Home / Romance / The Substitute Vows ni Marcandre / Chapter 6: THE MAKING OF A MASK

Share

Chapter 6: THE MAKING OF A MASK

Author: marcandre
last update Last Updated: 2025-10-06 20:00:19

Nanatiling nakapatong ang vow booklet sa nightstand, mukhang magkakaroon na ng alikabok dahil hindi man lang ito nabubuksan; ang gintong character na naka-emboss dito ay tila nang-aasar kay Bella tuwing napapatingin siya rito: “My Vows.” Mga salitang hindi niya kailanman isinulat. Mga pangakong hindi pinili, pinag-isipan o galing sa puso. At tatlong araw mula ngayon, muli na naman siyang magsasalita—ihaharap ang sarili sa libong tao, media, press; at this time itong mga tao na ito ay walang pagdadalawang-isip na wasakin siya at sirain sa isang pagkakamali lamang.

Nakaupo siya sa tapat ng mahogany desk sa isa sa private studies ng penthouse, nakabukas ang notebook sa harap niya. Tila parang langit na walang ulap ang mga pahina nito: blangko—na para bang inaasar din siya, gaya ng pang-aasar ng vow booklet.

Gumalaw na sa wakas ang kanyang kamay at isinulat ang iilang salita: “Good evening, ladies and gentlemen.”

 

Kailangan ba English talaga ’to? Mauubos yata ang grammar ko, turan ni Bella sa sarili.

Wala pa man isang talata ang sinusulat niya ay tumigil na siya at nairita, bago i-cross out ang mga nasulat. Wala pa man, feeling niya ang kanyang mga sinusulat ay walang laman, mahinang pakinggan at mali sa pandinig. Hindi siya si Marisella—polished and charming—na kayang mapasunod ang mga tao sa isang ngiti lamang. Siya si Bella, ang kapatid na nabubuhay sa anino at ngayon napipilitang mapunta sa spotlight na para kay Bella ay parang sentensya ng kamatayan.

Bumukas ang pintuan ng study kaya napaupo nang maayos si Bella.

“Pathetic,” ana ng Englishero niyang asawa, low, cold, cruel, cutting.

Pinagmasdan ni Bella na pumasok si Leon sa study; wala na ang coat na suot, nakataas ang sleeves niya pero kahit gano’n he controlled the room at parang lumiit ang study nang pumasok siya dahil sa dala nitong command at control. Napatingin ito sa notebook ni Isabella. “You’ve written nothing, wife.”

“I’m trying,” she whispered.

“Trying doesn’t win wars,” matalim na sagot ni Leon. “And make no mistake, wife, this is war. The board, the media, the sharks circling Veyra Global—they’ll devour weakness the moment they smell it. You cannot give them blood.”

Nanikip ang lalamunan ni Bella sa narinig. “Then bakit ako? Why ask me to do this? I’ll only humiliate you, you know that.”

Ilang segundo ang lumipas na para bang may anghel na dumaan sa pagitan nila. Umigting ang panga ni Leon at medyo nanliit ang mga mata, lumapit siya sa mesa—sapat ang lapit ng kanyang mukha para maamoy ni Bella ang amoy niya: clean, sharp, dominant, commanding.

“Because you’re my wife,” turan niya na parang kutsilyong nakabalot sa gintong tela ang pagkakasabi. “And whether you like it or not, you wear my name. You will not dishonor it.”

Her heart hammered. She wanted to scream at him, tell him she never wanted his name, that it was forced upon her like chains. But the words stuck in her throat.

Instead, she asked, voice trembling, “And if I fail?”

Leon’s lips curved into the faintest, cruelest of smiles. “Then you’ll learn not to fail again, wife.”

Tumayo nang tuwid si Leon at may sinenyas sa may pintuan. Dalawang tao ang pumasok—isang babae na mukhang nasa forties, may matalim na mata at may dalang clipboard, at isang binata na may dalang stack ng folders.

“This is Mrs. Santiago, head of our public relations team,” Leon introduced. “She’ll prepare you for the gala. Diction, posture, composure—you will absorb everything she teaches you.”

Ang takong ng babae ay naglilikha ng tunog mula sa marmol na sahig ng study habang palapit siya kay Bella, nakatitig na para bang sinusuri siya. “She’s stiff,” turan ni Mrs. Santiago nang walang abog-abog. “Mukha pang kabado. That won’t do.”

Leon’s gaze lingered on Bella. “Then fix her.”

The next hours blurred into a relentless drill. Bella was forced to practice greetings, to stand with her shoulders straight, to hold eye contact without flinching.

“Again,” Mrs. Santiago commanded as Bella stumbled over a simple introduction.

Bella’s throat was raw, palms damp with sweat. She tried to force confidence into her tone, but it came out shaky.

Mrs. Santiago shook her head. “You sound like a girl begging for approval. Dapat maging isang babae ka na parang sa’yo ’yung mismong kumpanya, ’yung mismong boardroom. Dapat makita pa lang nila ang postura mo, alam na nila na hindi ka dapat bastusin.”

Bella clenched her fists. “I’m not Marisella kaya please…” she blurted before she could stop herself.

Napataas ang kilay ni Mrs. Santiago. But Leon, who had been silently observing from the corner, finally spoke.

“No,” he said, stepping forward, his voice low and deliberate. “You are not Marisella. She ran. You stayed. That makes you mine. And mine does not cower, wife.”

Parang mga kidlat na tumama ang mga salita ni Leon sa kanya.

Bella looked down, her voice almost breaking. “I didn’t stay. I was trapped. Hindi ko g-ginusto ’to.”

Leon tilted her chin up, forcing her to meet his gaze. “And yet here you are, wife. That means you endure. Endurance, Isabella, is more powerful than charm.”

For a moment, their eyes locked—his dark, unreadable, hers filled with fear and something she didn’t want to name. Then he released her, stepping back, na para bang may nakita si Leon sa mga mata niya kaya mabilis itong napaatras.

“Continue,” he ordered Mrs. Santiago.

By evening, Bella’s throat burned from endless repetition. She collapsed onto the bed, the notebook discarded at her side. Her speech was still a mess of half-sentences and crossed-out lines.

Her mother’s voice echoed in her head—Para sa atin. Para sa kapatid mo. You are our only hope.

Marisella’s cryptic whisper haunted her still—Kailanganin mo ’yan more than I do?

And Leon’s words carved themselves into her bones—Mine does not cower.

She buried her face in her hands, wishing for escape, wishing for silence. But there was none. Only the weight of his name pressing heavier and heavier on her chest.

The door opened softly. She tensed, thinking it was Mrs. Santiago again. But it was Leon.

He leaned against the doorway, watching her. His eyes softened—not gentle, never gentle, but something less sharp than usual. It was… something new yet familiar.

“You think I set you up to fail,” he said quietly, hindi inaalis ang titig kay Bella.

Bella froze hearing the words from Leon.

“But I don’t,” tuloy niya at lumapit. “If you succeed at that gala, it won’t just silence the world. It will prove something to me.”

Her voice was barely a whisper. “Ano?”

“That you deserve to stand beside me, wife.”

The words landed heavy, not a compliment but a challenge.

Leon brushed a strand of hair from her face, his touch lingering just a second too long. “Three days, wife. Don’t waste them.”

When he left, Bella sat in silence, her heart a storm.

She hated him. She feared him. But a tiny, traitorous part of her wanted—needed—to prove him wrong. Gustong patunayan ng ego niya na sisiw lang ang pinagagawa ni Leon sa kanya. At may isa pa siyang gustong patunayan:

To prove she wasn’t just his substitute bride.

But the terrifying question remained: If she succeeded, would she still belong to herself? Or would she belong even more to him?

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • The Substitute Vows ni Marcandre   Chapter 9: THE WEIGHT OF A NAME

    Isabella’s POVAng umaga bago ang charity event ay tila mabigat, hindi katulad ng aking mga nakasanayan—para bang sinusubok ako nito kung gaano katagal ko kayang pigilin ang aking paghinga.Sa unang pagkakataon sa buong pagsasama namin ni Leon simula nang kinasal kami, ngayon ko lang haharapin ang mundo niya na ako lamang mag-isa. Walang anino ni Leon sa tabi ko, walang kamay na handang sumuporta sa likod ko. Ako lang, ang hiram na pangalan, at ang siyudad na naghihintay kung kakayanin ko bang dalhin ito nang hindi pumapalya.Tumayo ako sa tapat ng salamin nang mas matagal. It was more than I should have. Hanggang sa unti-unti kong nakita sa repleksyon ang babaeng maitatawid ang araw na ito. The woman staring back wasn’t trembling anymore. Her eyes were steady, posture controlled, h

  • The Substitute Vows ni Marcandre   Chapter 8: THE MORNING AFTER THE FIRE

    Isabella’s POVKumikirot pa rin ang ulo ko dahil sa kawalan ng maayos na tulog, at hindi rin ako pinatutulog ng mga kung anong maisip ko. Halos sariwa pa rin sa utak ko yung mga nangyari sa gala—yung nakakasilaw na mga ilaw, nakakasilaw na mga alahas ng mga elitista, yung lasa ng champagne na hindi ko naman inubos, at yung sarili kong boses sa mikropono.Ang malakas na palakpakan pagkatapos. Ang katahimikan bago iyon. At ang hindi ko pa maalis sa aking isipan—ang mahinang pagtawa ni Leon sa sasakyan matapos ang lahat ng iyon. It’s quiet, unpredictable, and dangerous—na para bang gumawa ako ng bagay na hindi dapat, para lang ma-survive ko ang gabing ‘yon.Umupo ako sa dulo ng kama, nakatitig sa dyaryo na nakapatong nang maayos sa tabi ng bedside tabl

  • The Substitute Vows ni Marcandre   Chapter 7: A STAGE OF GLASS

    The gala was a storm of glitter and expectation. Chandeliers dripped light across the ballroom, gowns shimmered like liquid silk, and every conversation was sharpened with power. For most, it was a celebration. For Isabella Alcaraz Veyra, it was a trial, a challenge, a chance for proving — not only to her husband but also to herself.Ang mga nagdaang araw ay halos wala nang naging pahinga si Isabella. Kinuha ni Leon ang isa sa pinakamagaling na consultant sa Manila, si Mrs. Santiago, at tinuruan nito si Isabella kung paano maglakad, huminto, at kung paano niya gagamitin ang katahimikan niya bilang proteksyon at panlaban. Oras ang binilang para turuan rin si Bella ng postura, diksyon ng pananalita, at kung paano siya huminga nang malalim sa mga pagkakataong nate-tense siya — hanggang sa manakit na lang ang lalamunan at ulo niya dahil sa pagod. Pero ang naging resulta naman nito ay ang pagkakakilanlan ni Bella sa kanyang sarili — kung paano niya dalhin ang sarili, ang kapangyarihan ng sa

  • The Substitute Vows ni Marcandre   Chapter 6: THE MAKING OF A MASK

    Nanatiling nakapatong ang vow booklet sa nightstand, mukhang magkakaroon na ng alikabok dahil hindi man lang ito nabubuksan; ang gintong character na naka-emboss dito ay tila nang-aasar kay Bella tuwing napapatingin siya rito: “My Vows.” Mga salitang hindi niya kailanman isinulat. Mga pangakong hindi pinili, pinag-isipan o galing sa puso. At tatlong araw mula ngayon, muli na naman siyang magsasalita—ihaharap ang sarili sa libong tao, media, press; at this time itong mga tao na ito ay walang pagdadalawang-isip na wasakin siya at sirain sa isang pagkakamali lamang.Nakaupo siya sa tapat ng mahogany desk sa isa sa private studies ng penthouse, nakabukas ang notebook sa harap niya. Tila parang langit na walang ulap ang mga pahina nito: blangko—na para bang inaasar din siya, gaya ng pang-aasar ng vow booklet.Gumalaw na sa wakas ang kanyang kamay at isinulat ang iilang salita: “Good evening, ladies and gentlemen.” Kailangan ba English talaga ’to? Mauubos

  • The Substitute Vows ni Marcandre   Chapter 5: TERMS OF RESILIENCE

    Ang liwanag ng bagong umaga ay bumuhos sa likod ng mga bintana ng penthouse, naglilikha ng gintong repleksyon sa marmol na sahig. Sa labas, ang siyudad ay nabubuhay na para bang walang nagbabago — paulit-ulit, isang cycle. Pero para kay Bella — Isabella Alcaraz na ngayon ay Isabella Alcaraz-Veyra — wala nang paulit-ulit; hindi na siya sumusunod sa siklo.Nakaupo siya sa dulo ng breakfast table; ang porselang tasa na naglalaman ng tsaa ay nanginginig nang bahagya sa hawak niya. At sa tapat niya ay si Leon — with perfect composure, binabasa ang financial paper na para bang wala lang sa kanya ang kumakalat na mga balita sa media at bali-balita. Bella’s family affairs rose from the ashes burned by the journalist and feast by the rivals.“Relax,” he said without looking up. His voice was smooth, clipped, as if he were speaking to a junior executive, not his bride. “The scandal is contained. The tabloids are already running retractions.”Napakurap si Bella sa sinabi ni Leon. “So quickly?”H

  • The Substitute Vows ni Marcandre   Chapter 4: THE WEIGHT OF HIS NAME

    Ang umaga matapos ang kasal, habang ginigising ng araw ang siyudad sa labas, si Bella ay tila walang init na nararamdaman. Nakaupo siya sa dulo ng california-king bed na hindi kanya; nasa loob siya ng penthouse na hindi niya tinuring na tahanan at nakasuot ng robang pantulog na hindi niya pinili. Bawat detalye sa paligid ay sumisigaw ng karangyaan, pero para sa kanya, isa lamang itong gintong kulungan.Nakatapat sa nightstand ang vow booklet — hindi nagalaw; kapansin-pansin ang gintong lettering sa pabalat nito sa ilalim ng liwanag. My Vows. Ayaw niyang makita o mahawakan iyon, pero hindi rin niya kayang itapon. Ito ang nag-iisang bagay na pakiramdam niyang para sa kanya, kahit hindi naman talaga para sa kanya.May katok sa pintuan na pumukaw sa kanyang atensiyon. “Mrs. Veyra,” isang formal at brisk na tinig. “Sir requests you in the dining hall.”Nanlamig ang loob ni Bella sa pagbigkas ng pangalang iyon. Mrs. Veyra. Pilit niyang pinilit tumayo at sumunod papunta sa dining hall.Pagpa

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status