All Chapters of The Substitute Vows ni Marcandre: Chapter 1 - Chapter 9

Nangingibabaw at umaalingasaw ang amoy ng mabango at mga puting rosas sa hangin, halos mapuno ang loob ng bridal suite ng San Antonio de Padua Cathedral. Ang mga kristal na chandelier ay naglilikha ng maliliit na repleksyon sa mga salamin at ilang bagay sa loob ng suite, nagbibigay ng kagandahan at kaperpektuhan dito. Pero si Isabella “Bella” Alcaraz ay walang kaalam-alam kung gaano kaganda at kaperpekto ang araw na ito. Nakaupo lang siya sa dulo ng isang velvet couch, magkasaklob ang mga kamay at halos mamuti na ang mga kamao niya sa sobrang higpit. Sa tapat naman niya ay ang kanyang kapatid, prenteng nakaupo sa harap ng vanity mirror, napapaligiran ng mga bridesmaid at make-up artist. Si Marisella—ang tinaguriang Family’s Jewel ng pamilyang Alcaraz. Ang napiling mapangasawa ni Leonardo “Leon” Veyra, ang makapangyarihan, walang awa, at nakakatakot na bilyonaryong tagapagmana ng Veyra Global Holdings. Katulad ng nakasanayan, si Bella ay prente sa gilid lang, na para bang anino ng k

Parang malabong tubig na lang ang tingin ni Bella sa liwanag ng ballroom habang patuloy na lumalalim ang gabi. Tawanan, sigawan, kasiyahan, musika, ang pagtama ng mga wine glasses—lahat iyon ay sumasalpok sa kanya na parang rumaragasang alon na hindi na niya kayang pigilan. Ngumingiti siya kapag kailangan, tumatango at sumasagot kapag kinakausap, pero ang utak niya ay lumilipad kung saan-saan.Wala siyang nararamdaman kundi ang init ng mga kamay ni Leon at ang bigat ng pag-alalay nito sa likod niya. Hindi niya tinanggal o nilipat ang hawak. Para sa mga bisita, sweet and affectionate. Pero para kay Bella, parang kadena iyon—isang hawak na ayaw siyang pakawalan.Nang matapos na ang huling toast at final dance, unti-unti nang kumonti ang mga tao. Isa-isa silang nagsialisan, bitbit ang kani-kanilang regalo at sobre ng pera isa-isa silang nagpaalam bilang congratulations. Exhausting. Umasa si Bella na isa sa libong paalam na iyon ay para rin sa kanya—na sana makaalis na siya.But soon, the

Ang liwanag ng bagong umaga ay bumuhos sa likod ng mga bintana ng penthouse, naglilikha ng gintong repleksyon sa marmol na sahig. Sa labas, ang siyudad ay nabubuhay na para bang walang nagbabago — paulit-ulit, isang cycle. Pero para kay Bella — Isabella Alcaraz na ngayon ay Isabella Alcaraz-Veyra — wala nang paulit-ulit; hindi na siya sumusunod sa siklo.Nakaupo siya sa dulo ng breakfast table; ang porselang tasa na naglalaman ng tsaa ay nanginginig nang bahagya sa hawak niya. At sa tapat niya ay si Leon — with perfect composure, binabasa ang financial paper na para bang wala lang sa kanya ang kumakalat na mga balita sa media at bali-balita. Bella’s family affairs rose from the ashes burned by the journalist and feast by the rivals.“Relax,” he said without looking up. His voice was smooth, clipped, as if he were speaking to a junior executive, not his bride. “The scandal is contained. The tabloids are already running retractions.”Napakurap si Bella sa sinabi ni Leon. “So quickly?”H

The gala was a storm of glitter and expectation. Chandeliers dripped light across the ballroom, gowns shimmered like liquid silk, and every conversation was sharpened with power. For most, it was a celebration. For Isabella Alcaraz Veyra, it was a trial, a challenge, a chance for proving — not only to her husband but also to herself.Ang mga nagdaang araw ay halos wala nang naging pahinga si Isabella. Kinuha ni Leon ang isa sa pinakamagaling na consultant sa Manila, si Mrs. Santiago, at tinuruan nito si Isabella kung paano maglakad, huminto, at kung paano niya gagamitin ang katahimikan niya bilang proteksyon at panlaban. Oras ang binilang para turuan rin si Bella ng postura, diksyon ng pananalita, at kung paano siya huminga nang malalim sa mga pagkakataong nate-tense siya — hanggang sa manakit na lang ang lalamunan at ulo niya dahil sa pagod. Pero ang naging resulta naman nito ay ang pagkakakilanlan ni Bella sa kanyang sarili — kung paano niya dalhin ang sarili, ang kapangyarihan ng sa

Isabella’s POVAng umaga bago ang charity event ay tila mabigat, hindi katulad ng aking mga nakasanayan—para bang sinusubok ako nito kung gaano katagal ko kayang pigilin ang aking paghinga.Sa unang pagkakataon sa buong pagsasama namin ni Leon simula nang kinasal kami, ngayon ko lang haharapin ang mundo niya na ako lamang mag-isa. Walang anino ni Leon sa tabi ko, walang kamay na handang sumuporta sa likod ko. Ako lang, ang hiram na pangalan, at ang siyudad na naghihintay kung kakayanin ko bang dalhin ito nang hindi pumapalya.Tumayo ako sa tapat ng salamin nang mas matagal. It was more than I should have. Hanggang sa unti-unti kong nakita sa repleksyon ang babaeng maitatawid ang araw na ito. The woman staring back wasn’t trembling anymore. Her eyes were steady, posture controlled, h