All Chapters of มหาเศรษฐีขั้นเทพเริ่มต้นด้วยเงินอุดหนุนล้านล้าน: Chapter 11 - Chapter 20

ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนอายุราวห้าสิบปีกำลังยืนอยู่ที่นั่นในมือของชายคนนั้นถือกล่องของขวัญที่ห่อไว้อย่างดี“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณคือ?”หลินโม่ค่อนข้างสงสัยเขามองชายวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้างุนงง“สวัสดีครับคุณผู้ชาย ผมคือซุนฝู พ่อบ้านของวิลล่าหมายเลขสองที่อยู่ตรงข้ามบ้านของคุณครับ”“คุณหนูของผมได้ยินมาว่าวิลล่าหมายเลขหนึ่งมีเจ้าของแล้ว เลยให้ผมมาเยี่ยมทักทายเป็นพิเศษครับ”เมื่อได้ยินเช่นนั้นหลินโม่ก็เปิดประตูออกกล่าวว่า “คุณซุน เชิญเข้ามาข้างในก่อนครับ ผมชื่อหลินโม่ คุณหนูของคุณเกรงใจเกินไปแล้วครับ”ซุนฝูยิ้มอย่างเป็นมิตรแล้วเดินเข้ามาจากนั้น เขาก็ประคองกล่องของขวัญด้วยสองมือ ส่งให้หลินโม่พลางกล่าว“คุณหลินครับ นี่เป็นของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณหนูของผมเตรียมไว้ เพื่อแสดงความยินดีกับการขึ้นบ้านใหม่ของคุณหลินโดยเฉพาะครับ”“โอ้ คุณเกรงใจเกินไปจริง ๆ ครับ”หลินโม่ส่ายหัวอย่างจนใจเขาไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพียงแค่รับกล่องของขวัญไว้หลังจากนั้น หลินโม่ก็เชิญอีกฝ่ายดื่มชาหลังจากแลกข้อมูลติดต่อกันแล้ว เขาก็กล่าวลาและจากไปหลินโม่มองซุนฝูที่เดินจากไป พลางหรี่ตาทั้ง

โดยรวมแล้วดูเรียบง่าย แต่ก็ไม่ทิ้งความหรูหรา!!ส่วนราคาของนาฬิกาเรือนนี้สูงถึงยี่สิบเอ็ดล้าน!“เอื้อก!”เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ในแววตาของหลินโม่เต็มไปด้วยความตกตะลึง!“ราคานี้มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!”เขาอดที่จะเดาะลิ้นด้วยความทึ่งไม่ได้เขากลับเข้าไปในแอป และตัดสินใจซื้อโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย![ซื้อสำเร็จ!][สินค้ากำลังจัดส่ง คาดว่าจะใช้เวลาจัดส่งสามชั่วโมง!][กรุณารอรับสินค้า!]“สามชั่วโมง?”หลินโม่มองดูเวลาคิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้“เวลานี้มันนานไปหน่อยนะ...”เขาพึมพำกับตัวเองหลังจากนั้นก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้“ก็ได้ สามชั่วโมงก็สามชั่วโมง”เขาถอนหายใจเบา ๆหลินโม่จึงหันไปมองสินค้าอีกชิ้นหนึ่ง“แต่ว่า บัตรแคชแบ็กนี่มันหมายความว่ายังไง?”ในใจเต็มไปด้วยความสงสัยสายตาของหลินโม่จับจ้องไปที่สินค้าอีกชิ้น ซึ่งก็คือบัตรแคชแบ็ก“ซื้อมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน...”โดยไม่คิดอะไรมาก นิ้วของหลินโม่ก็แตะลงบนบัตรแคชแบ็กใบนั้น[ซื้อสำเร็จ!][สินค้ากำลังจัดส่ง คาดว่าจะใช้เวลาจัดส่ง: 30 นาที!][กรุณารอรับสินค้า!]“สามสิบนาทีเหรอ?”หลังจากพึมพำใน

AC เป็นคอลเลกชันเสื้อผ้าสำเร็จรูปสำหรับธุรกิจของอาร์มานีโดยจะเน้นไปที่สไตล์นักธุรกิจเป็นหลักส่วนคอลเลกชัน EA จะเป็นสไตล์แฟชั่นเนื้อผ้าจะด้อยกว่า AC พอสมควร แต่เมื่อเทียบกันแล้วราคาก็จะถูกกว่าและโดยรวมแล้ว สำหรับอาร์มานีก็มีเพียงสามระดับนี้เท่านั้นที่น่าซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปในระดับที่ต่ำลงไปกว่านั้น ก็เป็นเพียงแค่การทำเงินเท่านั้นถ้าไปซื้อจริง ๆ อย่างมากก็แค่ได้ชื่อแบรนด์มาแต่สำหรับหลินโม่ในตอนนี้เงินไม่ใช่ปัญหา!เขาจึงพูดขึ้นทันทีว่า“ไปดูเสื้อผ้าระดับ GA ก่อนแล้วกันครับ”“ได้ค่ะคุณผู้ชาย เชิญตามดิฉันมาเลยค่ะ”พูดจบเธอก็พาหลินโม่เดินตรงไปยังโซนของระดับสูงสุดอย่าง GAและในขณะนี้หลังจากที่เข้ามาในโซน GA แล้วข้างในก็มีลูกค้าคนอื่น ๆ อยู่สองสามคนทุกคนเพียงแค่เหลือบมองหลินโม่แวบหนึ่ง แล้วก็ไม่ได้สนใจอีกยังคงเลือกเสื้อผ้าที่ตัวเองถูกใจต่อไปส่วนที่อยู่ไม่ไกลออกไปด้านข้างชายวัยกลางคนหัวล้านเล็กน้อยพุงพลุ้ย ที่คอแขวนสร้อยคอทองคำเส้นหนาเท่านิ้วโป้งและหญิงสาวท่าทางปากร้ายใจแคบที่อยู่ข้าง ๆ หลังจากมองหลินโม่แวบหนึ่งก็บีบจมูกตัวเอง ทำสีหน้าดูถูกแล้วพูดว่า“พวกเ

หลังจากที่หลินโม่พูดจบพนักงานขายหญิงที่อยู่ตรงนั้นถึงกับสะดุ้งโหยงขึ้นมา!ทันใดนั้นเธอก็รีบเอ่ยปากพูดว่า“ได้ค่ะคุณผู้ชาย! กรุณารอสักครู่นะคะ!”พูดจบ พนักงานขายหญิงคนนั้นก็รีบหยิบเครื่องรูดบัตรมาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนก็จับจ้องมาที่นี่บนใบหน้าของชายวัยกลางคนพุงพลุ้ย แววเย้ยหยันยิ่งเด่นชัดขึ้น“เหอะ! ฉันล่ะอยากจะเห็นจริง ๆ ว่าแกจะแกล้งทำต่อไปได้ยังไงอีก!”และในเสี้ยววินาทีที่คำพูดนั้นจบลงบัตรในมือของหลินโม่ก็ได้รูดผ่านเครื่องรูดบัตรแล้วจากนั้นก็ใส่รหัสผ่านท่ามกลางสายตาของทุกคนหลังจากเครื่องรูดบัตรส่งเสียงดังติ๊ดเบา ๆสลิปใบหนึ่งก็ค่อย ๆ เลื่อนออกมา!เงียบ!!ความเงียบที่หาใดเปรียบมิได้!ทุกคนต่างมองภาพนี้อย่างตะลึงงัน!ในใจสั่นสะท้านอย่างรุนแรง!!ไม่น่าเชื่อว่า...จะจ่ายเงินสำเร็จจริง ๆ!ในชั่วขณะนั้น เสียงสูดลมหายใจเย็นเยียบก็ดังขึ้นระงม!ตอนนี้พวกเขาเข้าใจกันหมดแล้ว!!ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งดูเหมือนจะใส่เสื้อผ้าจากตลาดนัดเขาคนนั้นรวยจริง!เป็นประเภทที่ใช้เงินเป็นล้านเพื่อซื้อเสื้อผ้าโดยไม่กะพริบตา!ส่วนคู่ชายหญิงสารเลวนั่น ในตอนนี้ถึงกับงง

แต่เดี๋ยวนี้ไม่ว่าใครหน้าไหนก็สามารถเข้ามาเป็นคู่ค้าของบริษัทเราได้แล้วงั้นเหรอ?ดูท่าว่าพอกลับไปถึงบริษัทครั้งนี้ ผมคงต้องสั่งให้คนข้างล่างตรวจสอบคู่ค้าของบริษัทอย่างเข้มงวดเสียแล้ว!”พูดจบ เขาก็หันไปมองหลินโม่ด้วยรอยยิ้มแล้วกล่าวว่า“คุณหลินครับ ได้โปรดอย่าเข้าใจผิดเด็ดขาดเลยนะครับ ระหว่างผมกับคนคนนี้ ไม่สนิทกันจริง ๆ ครับ!”กับเรื่องนี้ หลินโม่เพียงแค่ยิ้ม ๆ“เอาล่ะครับ นี่เป็นเรื่องของบริษัทคุณ ไม่เกี่ยวกับผม”“ทางนี้ผมยังมีธุระอื่นอีก ขอตัวก่อนนะครับ”หลังจากพูดจบหลินโม่ก็เตรียมที่จะจากไปส่วนถุงชอปปิงของเขาทางอาร์มานีก็ให้พนักงานมาช่วยถือและนำไปส่งที่รถเมื่อหลินโม่ออกไปแล้ว ซุนฝูจึงค่อยทำหน้าเย็นชาแล้วหันไปมองจ้าวหมิงที่อยู่ข้างหลังพลางกล่าวว่า“แม้แต่คุณหลินนายก็ยังกล้าล่วงเกิน ดูท่าว่านายคงจะเบื่อชีวิตแล้วสินะ!”“ตอนนี้นายก็ทำตัวเองให้ดีแล้วกัน!”สิ้นเสียงประโยคนั้นซุนฝูก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองเหลือเพียงจ้าวหมิงคนเดียวที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ราวกับตกลงไปในห้องน้ำแข็ง ร่างกายเย็นเฉียบไปหมด!!ดูจากท่าทีของซุนฝูแล้วชายหนุ่มคนเมื่อกี้นี้ เป็นบุคคลที่แม้แต