Semua Bab ปกติ... คือแอบรัก: Bab 11 - Bab 20

การตอบสนองดังกล่าวส่งผลให้เพื่อนใหม่ในกลุ่มอดรู้สึกแปลกใจอย่างเสียไม่ได้ เรนคิดว่าหากมีการเสนอทางเลือกประเภทนี้คงไม่มีใครไปต่อแท้ ๆ และเสียงของคนข้างกายก็ขยายความให้ฟังราวกับจะรู้ทันในความคิดอ่านของเธอ “ไอ้เติร์กมันต้องใช้เงิน” เพลิงเอ่ยในสีหน้าเรียบเฉย “ทุกคนคุยกันแล้วว่าอยากให้มันได้เง

“เธอกลัวอะไรขนาดนั้น” เพลิงสาดแสงไฟไปมา ท่าทางเป็นปกติสุขเหมือนเดินเล่นชมนกชมไม้ในสวนอย่างไรก็อย่างนั้น แต่คำพูดที่ว่าก็ทำเอาคนขี้กลัวถึงกับค้อนสายตามอง“เพลิงไม่กลัวก็ดีไป อย่าให้เราเห็นเพลิงวิ่งก่อนใครเพื่อนก็แล้วกัน”“หึ! ถ้าเราวิ่งขึ้นมาจริงเธออย่าร้องแล้วกัน” ขี้คร้านไอ้เพลิงจะต้องคอยเป็นพี่เลี

CHAPTER 12เด็กดอยตาขาวครึ่งชั่วโมงต่อมาเพราะเป็นร้านที่เปิดโต้รุ่งเพื่อรองรับลูกค้ายามดึก ร้านราดหน้าเจ้าประจำจึงยังคงมีลูกค้าเนืองแน่นไม่ต่างจากเดิมแม้เวลาจะล่วงเลยผ่านค่อนคืนไปแล้วก็ตาม เสียงเจ้าของร้านยังคงบ่นล้งเล้งอยู่กับลูกจ้าง แสงจากหลอดไฟนีออนก็ยังสว่างจ้าแสบตาราวกับทำการเปลี่ยนหลอดใหม่ใน

CHAPTER 13เตียงเดียวกันความอึดอัดบางชนิดที่เกิดขึ้นทำให้หนึ่งในสองคนเป็นฝ่ายทำลายความเงียบด้วยการวกกลับเข้าประเด็นเดิม“ขอนอนด้วยสักคืน สัญญาว่าเราจะไม่กวนเพลิง” ตากลมโตกะพริบปริบในสีหน้าร้องขอความเห็นใจ ก่อนจะเริ่มหันมองซ้ายขวาด้วยความหวาดระแวงอีกหน “คืนนี้เรากลัวจริง ๆ”“มันไม่มีอะไร คิดกันไปเอง

CHAPTER 14จิตปรุงแต่งหลายวันต่อมา การดำเนินชีวิตในสถานที่ใหม่ท่ามกลางผู้คนใหม่ยังเป็นไปอย่างราบรื่น เวลาผ่านไปได้ไม่ทันไรเรนก็มีเพื่อนใหม่ ทั้งที่เป็นเฟรชชีปีหนึ่ง รวมถึงเพื่อนของเพลิงที่อายุเท่ากันก็ด้วย แม้ชายหนุ่มจะไม่ว่างในบางครั้ง เธอก็มีโอกาสได้ออกไปไหนต่อไหนกับคะนิ้งและอาโปบ่อย