Todos os capítulos de EACHEN HAN, The Obsessive CEO: Capítulo 21 - Capítulo 30

Sa study room, tahimik na pinagmasdan ni Selina si Eachen, nakaupo ito sa kaibayong upuan. He is working with many papers. Lihim niya itong pinag aralan, sinundan ng mga mata niya ang bawat detalye ng mukha nito, he had chiseled face with sharp features, strong jawlines, sword-like brows, and piercing eyes that seemed to gleam with intelligence. His nose was straight, and his lips moved gently as he read the paper documents. Napigil din niya ang sariling lapitan ito at hawiin ang ilang hibla ng buhok na nalaglag sa makinis nitong noo. Even in paperwork, his focus and confidence made him irresistibly attractive. At habang pinagmamasdan niya ang binata ay may kung anong bumangon na kakaibang damdamin sa kanyang kaibuturan. Curious lang ba siya dito o may kung ano nang ibang ibig sabihin?Shit! What is this feelings? Ah, siguro dahil na aamaze lang siya na ganon pala kaseryoso ito kapag nagtatrabaho. At ganong kag

"Eachen, I just sent you an important email, please check and I need your reply asap." Sabi ni Blane sa kabilang linya. "Okay, I'll go check my email." Sagot naman niya. Binalingan niya si Selina na nasa tapat na ng lababo, nakatalikod ito habang naghuhugas ng mga pinggan. Pinagmasdan niya ang kabuuan nito, doon lang niya napansin ang suot nitong jeans at simpleng t-shirt. Even though, she's wearing simple clothes, she's still beautiful in his eyes. Tch, nahihibang na talaga siya. But don't her jeans look too tight? Isn't the baby uncomfortable? Nabasa niya sa pregnancy book na kailangan ay maluluwang na damit ang makabubuting isuot ng mga buntis. Mas kumportable iyon para dito at para na rin sa sanggol sa sinapupunan nito. Binuksan niya ang message box at nagpadala ng mensahe kay Gerry. Hindi na niya inabala pa ang babae, naglakad siya gamit ang saklay papuntang study room. The truth is, he's still having trouble with his crutches. Nahihirapan pa din siyang magla

Nakabukas ang malaking tv sa living room habang naghahanda ng agahan si Selina. May mga pagkakataon kasing gusto niyang manood ng balita tuwing umaga bago siya pumasok sa trabaho noon dahil doon lang siya may panahon para makasagap ng mga nagaganap sa bansa. Nilalabas na niya ang mga iluluto niya sa fridge nang makarinig nang sunod-sunod na pagdoorbell. Pinunasan muna niya ang basang kamay sa tuyong tela bago naglakad patungo sa pinto. Sinilip niya sa monitor screen ang tao sa labas, nang makita niya ang pamilyar na mukha ay hindi na siya nag aksaya ng oras na buksan ang pinto. "Good morning Miss Selina!" Nakangiting bati ni Gerry. "Good morning, Gerry!" Ganting bati niya. Napansin niya ang bitbit nitong mga paper bags. Nagtaka siya nang iabot nito iyon sa kanya. "Para kanino ito?" Takang tanong. "Para sayo." Sabi nito. Nangunot ang noo niya na inisa isa ang laman niyon. Mga damit pambabae nga iyon.

Hanggang tenga naman ang mga ngiti ni Eachen nang maupo sa tabi niya si Selina, hindi nalingid sa kanya ang kakaibang tinginan ng mga kapatid, napapailing na lang ang mga ito na nagsimulang kumain. "Eat more, I'm not sure what time the meeting will end." Sabi niya nang lagyan pa ng pagkain ang plato nito. Maang na tumingin sa kanya si Selina. "Busog na ako, hindi ko na kayang kumain." Sagot nito. Sinulyapan niya ang plato nito na hindi pa nauubos ang laman. "Are you sure? Bakit parang wala ka namang kinain?" Aniya. "Hindi naman ako kumakain ng marami sa umaga." Sagot nito. Magsasalita pa sana siya nang marinig niya ang tinig ni uncle Pierre. "You're going to make some lucky woman very happy one day, Eachen. I can just imagine how great you'd be with a wife." He said with a teasing tone in his voice. Hindi naman niya napigilang matuwa sa sinabi nito. Ngumiti siya at sumulyap sa katabi. Nakayuko ito kaya hindi niya makita ang reaksyon ng babae. Alam naman niyang wala

"Bestie, I'm so sorry. None of this is what I wanted. I never meant to hurt you," her friend said, holding her hands tightly. Ngumiti siya ng pilit, kahit na ang totoo ay nasasaktan siya. "Alam ko bestie, alam ko. Don't worry, hindi ko kayo guguluhin ni Morris, kakalimutan ko siya para sa'yo." Sabi niya, pero nanginginig ang tinig niya sa mga huling sinabi. Lumuha ang kaibigan at niyakap siya. "Thank you Selina, and sorry. Alam kong masakit sa'yo ang lahat ng ito, huwag kang mag alala, hindi ko pababayaan si Morris, susubukan ko siyang mahalin gaya ng pagmamahal mo sa kanya, aalagaan ko siya hanggang sa pagtanda namin," sabi nito habang nakayakap sa kanya. Pinipigilan niya ang kanyang sarili sa pamamagitan ng pagkagat sa ibabang labi upang hindi maluha. Gusto niyang itago ang kanyang tunay na damdamin sa kaibigan at hayaang maging masaya ito kasama ang dating nobyo nang walang bahid ng pagsisisi. Nang humiwalay ang kaibigan sa pagkakayakap sa kanya ay sumulyap ito sa dala