All Chapters of My Dear เด็กเลี้ยงไฮโซ ( NC 18+): Chapter 21 - Chapter 30

“อีกนิดเดียวนะคะ บนเตียงนุ่ม ๆ ดีกว่า” คำพูดของเธอทำให้คนหื่นบางคนทนไม่ไหว แค่เท้าพ้นกรอบประตู ประตูและหน้าต่างกระจกสูงจดระเบียงจากที่ใส ๆ อยู่นั้น ก็กลับกลายเป็นฝ้าเพราะคำสั่งเดียวของเจ้าของห้องเตียงนุ่ม ๆ คงไม่ทันแล้ว ขอเป็นโซฟานุ่ม ๆ ก่อนแล้วกัน เขานั่งลงบนโซฟาเบดขนาดใหญ่ ปล่อยให้เธอได้อยู่ข้างบนสมใจ เขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน ผิวเธอขาวอมชมพู นุ่มนิ่มไปทั้งตัว“ไม่ไหว กว่าจะเดินถึงชั้นบน” เขาบอกพร้อมส่งสายตาพราวให้คนบนตัก“อื้อ” ริมฝีปากร้อนทาบทับคนในอ้อมกอด เธอใส่ชุดมายั่วเขาขนาดนี้แล้วจะขอให้เขาพาไปเตียงนุ่ม เห็นทีจะไม่ไหว ขอจัดที่นี่ก่อนแล้วกัน เตียงนุ่มค่อยน้ำสองน้ำสาม เขาพลิกกายให้เธอมาอยู่เบื้องล่างชุดว่ายน้ำสีขาวถูกรูดออกจากร่างบอบบาง เธอผอมบางแต่กลับมีทุกอย่างที่ควรจะมี ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกขนาดใหญ่นุ่มหยุ่น สะโพกกลมกลึง ส่วนอะไรที่ไม่ควรมีเธอก็กำจัดทิ้งไปหมด ทำให้เธอเกลี้ยงเกลาทั้งตัว เด็กตัวแสบคนนี้ตั้งใจจับเขาจริง ๆ แต่ก็นั่นแหละ เธอทำสำเร็จ จับเขาจนไปไหนไม่รอดแก้มแดง ๆ ของคนใต้ร่างบ่งบอกว่าเธอเขินอาย จะเอากันกี่ครั้ง ดูแล้วความอายของเธอยังคงมีอยู่ เขาชอบมากเวลาที่เธอเขินอาย

โรงอาหารคณะบริหารธุรกิจ ธรรนธ์นั่งรอเพื่อน ป่านนี้สักตัวยังไม่โผล่หัวมาอีก วันนี้มีเรียนบ่ายโมง นัดกันว่าจะกินข้าวด้วยกันตอนเที่ยง ตอนนี้เที่ยงสิบนาทียังไม่มีไอ้เพื่อนชั่วสักคนโผล่หัวมา ไลน์กลุ่ม หน้าเหมือนพ่อ (4) THAN : เพื่อนที่เคารพและนับถือครับ 12.10 น. แล้วครับ (ขึ้นอ่านแล้ว 3 แต่ไม่มีใครตอบ) THAN : ถ้าพวกมึงจะอ่านแล้วไม่ตอบ รบกวนไม่ต้องอ่าน (ไม่มีใครอ่าน) “แม่งให้มันได้อย่างนี้สิวะ” ธรรนธ์บ่นออกมาอย่างไม่ใส่ใจ คิดแล้วก็ได้แต่โมโห พวกมันเป็นอะไรกัน นัดไม่เป็นนัด นั่งอยู่นาน หันซ้ายหันขวาเห็น ‘ยายเตี้ย’ ของเขายืนคุยกับใครสักคนท่าทางกะหนุงกะหนิง ธรรนธ์หรี่ตามองอย่างไม่สบอารมณ์ เวลาอยู่กับเขาทำเป็นขนลุกขนพอง แต่เวลาอยู่กับไอ้หน้าจืดนั่นทำตัวม้วนจนหมั่นไส้ แม่ง วันนี้มันวันอะไรของเขาวะ “โอ๊ย! ไอ้กันต์ มึงมาตบกูทำไม” ธรรนธ์หันไปด่าเพื่อนที่มาถึงก็ตบหัวเขากระจาย “กูเรียกมึงตั้งนานไม่หัน แม่งมองอะไร ใครวะ” “ใครที่ไหน ไม่มี!” คนบอกไม่มีอะไรเสียงสูงกว่าปกติ กันต์มาถึงร

“ตกลงพวกมึงจะไปไหมคืนนี้” อาชวินถามเพื่อนสามคนอีกครั้ง พวกมันทั้งสามยังเงียบไม่มีใครตอบ“ไปก็ได้” คนที่พูดคนแรกคือธรรนธ์ ปากบอกว่าไปก็ได้ แต่หัวใจกลับเต้นรออยู่แล้ว รออยู่ว่าเมื่อไรไอ้อาร์ตมันจะถามซ้ำ“มึงสองตัวไปไหม” อาชวินหันไปถามภรัณและกันต์ ทั้งสองคนยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ คล้ายจะไปก็ได้ ไม่ไปก็ได้“เพื่อนเมียมึงสวยไหม” ภรัณกระซิบถาม“ก็น่ารักดี” ทั้งสามคนหันขวับไปหาคนตอบทันที เพราะคนที่บอกว่าเพื่อนของอัยรินทร์น่ารักกลับเป็นธรรนธ์“อะไรของพวกมึง กูก็แค่พูดตามสิ่งที่เห็น” คนร้อนตัวรีบปฏิเสธทันที“ธรรนธ์ครับ ยังไม่มีใครว่าอะไรมึงเลย” กันต์ส่ายหน้าอย่างเอือมกับความรีบออกตัวจนมีพิรุธของมันประตูห้องสอนถูกเปิดออก พาให้เสียงพูดคุยทั้งห้องเงียบลงทันที สายตาทั้งหมดจับจ้องไปยังผู้มาใหม่คนหนึ่งคืออาจารย์ที่ปรึกษาคนปัจจุบัน อาจารย์บังอรที่ดูแลพวกเขามาตั้งแต่เข้าเรียนปีหนึ่ง ส่วนอีกคนที่เดินเคียงกันเข้ามานั้น การมาของเธอทำให้คนทั้งห้องเงียบก่อนจะมีเสียงซุบซิบกันตามมาปาริฉัตร...คนที่ไม่มีใครคิดว่าจะมาอยู่ที่นี่ ทั้งสามหนุ่มมีท่าทีไม่ต่างกับคนอื่นในห้องเรียน สายตาหลายคู่หันมามองอาชวินก่อนจะหันกล

ตอนรู้ว่าเขาไม่มีใครก็เข้าหา ตอนนี้รู้ว่าเขามีเมียแล้ว ยังไม่ยอมเลิกรา“ผมขอเตือนคุณในฐานะที่เราเคยคบกัน เมียผมดุมาก คุณอาจโดนตบได้ และบอกไว้เลยว่าผมสปอยล์เมียมาก ถ้าเขาตบคุณ ผมก็ยังเข้าข้างเมีย แต่ถ้าคุณตบเมียผม บอกเลยว่าผมไม่ยอม ผมว่าเราต่างคนต่างอยู่ดีกว่าครับ อดีตก็คืออดีต”อาชวินพยายามพูดให้เธอกลัว ไม่อยากให้มีเรื่องราวต้องขึ้นโรงขึ้นศาลเพราะเรื่องแย่งชิงตัวเขา บอกเลยวิถีแบบนั้นเขาไม่ชอบและไม่ศรัทธาการที่มีเมียเยอะแยะ“แล้วฉัตรจะคอยดูค่ะ” ว่าแล้วปาริฉัตรก็ลุกเดินออกจากห้องไปทันที ที่เธอรีบเดินออกมาเพราะไม่อาจอดกลั้นน้ำตาไว้ได้ เขาเย็นชากับเธอจนแทบไม่เหลือเยื่อใย“ฉัตรไม่ยอมแพ้หรอกอาร์ต” เธอบ่นพึมพำในตอนที่นั่งในห้องพักครู ใครกันนะที่เป็นเมียเขา เขาใช้คำว่าเมียอย่างเต็มปากเต็มคำ ตอนที่คบกับเธอ เขาไม่เคยเรียกเธออย่างนั้นสักครั้งเธอไม่น่าโง่เลย ไม่น่าเห็นแก่เงินแค่หยิบมือ ที่เธอยอมทำผิดสัญญากับแม่ของชายหนุ่มเพราะเพิ่งได้รับข่าวจากคนวงในว่าเขาเพิ่งได้รับโอนหุ้นจากพ่อเขาตอนแรกปาริฉัตรไม่อยากเชื่อว่าพ่อเขาจะโอนให้ลูกชายเยอะขนาดนั้น แต่เมื่อเข้าไปดูรายชื่อผู้ถือหุ้นรายใหญ่ขอ

จับมือของเธอวางบนอกเขา“อาจารย์ปาริฉัตรเป็นใครคะ”“แฟนเก่า” อาชวินตอบตามตรง เขาไม่คิดจะปิดบังเรื่องนี้กับเธออยู่แล้ว ที่ไม่ได้เล่าให้ฟังแต่แรกเพราะไม่เห็นถึงความสำคัญของมัน“ชิ!” คนขี้หวงสะบัดหน้าเพราะความหมั่นไส้“อะไร แค่นี้ก็หวงแล้วเหรอ” เขาบีบก้นของเธอ พร้อมทั้งจูบปากนุ่มหลาย ๆ ครั้ง“ทำไมเลิกกันคะ”“ระยะทางมั้ง เขาไปเรียนต่อเมืองนอก เขาเลยขอเลิก” คำบอกเล่าของเขาทำให้เธอสะดุดตรงคำว่าฝ่ายนั้นขอเลิก หมายความว่าอาชวินไม่อยากเลิกกับเธอคนนั้น “พี่อาร์ตไม่อยากเลิกกับเขาเหรอคะ” อัยรินทร์ใช้มือคล้องคอแฟนหนุ่ม ส่งสายตาพราวระยับอย่างยั่วยวน “อืม ตอนนั้นก็ใช่นะ อัยย์ของพี่หึงเหรอครับ” เขาลูบไล้สะโพกของคนบนตัก มองหน้าคนขี้หึงและขี้อ้อน“หึงมาก บอกไว้เลยนะคะ ถ้าเขามายุ่งกับพี่อาร์ต อัยย์ตบนะคะ”“ตบเขา”“ใช่ค่ะ ตบเขาก่อน กลับบ้านมาค่อยตบพี่”“ดุจัง เมียใครเนี่ย” ฝ่ามือหนายังลูบไล้สะโพกขึ้นมายังแผ่นหลังและสีข้าง“เมียพี่นี่แหละ อย่าให้รู้นะคะ ไม่ต้องมาหัวเราะเลย” เธอตีไหล่เขาหลายครั้ง ไม่อยากยอมรับว่าหึง แต่ก็หึงก็หวงจริง ๆ นั่นแหละ“พี่รักอัยย์คนเดียว”“ให้จริงนะคะ”“จริงที่สุดเลยครับ อดีตก็ค