All Chapters of My Dear เด็กเลี้ยงไฮโซ ( NC 18+): Chapter 11 - Chapter 20

เงินเหลือในบัญชีของพี่พีสองแสนบาท ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันมีเงินอยู่สองแสนสามหมื่นบาท ฉันโอนเงินจากบัญชีพี่ชายเข้าบัญชีตัวเอง คิดถึงตรงนี้ ท้องก็ร้องขึ้นมา ฉันมองเวลาในหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ทุ่มครึ่งแล้วสินะมีไข่กับข้าว ฉันจะทำข้าวผัดหมูยอแล้วกัน เพราะวันก่อนซื้อหมูยอมาจากเซเว่นยังมีอยู่ครึ่งหนึ่ง ฉันจัดการตักข้าวออกมาจากหม้อหุงข้าวที่หุงไว้ตั้งแต่เมื่อเย็นวาน ตั้งใจผัดเยอะหน่อยเผื่อพี่อาร์ตจะกินด้วย ไม่รู้ว่าไฮโซอย่างเขาจะกินได้ไหมสูตรเด็ดของฉันคือฉันชอบข้าวที่เคลือบด้วยไข่จนเหลืองทอง ฉันตอกไข่ใส่ไปในข้าวสามฟอง ใส่ซีอิ๊วขาวเล็กน้อย เกลือนิดหน่อย ทุบกระเทียมแกะเปลือกนอกออกห้ากลีบ สับ ๆ กระเทียมให้ละเอียดตั้งกระทะให้ร้อน ใส่น้ำมันหมูกับเนยคนให้เนยละลาย ใส่กระเทียมเจียวให้ส่งกลิ่นหอมนิดหนึ่ง ก่อนจะตามด้วยหมูยอหั่นเท่าลูกเต๋าขนาดเล็กผัดให้หอม จากนั้นใส่ไข่กับข้าวที่คนให้เป็นเนื้อเดียวกันลงไป เร่งไฟให้แรงแล้วก็คนให้ไข่ที่เคลือบข้าวสุกเม็ดข้าวเด้ง ๆ ปรุงรสด้วยเกลือนิดหน่อยเพราะซีอิ๊วขาวที่ใส่ยังให้ความเค็มไม่พอปิดเตาแก๊ส โรยด้วยต้นหอมซอยที่ฉันปลูกไว้ในกระถางข้างบ้าน มองข้าวผัดแล้วอดคิด

“หวัดดี ธรรนธ์ครับ” คำแนะนำตัวแสนเย่อหยิ่งและเย็นชา“นี่จีจี้ น้องเมย์ และน้องนิชา”“เอ๊ย! ยายเตี้ย!” เสียงธรรนธ์ดังขึ้นพร้อมทั้งกระโดดตัวโยน ย้ายไปเกาะอยู่หลังอาชวินด้วยความกลัว คนโดนเรียกว่ายายเตี้ยหน้างอหนักกว่าเดิม ผู้ชายที่เธอแอบรักเรียกเธอว่า ‘ยายเตี้ย!’ เท่านั้นยังไม่พอ เขายังแสดงอาการลนลานกลัวผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเห็นได้ชัด“ชื่อนิชาค่ะ” ณัฐนิชาพูดพร้อมทั้งยื่นปากให้เขาอย่างหมั่นไส้ ใครเขามาเรียกชื่อน่าเกลียดแบบนี้“นั่นแหละ ยังไงก็คนเดียวกันกับยายเตี้ยตัวซวย”“เฮ้ย! ทำไมว่าน้องเขาแบบนั้น” อาชวินตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อีกสามคนก็ไม่ต่างกันว่าทำไมธรรนธ์ถึงได้กลัวผู้หญิงตัวเล็กอย่างณัฐนิชาได้ แถมยังพูดจาไม่น่ารักกับเธออีกด้วย“มึงไม่น่าเรียกกูมาเลย”“ไม่ใช่แค่พี่หรอกที่ซวย นิชาก็เหมือนกัน” ณัฐนิชาหน้างอ จะมาว่าเธอเป็นตัวซวยฝ่ายเดียวได้ยังไง เขาเองก็ตัวซวยเหมือนกันนั่นแหละแล้วคนซวยกับคนซวยทั้งสองก็ฉุดลากกันไปคุยในห้องส่วนตัว ทั้งสี่คนที่เหลืออยู่ได้แต่มองตากันปริบ ๆ ทั้งสองคนคงรู้จักกันอยู่แล้ว เหมือนจะไม่ถูกกัน แต่ก็เหมือนสนิทกัน“พี่อาร์ต ยังไงพี่รู้เรื่องไหมคะ” อัยรินทร์ถามแฟ

“กดแล้วรู้สึกสบายขึ้นจริงนะ” อาชวินชมคนช่างคิด ถึงอัยรินทร์จะยังอายุน้อย แต่มีความเป็นผู้ใหญ่ในหลาย ๆ เรื่อง โดยเฉพาะเรื่องดูแลเขา เธอทั้งทำอาหารเก่ง เอาใจเก่ง และขยันดูแลเอาใจใส่เขาในทุกเรื่อง“พี่อาร์ตชอบใช่ไหมคะ” เธอยิ้มตาหยีให้เขา“ที่เป็นข่าวอยู่ จะให้พี่จัดการอย่างไร” คำว่า จัดการ ของเขาฟังแล้วหัวใจเธอกระตุกทันที รู้ว่าจุดจบของพวกนั้นจะเป็นอย่างไร แต่เพราะไม่อยากให้เขาต้องลงไปเกลือกกลั้วกับคนพวกนั้น อัยรินทร์เลยอยากปล่อยผ่าน“อย่าสนใจเลยค่ะ เดี๋ยวคนก็ลืม” เมื่อเราไม่สนใจ เธอเชื่อว่าเดี๋ยวคนก็ลืม แต่เธอคงประมาทไปหน่อย เมื่อคนที่มหาวิทยาลัยเป็นพวกลืมยาก เช้าวันต่อมาข่าวยิ่งเล่นแรงกว่าเดิมเมื่อมีคนปล่อยข่าวว่าเธอเป็นเด็กเสี่ยบ้างละรับงานเอนต์บ้างละ“ว่ายังไง น้องรับงานไหมคะ เย็นนี้มีคิวไหม” เสียงของรุ่นพี่ที่อยากสนิทชิดเชื้อพูดขึ้น เมื่อหล่อนกล้ามาหาเรื่องถึงหน้าคณะของอัยรินทร์“เพิ่งรู้นะว่าเงินที่โกงไปไม่พอ จนต้องเป็นแม่เล้าเหรอ” อัยรินทร์กระแทกแก้วน้ำในมือลงกับโต๊ะ ดีที่แก้วรูปหน้าผู้หญิงสีเขียวเข้มนี้ทำจากเหล็กอย่างดี เลยไม่บุบสลาย “อีอัยย์ มึงว่ากูเหรอ” “

อัยรินทร์กลับมาถึงห้องด้วยความเหนื่อยล้า เพราะวันนี้เดินหาพี่รหัสจนขาลาก แต่ใครจะคิดว่าพี่รหัสของเธอก็คนกันเอง อคิน[1] หรือพี่อาม เขาคือลูกพี่ลูกน้องของอาชวินโลกมักกลมเสมอความบังเอิญมักมีให้เราพบเห็นได้ตลอด“พี่อาร์ตขา” พอมาถึง เสียงหวานก็เรียกหาคุณแฟนสุดที่รักทันที วันนี้สุดหล่อของเธอไม่ได้ไปรับกลับ เพราะวันนี้คุณแฟนของเธอไปช่วยพ่ออรรถ[2]ที่บริษัท เขาบอกว่าให้มาเจอกันที่บ้านเลย“พี่อยู่นี่” เสียงตะโกนดังมาจากด้านนอกห้อง อัยรินทร์เดินตามเสียงร้องเรียกของคน ผู้ชายตัวโตกำลังว่ายน้ำอยู่ในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ กล้ามเนื้อทุกส่วนของเขาสวยงามเธอไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แหละคือแฟนของเธอ“มองพี่ขนาดนั้น ก็กระโดดลงมากินพี่ทั้งชุดนักศึกษาเลยดีไหมครับ” อัยรินทร์เบะปากให้คนหลงตัวเอง“แค่มองเองค่ะ ยังไม่ได้คิดอะไรเลย”“เชื่อดีไหมว่าไม่ได้คิดอะไร”“อัยย์ไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำก่อนดีกว่านะคะ” เธอบอกเขา แต่ก่อนจะไปเธอแวะจุ๊บเขาหลายทีอาชวินมองแผ่นหลังบอบบางเดินพ้นขอบประตูและหายไปยังชั้นสองของเพนต์เฮาส์สุดหรูของตัวเองภาพของเธอทำให้เขานึกถึงวันวาน เมื่อปีที่แล้ว คิดถึงเรื่องราวในช่วงเวลาที่เธอต้องมาอยู่

“พี่เป็นห่วง” พอได้ยินคำนี้เท่านั้น หัวใจดวงน้อยก็รู้สึกผิด เขาห้ามเพราะเป็นห่วงเธอ“เข้าใจแล้วค่ะ แต่อัยย์กลัวพี่อาร์ตต้องรอนาน”“รอเมียแค่นี้ ทำไมจะไม่ได้”“น่ารักที่สุด”“ได้เวลาตอบแทนแล้ว มาว่ายน้ำแข่งกัน ใครแพ้อยู่ข้างล่าง” คำว่าอยู่ข้างล่างนั้นหมายถึงเป็นผู้ถูกกระทำ อาชวินรู้ว่าเธอไม่ชอบ เธออยากเป็นผู้คุมเกมมากกว่า“ต่อให้อัยย์เลย” คนกลัวแพ้ตะโกนบอกโดยที่เธอขยับไปยืนประมาณครึ่งของสระว่ายน้ำ“ต่อให้ครึ่งสระ ถ้ายังแพ้นี่ไม่ไหวนะคนสวย”คนสวยยิ้มให้เขา เธอชอบทุกอย่างที่เป็นอาชวิน เขาทั้งน่ารัก พูดเพราะ เอาใจเก่ง ไม่แปลกใจเลยที่ตัวเองหลงรักเขาเพียงแค่มาอยู่ด้วยกันไม่กี่เดือนเมื่อเขาส่งสัญญานเริ่มแข่งขัน อัยรินทร์รีบจ้วงน้ำอย่างไม่คิดชีวิต เธอชอบการแข่งขัน ไม่ว่าจะแข่งเรื่องอะไรเธอชื่นชอบหมดทุกอย่าง ร่างบอบบางในชุดว่ายน้ำสีขาวขยับร่างกายพลิ้วไหวในน้ำ อีกไม่ไกลคือเส้นชัยตรงหน้า เธอเหลือบมองก่อนสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อชัยชนะปลายมือของหญิงสาวยื่นออกไปเพื่อแตะขอบสระ เธอแตะมันแล้ว เธอรีบลืมตาขึ้นมา แต่ภาพที่เห็นทำให้คนที่คิดว่าตัวเองชนะถึงกับอึ้ง เมื่อขอบแข็งที่เธอแตะไปก่อนหน้านี้ไม่น่