All Chapters of อุ้มรักสามีครึ่งคืน: Chapter 1 - Chapter 10

เสียงดนตรียังคงขับกล่อมแขกในงานไปเรื่อย อรอมลรู้สึกดีขึ้นที่ได้กลับมานั่งประจำโต๊ะเสียที หลังจากคนรู้จักสลับสับเปลี่ยนมาพูดคุยทักทายเธอจนเกือบครบทั้งงาน หญิงสาวรู้ดีว่าที่เป็นแบบนี้ก็เพราะใคร “เหนื่อยเหรอเอยสีหน้าไม่ดีเลย” คิมหันต์ถามพร้อมกับยื่นจานอาหารในมือให้เธอ“นิดหน่อยน่ะ ขอบคุณนะคิม” เอ่ยขอบคุณเมื่อรับจานอาหารจากคิมหันต์แล้วลงมือทานทันที“ค่อยๆกินสิเดี๋ยวก็ติดคอกันพอดี” เอ่ยดุเมื่อเห็นคนตัวเล็กตักอาหารเข้าปากคำโต จนบางส่วนเลอะมุมปาก คิมหันต์ส่ายศีรษะไปมา มือแกร่งล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อ“เอย...”“หืม...” ทันทีที่อรอมลเงยหน้าขึ้น ผ้าเช็ดหน้าสีสะอาดก็ซับลงที่มุมปากอย่างเบามือ ตากลมโตกะพริบถี่ๆ เมื่อสบกับตาคมเข้มที่มองเธออย่างมีความหมาย ใบหน้าสวยเห่อร้อนก่อนจะเบี่ยงหลบ มือบางฉวยผ้าเช็ดหน้าจากมือชายหนุ่ม เมื่อรู้ว่าตอนนี้เธอกับคิมหันต์กำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนในงาน “ขอบคุณนะคิม” ขอบคุณแก้อาการเขินอาย แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าของชายหนุ่มซับมุมปากของตัวเอง“เอยก็ยังเหมือนเดิมเลยนะ ค่อยๆกินสิเดี๋ยวติดคอ”คิมหันต์เอ่ยอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นอรอมลทำตัวเหมือนเด็กๆ “หิวมากน่ะเลยลืมตัวไป

ก๊อก~ก๊อก~เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อคนในห้องน้ำยังไม่ยอมเปิดออกมา อรอมลใจเสียเมื่อประตูยังถูกเคาะอย่างต่อเนื่อง ในหัวขบคิดไปต่างๆนานาว่าคนที่อยู่ข้างนอกเป็นใคร ถ้าลองว่ากล้าทำเรื่องน่าอายแบบนั้นได้ เขาก็คงไม่ใช่คนดี ในขณะที่อัคนีนึกสนุกที่แกล้งเธอได้ ร่างสูงยืนรออย่างใจเย็น เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะอยู่ในนั้นได้นาน เขาเองก็มีเวลารอเธอทั้งคืน ถ้าเธอไม่ออกมาเขาก็จะรออยู่อย่างนี้ เวลาผ่านไปพักใหญ่จนคนที่อยู่ในห้องน้ำเริ่มอยู่ไม่สุข ไม่มีใครมาเข้าห้องน้ำกันเลยหรือไง ความหวังที่รอว่าใครสักคนจะนึกสงสัยว่าทำไมประตูห้องน้ำถึงล็อกจากด้านใน แล้วมีคนเปิดมาช่วยเธอ เป็นอันต้องดับลง เมื่อนึกได้ว่าที่นี่คือโรงแรมห้าดาว มีห้องน้ำไว้บริการลูกค้ารอบทิศทาง หญิงสาวมองหาอุปกรณ์ที่ใช้เป็นอาวุธ แต่โชคร้ายไม่มีอะไรให้เธอถือติดมือออกไปสักอย่าง นอกจากกระเป๋าเครื่องสำอางที่หยิบติดมือมา “เป็นไงเป็นกัน” กลั้นหายใจเมื่อตัดสินใจเปิดประตูออกไป ภาพที่อยู่เบื้องหน้าทำให้หญิงสาวต้องเบิกตาขึ้น ผู้ชายที่ยืนพิงขอบอ่างล้างมืออย่างสบายอารมณ์นั่น คือคนที่คุณพิมพ์แขแนะนำให้เธอรู้จัก ใบหน้าหล่อเหลายิ้มเย็นเมื่อสบตากั

อรอมลถอยออกมาจากแผ่นหลังกว้าง เมื่อประตูปิดลง ถอดเสื้อคลุมเขาออกแล้วจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง ใบหน้าสวยเห่อร้อน เมื่อสบตากับเขาผ่านกระจก “คุณนี่ก็ฉลาดนะ” คำพูดของเขาทำให้คนที่กำลังเก็บผมที่หลุดลุ่ยลงมาต้องหยุดชะงัก เพราะไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไร“หมายความว่าไงคะ”“คุณวางแผนเรื่องนี้ไว้ใช่ไหม”“วางแผน! แผนอะไรของคุณฉันไม่รู้เรื่อง!”“เลิกแสดงได้แล้ว คุณก็เหมือนน้องของคุณนั่นแหละอยากได้ผมจนตัวสั่น!”เพียะ! ฝ่ามือหนักๆฟาดลงบนใบหน้าชายหนุ่ม เมื่อเขากล่าวหาเธอ อัคนีใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม เจ็บจนหน้าชาเห็นตัวบางๆแบบนี้แต่มือหนักจริงๆ เธอเห็นหน้าเขาเป็นอะไรถึงได้ตบเอาตบเอา“อย่ามาดูถูกฉัน! แล้วก็อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับอรอุมา!” อรอมลพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด เธอไม่รู้ว่าอรอุมาทำอะไรเอาไว้ แต่เธอไม่เหมือนอรอุมาแน่นอน“ผมพูดเรื่องจริง คุณวางแผนเรื่องนี้ไว้ใช่ไหม” อัคนียังไม่ยอมแพ้“วางแผน!”“ใช่!”“คุณว่าที่ฉันมาอยู่ในห้องน้ำ เพราะต้องการมารอคุณ เพราะรู้ว่าคุณจะพาผู้หญิงมามั่วในนี้”“ใช่! คุณวางแผนกับพ่อคุณ ให้พ่อคุณเข้ามาเห็นจะได้จับผม!” อรอมลตกตะลึงกับข้อกล่าวหาของเขา เขาเอาอะไรมาคิดว่

“เกิดอะไรขึ้นยายเอย เล่าให้ป้าฟังเดี๋ยวนี้เลย”คุณพรรณีย์ถามหลานสาว ก่อนจะตวัดสายตาไปมองคนที่เดินตามหลังอรอมลเข้ามาในบ้าน คิมหันต์ยกมือทำความเคารพผู้สูงวัย แต่กลับได้ใบหน้าที่เรียบเฉยของคุณพรรณีย์เป็นคำตอบ“เข้าบ้านกันเถอะ”“เอยขอตัวก่อนนะ ขับรถดีๆนะคิม” อรอมลหันมาบอกชายหนุ่ม เมื่อคนเป็นป้าดึงข้อมือให้เดินตามเข้าไปในบ้าน คิมหันต์ยิ้มให้หญิงสาว และทำความเคารพคุณพรรณีย์อีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณพรรณีย์เป็นแบบนี้ ทุกครั้งที่เขามาหาอรอมล คุณพรรณีย์ก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ต้อนรับเขา คิมหันต์รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับอรอมลสักอย่าง หมอจนๆอย่างเขาต้องทำคะแนนอีกเท่าไหร่ ถึงจะถูกใจป้าของเธอ.............................................................................................“เล่าให้ป้าฟังเดี๋ยวนี้เลยนะเอย” คุณพรรณีย์คาดคั้นเมื่ออรอมลยังไม่ยอมเล่าอะไรให้นางฟังสักอย่าง “เอยเหนื่อยแล้วค่ะป้า”“เอยเรื่องที่เกิดขึ้นมันสำคัญมากนะ เอยจะนิ่งนอนใจไม่ได้ เผื่อท้องขึ้นมาจะได้หาทางป้องกัน”"คุณป้าคะ เอยกับเขาไม่ได้มีอะไรกันค่ะ"“แต่คุณพิมพ์บอกกับป้าว่า เขาเห็นกับตาว่า

เช้านี้อรอมลนัดกับช่างที่จะเข้ามารีโนเวทร้าน หญิงสาวจึงตื่นเช้ากว่าปกติเพราะเบื่อรถติด ถ้าร้านเสร็จเร็วกว่าที่กำหนดไว้ เธอคงย้ายออกไปอยู่ที่นั่นจะได้ไม่ต้องเดินทางไปกลับให้เสียเวลา เรื่องนี้เธอคุยกับคุณพรรณีย์แล้วและท่านก็ไม่ติดอะไร“ตื่นแต่เช้าเลยจะไปไหนล่ะเอย” คุณพรรณีย์ถามเมื่อเห็นหลานเดินเข้ามาหาในห้องนั่งเล่น“เอยมีนัดคุยงานกับช่างนะคะ”“ป้าว่าร้านดอกไม้อะไรนั่นเก็บไว้ก่อนดีไหม พ่อเราเขาอยากให้เข้าไปช่วยงานที่บริษัทน่ะ ป้าก็เห็นด้วยนะ”“งานแบบนั้นเอยไม่ถนัดหรอกค่ะ” ปฏิเสธคนเป็นป้าเพราะไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับคุณอมรอีก“ฟังนะเอย ป้ากับพ่อแกแก่ลงทุกวันป้าเองก็อยากวางมือ หลานก็มีแค่แกกับยายอาย ถ้าพวกแกไม่สนใจงานของเรา แล้วใครมันจะดูแล”“ป้าลองถามคุณพ่อใหม่นะคะ ว่าตอนนี้ใครกันที่เป็นผู้บริหารอมรพันธ์ตัวจริง เอยขอตัวนะคะ”“เรื่องนั้นทำไมฉันจะไม่รู้ แกหมายถึงคุณอัคนีใช่ไหมพ่อแกบอกแล้วว่าเขาเข้ามาถือหุ้นในบริษัทของเรา”“แค่ผู้ถือหุ้นเหรอคะ”“แกจะพูดอะไรกันแน่ รู้อะไรมาก็พูดมาให้หมด”“เอยไม่ทราบอะไรหรอกค่ะ เอยขอตัวนะคะ”“เดี๋ยวก่อน!”“คะ”“อยู่ห่างจากคิมหันต์บ้างก็ดีนะ จะตัวติดกันเกิ