ตอนที่5.แค่เรื่องเข้าใจผิด

 

ตากลมโตกะพริบถี่ๆ เมื่อได้ยินคำที่เขาเรียกเธอ

และก่อนที่อรอมลจะได้ตอบอะไร ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดเข้ามา พร้อมกับคนกลุ่มใหญ่ที่ออกันอยู่ตรงหน้าประตู

ผลัวะ!

อัคนีพลิกอรอมลไปไว้ด้านหลัง ใช้ช่วงตัวบังเธอจากสายหลายๆคู่ ที่มองมาอย่างตกตะลึง มือแกร่งหยิบเสื้อสูทมาคลุมช่วงไหล่เธอเอาไว้ พนักงานทำความสะอาดหน้าซีดจนเหลือสองนิ้ว เมื่อรู้สาเหตุที่แท้จริงว่าห้องน้ำล็อกเพราะอะไร แขกวีไอพีกำลังใช้มันนั่นเอง 

อรอมลตกใจกับการกระทำอันรวดเร็วของชายหนุ่ม ใบหน้าสวยเห่อร้อนอายจนแทบแทรกแผ่นดิน เมื่อเห็นสายตานับสิบคู่จับจ้องมาที่เขาและเธอ นาทีนี้ทำได้เพียงซุกหน้าอยู่กับแผ่นหลังของเขา เมื่อไม่อาจสู้หน้าใครได้

“หมายความว่ายังไง!” คุณอมรถามด้วยน้ำเสียงโกรธจัด เมื่อเห็นอัคนีอยู่กับลูกสาวในสภาพนี้ อัคนียกยิ้มมุมปากนี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าพ่อลูกคู่นี้ไม่ลงรอยกัน เขาก็คิดว่านี่คือการแสดง อะไรมันจะประจวบเหมาะขนาดนี้ คุณอมรอยากได้เขาเป็นลูกเขยจนตัวสั่น คิดว่าคนอย่างเขาจะยอมเป็นหมูในอวย ให้เชือดง่ายๆอย่างนั้นหรือ เรื่องนี้มันเกิดเพราะฝีมือเขาก็จริง แต่คนตัวเล็กข้างหลังก็น่าสงสัย เธออาจจะรู้เห็นกับพ่อของเธอก็ได้ บางทีที่เธอมางานนี้ก็เพื่อมาอ่อยเขา อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น เพราะตอนนี้ความอยู่รอดของอมรพันธ์คือสิ่งสำคัญที่สุด

“มีอะไรจะแก้ตัวไหม!” อัคนีไม่ตอบคำถามตาคมเข้มจ้องหน้าคุณอมรเขม็ง

“พ่อคะเรื่องนี้เอยอธิบายได้!” เมื่ออัคนีไม่เถียงหรือแก้ตัว อรอมลก็แทรกขึ้นมา 

“เงียบไปเลยยายเอย คุณกัญไปพาลูกออกมา” คุณอมรตวาดหญิงสาว พร้อมกับสั่งให้คุณกัญญารัตน์เข้าไปพา

อรอมลออกมา

“ผมเองดีกว่าครับ” คิมหันต์อาสาเพราะรู้ว่าสองคนนี้ไม่ถูกกัน ถ้าให้กัญญารัตน์เข้าไปคงจะมีเรื่องเพิ่มขึ้นอีกแน่ๆ

“เรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัว ผมว่าคุณอย่ามายุ่งดีกว่า อายไปพาพี่ออกมา”

“ใครก็ไม่ต้องเข้ามาทั้งนั้น พวกคุณออกไปก่อนดีกว่า

ผมจัดการคนของผมเอง” อัคนีเอ่ยขึ้นไม่ชอบใจที่คุณอมรบังอาจมาขึ้นเสียงกับเขา และที่ทำให้เขาโมโหมากที่สุดก็คือ ไอ้หน้าขาวที่เสนอหน้านั่น

“คุณนั่นแหละที่ต้องหยุด คุณพ่อคะเอยอธิบายเรื่องนี้ได้ค่ะ” สิ้นเสียงของหญิงสาวมือแกร่งก็บีบลงที่แขนเล็กอย่างแรง

อรอมลคิดว่าผิวตรงนั้นคงจะเขียวช้ำ

“หวังว่าคุณคงเป็นลูกผู้ชายพอนะ” พูดจบคุณอมรก็ปิดประตูห้องน้ำ หัวใจชายสูงวัยเต้นคร่อมจังหวะรู้สึกตื่นเต้นยินดีที่สุด ที่เห็นอัคนีอยู่กับอรอมล ใครจะคิดว่าลูกสาวคนโตของเขาจะฉลาดอย่างนี้ รู้จักเลือกคนและมาถูกจังหวะจริงๆ เขาเองก็ตั้งใจเอาไว้ว่ายังไงก็ต้องจับอัคนีเป็นลูกเขยให้ได้ เพราะมันเป็นทางเดียวที่เขาจะได้อมรพันธ์คืนมา

“เป็นแบบนี้ได้ยังไงคะคุณ แล้วยายอายของเรา”

คุณกัญญารัตน์ถามสามี เพราะรู้ว่าอรอุมาชอบอัคนี

“เงียบเถอะน่า”

“คุณจะให้ฉันเงียบได้ยังไงคะ ลูกฉันกำลังเสียใจ ไม่ใช่คุณนี่จะได้ยิ้มหน้าบาน ลูกสาวคุณนี่เก่งนะคะ เผลอแป๊บเดียวลากคุณอัคมากินซะแล้ว”

“หยุดนะคุณกัญ ถ้าไม่เห็นแก่ยายอายผมฆ่าคุณแน่”

“ทำไมคะ ลูกสาวคนโตจับมหาเศรษฐีได้ คุณถึงกับยกขึ้นหิ้งเลยเหรอคะ ขอให้โชคดีก็แล้วกัน หวังว่าคุณอัคนีจะรับเลี้ยง

นะคะ”

“มันใช่เวลามาทะเลาะกันไหม คุณก็รู้ว่าอมรพันธ์ของเรากำลังแย่ จะเป็นอายหรือเอย ผลประโยชน์มันก็ตกมาเป็นของเราทั้งนั้น ระวังคำพูดบ้างเราต้องพึ่งยายเอยแล้วนะ”

“ได้ค่ะ กลับไปฉันจะจัดธูปเทียนแพรมาถวายลูกคุณดีไหมคะ”

“ผมว่าคุณเอาเวลาไปปลอบใจยายอายดีกว่า สงสารลูกเถอะนะคุณ”

“ลูกฉันฉันดูแลได้ ฉันกลับก่อนนะคะ เชิญคุณกับลูกสาวและลูกเขยตามสบาย” พูดจบคุณกัญญารัตน์ก็สะบัดหน้าเดินจากไป พร้อมกับดึงแขนอรอุมาออกไปด้วย อรอุมามีท่าทีลังเลเพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอรอมลกับอัคนีถึงมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ แต่เมื่อถูกคนเป็นแม่กระชากแขนก็ต้องจำใจเดินตามไป

“จะอยู่ดูมันทำไม กลับไปหาวิธีรับมือกับเรื่องนี้ดีกว่า”คุณกัญญารัตน์พูดกับอรอุมาเมื่ออยู่กันตามลำพัง

“คุณแม่หมายความว่าไงคะ”

“เมื่อนางเอยมันใช้วิธีสกปรกเล่นงานคุณอัคได้ เราก็ทำได้เหมือนกัน”

“คุณแม่!”

“ตกใจทำไม รักคุณอัคไม่ใช่เหรอ น้ำหน้าอย่างนังเอยอย่างมากก็เป็นได้แค่นางบำเรอ ลูกแม่ต่างหากที่เหมาะสมกับคุณอัคที่สุด อย่าคิดมากนะลูก แม่มีวิธี”

“อายว่า...”

“อายอยากให้นังเอยมันได้ดีกว่าเหรอลูก มันไม่เคยเห็นอายอยู่ในสายตา อายก็อย่าไปนับญาติกับมัน! จำไม่ได้แล้วเหรอว่ามันเคยทำอะไรไว้บ้าง” คุณกัญญารัตน์ย้ำเรื่องนี้กับลูก เพราะกลัวอรอุมาจะเปลี่ยนใจ นางเกลียดอรอมลที่สุดคนที่อยู่ข้างนางก็ต้องเกลียดไปด้วย

“อายเข้าใจค่ะแม่” อรอุมารับคำก่อนจะเบนสายตาออกไปนอกรถ ในหัวอกร้อนแทบระอุเพราะอยากรู้เรื่องราวระหว่างอัคนีกับอรอมล 

“นังเอยนะนังเอย ร้ายจริงๆ!” คุณกัญญารัตน์ด่าอรอมลไปตลอดทาง นึกแล้วก็โมโหไม่หาย อย่าบอกนะว่าอรอมลตามมาแก้แค้น มาแย่งความสุขของอรอุมา เหมือนกับที่นางเคยแย่งความสุขไปจากแม่ของเธอ

“อีเอย ฉันเกลียดแก”