต้องได้รับการสั่งสอนสักหน่อยจะได้รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว ต่อไปจะได้แยกแยะออก เพราะทั้งชีวิตผมคิดว่าคุณไม่ได้สอนเขาให้แยกแยะความดีและความชั่วเขาถึงใช้ชีวิตเป็นขยะสังคมอยู่แบบนี้”“คุณลุคค์ผมขอร้องล่ะครับ อย่าทำอะไรลูกผมเลย”“จัดการให้เรียบร้อยแล้วเอาพวกมันไปโยนทิ้งไว้หน้าบ้านพ่อมัน อย่าทำให้ห

ผับ“ทำไมไม่ขึ้นไปนั่งข้างบน” ใบหน้าเรียวเล็กหันมองเจ้าของคำถามก่อนจะหันกลับมาทางเดิม เพื่อน ๆ ของหญิงสาวที่มาดื่มด้วยกันต่างมองหน้ากันเป็นคำถาม“ฉันอยากนั่งตรงนี้ ตรงนี้คนเยอะสนุกกว่า”“ถ้าจะมาดื่มก็ขึ้นไปนั่งข้างบน ทำไมชอบขัดคำสั่ง” เสียงเรียบบอกออกไปอีกครั้ง พยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด“แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”“อย่าให้ผมโมโห ถ้านั่งตรงนี้แล้วเกิดเรื่องเหมือนครั้งนั้นจะทำยังไง”“พี่แทนไทก็อยู่ใกล้ ๆ แถมบอดี้การ์ดยังยืนอยู่เต็มไปหมด และทุกคนก็รู้กฎของที่นี่ดี ไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกค่ะ”“มุกดา”“แฟนแกเหรอมุกดา” หญิงสาวหนึ่งในคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะถามขึ้นเมื่อฟังทั้งสองเถียงกันมาสักพัก“เปล่าไม่ใช่ แค่คนรู้จัก” คำปฏิเสธไร้เยื่อใยของหญิงสาวยิ่งยั่วโมโหธารามากขึ้น“แล้วทำไมเขาดูเป็นห่วงแล้วยังดูโมโหแกขนาดนั้นด้วย ดูยังไงก็เหมือนแกเป็นแฟนเขาเลยนะ”“ปากร้ายขนาดนั้นใครจะเอามาเป็นแฟน”“แต่เขาหล่อมากนะ”“บางคนมีดีแค่ความหล่อ อย่างอื่นไม่ได้เรื่องฉันก็ไม่เอามาทำพันธุ์หรอกนะ”“เอ่อ..พี่ธาราจะนั่งตรงนี้เหรอครับ” แทนไทเดินเข้ามาถามเมื่อยังเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ที่เดิม“เอาเหล้ามาให้กูด้วย

“ลูกสาวคุณอาคมเหรอครับ ได้ข่าวว่าพึ่งเรียนจบจากต่างประเทศ วันนี้จะมาช่วยคุณอาคมกู้บริษัทคืนเหรอครับ” หนึ่งในผู้ถือหุ้นคนเก่าคนแก่ของบริษัทถามขึ้น“ใช่ค่ะ นั่นคือสิ่งสำคัญที่ฉันควรทำมากที่สุดตอนนี้ไม่ใช่เหรอคะ” มุกดาเป็นคนตอบแทนผู้เป็นบิดา“จะไหวเหรอครับ ยังไม่เคยมีประสบการณ์อะไรเลย เรียนก็แค่ในตำรามันไม่เหมือนการทำงานจริงหรอกนะครับ” ถ้อยคำดูถูกสาดใส่เธอไม่หยุด มุกดาเอาแต่นั่งฟังเงียบ ๆ ไม่ตอบโต้กลับจนเธออดทนต่อไม่ไหว“เมื่อสมัยก่อนตอนที่คุณเรียนจบใหม่ ก็มีบริษัทให้โอกาสคนไร้ประสบการณ์รับคุณเข้าทำงานเหมือนกันไม่ใช่เหรอคะ เพราะฉะนั้นการให้โอกาสเป็นเรื่องสำคัญนะคะ โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ที่พวกเขามีแนวคิดใหม่ ๆ”“ผมกลัวว่าจะคิดนอกกรอบเกินไปแล้วพังไม่เป็นท่าสิน่ะครับ”“แล้วการทำงานแบบเดิม ๆ ก็ใช่ว่าจะดีที่สุดนะคะ ถ้าไม่งั้นจะมีนักธุรกิจที่ยังอายุน้อยประสบความสำเร็จได้ยังไงล่ะคะ ไม่ใช่เพราะพวกเขาเหล่านั้นคิดนอกกรอบไปจากเดิมหรอกหรือคะ”เริ่มประชุม“ที่ผมเรียกทุกท่านมาวันนี้ ผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทุกท่านทราบว่าผมจะให้ลูกสาวผมเข้ามาบริหารที่นี่แทน ซึ่งทุกคนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัทตอนนี้เป็นอย่าง

เช้าวันต่อมา“ฉันมีนัดคุยเรื่องเงินทุนที่จะนำมาหมุนเวียนดำเนินโครงการที่กำลังก่อสร้างอยู่ คุณภามีเอกสารอะไรด่วนให้ฉันเซนต์ไหมคะ” มุกดาหันไปบอกกับเลขาเมื่อสักครู่เธอได้รับข้อความให้เข้าพบเพื่อนำเสนอโครงการของบริษัท และเธอไม่รอช้าที่จะตอบตกลง“ไม่มีค่ะ คุณมุกจะไปคนเดียวเหรอคะ”“ค่ะ เขาค่อนข้างต้องการความเป็นส่วนตัวค่ะ”“อ้อ..เข้าใจแล้วค่ะ”“ถ้างั้นฉันไปก่อนะคะ” มุกดาคว้ากระเป๋าสะพายลุกจากโต๊ะเดินตรงไปยังลิฟต์นี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องออกหน้าเจรจาธุรกิจด้วยตัวเอง ฝ่ามือบางเต็มไปด้วยเหงื่อที่ซึมออกมาตามซอกนิ้ว เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาตามหน้าผากทั้งที่อุณหภูมิภายในรถเปิดที่23องศา“เธอต้องทำได้มุกดา เธอเก่งอยู่แล้ว” หญิงสาวให้กำลังใจตัวเองก่อนลงจากรถ ใจจริงก็อยากโทรปรึกษาธาราแต่เธอก็อยากจัดการอะไรด้วยตัวเองบ้างชายหนุ่มจะได้รู้ว่าเธอเองไม่ได้โง่เหมือนอย่างที่เขาชอบว่าเธอร้านอาหาร“บริษัทคุณกำลังอยู่ในช่วงวิกฤตเงินทุนมากมายขนาดนั้นผมคงไม่สามารถให้คุณได้ แต่ถ้าคุณอยากได้จริง ๆ ผมมีข้อเสนอให้คุณถ้าคุณรับข้อเสนอของผมได้ผมอาจจะสนับสนุนเงินทุนให้คุณก็ได้” นักธุรกิจวัยสี่สิบปลาย ๆ พูดขึ้นหลังจากที

“อื้อ!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความเจ็บจากแรงบีบเคล้นหน้าอกอวบผ่านบราเซียร์ตัวบาง ขณะแท่งเนื้อที่ขยายตัวเต็มที่ดันบอกเซอร์เสียดสีหน้าท้องแบนราบของเธอ“อืม..” สัมผัสวาบหวามทำให้มุกดาคล้อยตามและเริ่มตอบสนองชายหนุ่มแบบเงอะงะอย่างคนอ่อนประสบการณ์ ลิ้นนุ่มตวัดไปมากลืนน้ำหวานแลกน้ำลายเป็นระยะ ร่างกายอ่อนปวกเปียกแขนขาเริ่มอ่อนแรงเหมือนที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน ไล่สายตามองริมฝีปากหยักได้รูปผละออกจากการหยอกล้อด้วยความกระหายอย่างไม่เคยเป็น“อย่าทำหน้าหื่นแบบนั้นถ้าคืนนี้ยังอยากจะนอนอยู่” ทั้งที่อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่มันกลับเซ็กซี่จนคนฟังเกร็งหน้าท้องแน่น ขณะที่ฝ่ามือหนาบีบขย้ำหน้าอกคับ C ผ่านบราเซียร์ที่แทบจะปิดไม่มิด“ถ้าฉันทำถูกใจคุณ ลดเงินต้นให้ฉันด้วยสิบล้านตกลงไหมคะ” มุกดาแกล้งพูดกระตุ้นเพื่อดูปฏิกิริยาของชายหนุ่ม ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเงินแค่ห้าสิบล้านเป็นแค่เศษเงินที่เขามี เขาไม่ได้สนใจเงินที่ให้เธอหยิบยืมมาด้วยซ้ำ จะว่าคิดเข้าข้างตัวเองว่าชายหนุ่มนั้นหลงเสน่ห์เธอก็คงไม่เกินจริง“เลิกสั่นเป็นเจ้าเข้าก่อนเถอะ ยังไม่กระแทกยังกลัวขนาดนี้”ได้ยินดังนั้นสองมือตวัดขึ้นโอบรอบลำคอหนาเมื่อฝ