All Chapters of เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก: Chapter 101 - Chapter 110

“ยิ้มแบบนี้จะให้เบาหรือกระแทกแรง ๆ เอาให้แน่”“อื้อ..นี่มันครั้งแรกของฉันนะ เบา ๆ หน่อยมันจะตายหรือไง”“ถ้าเจ็บก็เลิกทำ” ธาราถอนตัวตนออกมา ดวงตากลมโตช้อนสายตาร้อนผ่าวมองแท่งเนื้อเคลือบไปด้วยคราบน้ำสีใสผสมเลือดสีแดงสด ไม่ทันจะเอ่ยปากว่าก็ต้องเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อธาราอัดตัวตนเข้าร่องคับแคบอีกระลอกไร้ความปรานี“คิดจะใช้งานแค่ครั้งเดียวหรือไง กระแทกเข้ามาได้..มันจุก” ใบหน้าเหยเกส่ายไปมาด้วยความทรมานจุกปนเสียว ปากบางก็ก่นด่า ขณะที่อีกฝ่ายยังกระแทกกระทั้นเข้าใส่ไม่ยั้ง ปลายนิ้วเกร็งจิกลงบนผ้าปูที่นอนระบายแรงถาโถมอย่างบ้าคลั่งของคนด้านบน เสียงร้องครางดังระงมแข่งกับเสียงจังหวะเนื้อกระทบเนื้อ“อ่อยผู้ชายไปทั่วรอดมาได้ยังไงตั้งยี่สิบห้าปี หรือไปทำรีแพร์มา” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงกระซิบข้างใบหู และหันมาโฟกัสนัยน์ตากลมสวยราวต้องการอ่านความคิดผ่านสายตา ลมหายใจอุ่นกระทบปลายจมูกเชิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ถึงฉันจะแรดแต่ฉันไม่ได้มั่ว”“แล้วที่ขึ้นคร่อมผมวันนี้ แค่เล่น ๆ อย่างนั้นเหรอ” แววตาเย็นชายากจะคาดเดาเปลี่ยนจุดโฟกัสเป็นท่อนล่างที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่ ก่อนที่ร่างอรชรจะโยกคลอนอย่างดุเดือด น้ำสีใสผสมเลือดจาง ๆ

ปั่ก!"วันนี้ผมจะไปด้วย" แฟ้มถูกวางกลับลงที่เดิมพร้อมกลับประโยคที่มุกดาไม่คิดว่าจะได้ยิน"คุณว่าอะไรนะคะ" มุกดาถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"โดนกระแทกข้างล่างคงไม่กระทบถึงหู เตรียมเอกสารสัญญาให้พร้อม ผมขอดูรายละเอียดโครงการทั้งหมดก่อน""อีตาบ้า ทำไมชอบเอาเรื่องนั้นมาพูดจังเลย" เสียงบ่นอุบอิบ รู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าเมื่อคิดถึงเหตุการณ์อันเร่าร้อนเมื่อคืนที่ผ่านมา"อย่ามัวแต่ทำหน้าหื่น รีบทำงาน" เสียงเรียบปนดุดังแทรกขึ้นอีกครั้ง ช่วยเรียกสติเธอกลับมา"จิ๊!""มุกดา""สัญญาค่ะ ฉันตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว เผื่อคุณผู้ช่วยต้องการตรวจดูอีกรอบหนึ่ง" แฟ้มสีเทาที่ใส่เอกสารสำคัญถูกวางลงตรงหน้าชายหนุ่ม ใบหน้าเรียวเล็กง้ำงอต่างจากก่อนหน้า"คุณอาคมอาการเป็นอย่างไรบ้าง" เสียงเรียบถามขึ้นทำลายความเงียบ"ดีขึ้นแล้วค่ะ น่าจะได้กลับมาพักที่บ้านเร็ว ๆ นี้”"ก็ดี ท่านจะได้ช่วยคุณทำงาน""หมายความว่าไงคะ ถ้าพ่อฉันออกจากโรงพยาบาลคุณก็จะไม่ต้องเสียเวลามาช่วยฉันอย่างนั้นใช่ไหมคะ" มุกดาเผลอเสียงดังใส่ชายหนุ่มอย่างลืมตัว อยู่ ๆ อาการน้อยใจก็เกิดขึ้นมาดื้อ ๆ เมื่อรู้ว่าจะไม่มีชายหนุ่มเคียงข้างกายอีกต่อไป"สักวันคุณก็ต

"ฮึ! วันไนต์สแตนด์อย่างนั้นเหรอ คืนนี้พ่อจะกระแทกให้จมเตียง"“…” เสียงแหลมแสบแก้วหูเงียบลงทันทีเมื่อได้ยินคำขู่ของอีกฝ่าย ถึงไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำกับเธอจริง ๆ แต่ก็อดกลัวไม่ได้เพราะว่าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอนั้นชอบทำอะไรที่เธอคาดไม่ถึงเอี๊ยด!!รถวิ่งเข้ามาจอดโรงแรมชื่อดัง ที่ชั้นดาดฟ้าจัดเป็นโซนดินเนอร์สุดหรูบนดาดฟ้าของตึกที่ตกแต่งด้วยไฟหลากสี ขนาดขับรถผ่านตอนกลางคืนในระยะไกลยังรู้ว่าสวยงามมากแค่ไหน เป็นความฝันของสาว ๆ หลายคนที่อยากมาดินเนอร์กับคู่รักท่ามกลางบรรยากาศแสนโรแมนติกแบบนี้ แต่ใช่ว่าคนทั่วไปจะสามารถมาได้เพราะราคาอาหารที่นี่ค่อนข้างสูงจึงมีแต่ลูกค้าระดับไฮโซเท่านั้นที่จองโต๊ะมาใช้บริการ“ร้านข้างทางกินไม่เป็นหรือไง” เสียงบ่นอุบอิบออกไป แต่ก็เผลอยิ้มมุมปากก่อนจะดึงสีหน้ากลับมาบึ้งตึงเหมือนเดิม แต่ก็ไม่สามารถรอดสายตาของบอดี้การ์ดหนุ่มไปได้“นอกจากมีปัญหาในการฟังแล้ว ยังมีปัญหาในการแสดงออกด้วยหรือไง”“นี่คุณ!” นิ้วเรียวยาวชี้ไปตรงหน้าชายหนุ่ม ทำปากขมุบขมิบ“รีบลง..ผมจองโต๊ะไว้ตอนสามทุ่ม” เท้ายาวก้าวลงจากรถไม่สนใจหญิงสาวที่กำลังโมโหจนตัวสั่นอยู่ในรถ“เชิญคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงทาง

“แน่ใจนะคะว่าต้องการให้ฉันหยุด อีกตั้งเกือบชั่วโมงไม่ใช่เหรอคะกว่าคุณจะประชุมเสร็จ ปวดแย่เลยนะคะ” ไม่พูดเปล่าฝ่ามือเล็กลูบไร้แท่งเนื้อนั้นออกแรงสัมผัสจนธาราเผลอเกร็งจนกระตุก ตอบรับการสัมผัสของหญิงสาวการประชุมเริ่มขึ้นพร้อมกับความเสียวซ่านที่มุกดากำลังมอบให้อยู่ด้านล่าง แท่งเนื้อแข็งขืนถูกดึงออกมาจากบ็อกเซอร์ชี้หน้าหญิงสาว ไม่รอช้าฝ่ามืออุ่นนุ่มกำรอบลำแท่งออกแรงชักขึ้น-ลงเป็นจังหวะช้า ๆ ริมฝีปากบางกลืนกินส่วนหัวที่บานเป็นดอกเห็ดเข้าไปจนสุด“อือ..” ธาราเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว ผู้เข้าร่วมประชุมต่างมองไปที่ธาราจนชายหนุ่มต้องรีบดึงสีหน้ากลับมาเป็นปกติมุกดาเริ่มสนุกเมื่อแกล้งชายหนุ่มได้สำเร็จ จึงกลืนกินความเป็นชายเข้าไปจนสุดโคนความยาว“อึก..อ็อก” น้ำตาไหลพรากเมื่อฝ่ามือหนาออกแรงกดศีรษะทุยเข้าหาแท่งเนื้อจนปลายดอกเห็ดทิ่มเข้าที่คอจนเธอแทบอ้วกออกมา“อือ..” น้ำลายผสมน้ำหล่อลื่นไหลซึมออกมุมปากเมื่อโดนบังคับให้อมแท่งเนื้อและขยับเข้าออกตามจังหวะที่ฝ่ามือแกร่งทำหน้าที่ควบคุมเกมอยู่ตอนนี้แป๊ะ! แป๊ะ! แป๊ะ!ฝ่ามือบาง ตีเข้าที่หน้าขาของชายหนุ่มส่งสัญญาณว่าเธอกำลังขาดใจเพราะหายใจไม่ทัน“เฮือก..” ฝ่า

“ผมลดหนี้ให้หนึ่งล้าน” ธาราใช้เงินแก้ปัญหาเพราะเขาสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ดีที่สุดตอนนี้ด้วยวิธีนี้“คุณอย่าเอาเงินมาบังคับฉันนะคะ” มุกดาแหวเสียงใส่ ใบหน้าแสดงออกว่าไม่พอใจอย่างมากที่ชายหนุ่มนั้นเอาเรื่องเงินมาบังคับจิตใจเธอ“ผมบังคับคุณตรงไหน คุณได้ทานข้าวฟรี ได้เจอเพื่อน แถมได้เงินอีกต่างหาก ตรงไหนที่เรียกว่าบังคับ”“ได้! ถ้าคุณจะเอาแบบนั้น”คฤหาสน์ฮาร์เปอร์“มุกดารู้ได้ไงว่าฉันกำลังคิดถึงเธออยู่พอดี” ทันทีที่มุกดาเดินเข้ามาภายในบ้าน เสียงหวานของเจ้าของบ้านตะโกนทักมาแต่ไกลด้วยน้ำเสียงดีใจ“คุณโกหกฉัน” มุกดาชักสีหน้าบรรยายความรู้สึกผ่านแววตาไม่พอใจ แต่ทว่าธารากลับทำเป็นมองไม่เห็นหันไปพูดกับพลอยใส“ตั้งโต๊ะเสร็จแล้วใช่ไหม เดี๋ยวพี่ขึ้นไปตามไอ้ชาร์ให้” ธาราหนีเอาตัวรอดทันที“มานั่งนี่มา อาหารพวกนี้เธอน่าจะทานได้ ถ้าวันหลังจะมาโทรบอกฉันล่วงหน้าหน่อยฉันจะได้ทำเมนูโปรดของเธอไว้ให้” ยิ่งได้ยินพลอยใสพูดมุกดายิ่งรู้สึกโมโหที่โดนชายหนุ่มนั้นหลอกมาเต็ม ๆ“พอดีฉันเคลียร์งานเสร็จเร็วเลยแวะมาน่ะ”ทั้งสี่คนนั่งรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนมากจะมีเสียงสนทนาระหว่างพลอยใสกับมุกดาแค่สองคน ส่วน