All Chapters of วิศวะล้ำเส้นเพื่อน: Chapter 71 - Chapter 80

บทที่ 70“มีเด็กอยู่ด้วย พูดอะไรระวังหน่อย” ไอมิเอะก็เอ็ดเขาเบา ๆ ทั้งที่หน้าแดงก่ำ มือก็ป้อนข้าวน้องชายไปพลางอย่างพยายามไม่สบตา“หึ” จินก็ยกยิ้มมุมปากกึ่งเย้ยกึ่งเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างสบาย ๆ เท้าแขนลงกับพนัก พาดขาไขว้อย่างเจ้าของบ้าน สายตาคมกริบกวาดมองเธอผ่านไอน้ำจากกาแฟในมือ ราวกับกำลังจับผิดทุกอาการเขินของเธอมุมปากเขายกยิ้มขึ้นอีกนิดเมื่อเห็นเธอหลบตา ไอมิเอะก็เหลือบมองเขาแวบเดียว ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ“โยะอิ่มแล้ว” ฮิเดโยะเอ่ย ไอมิเอะก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะวางช้อนในมือลง“เดี๋ยวพี่โทรให้ยี่หวามารับ” เธอบอกน้องชาย ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาจะโทรหายี่หวา“ตาบอดรึไง” เสียงทุ้มต่ำของจินดังขึ้นดวงตาคมกริบก็จับจ้องเธอไม่วางตา “กูนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน จะโทรหามันทำไม เห็นกูเป็นอะไร”“...เรากลัวคนเห็นแก” ไอมิเอะก็ตอบเสียงเบา“ไม่มีใครเห็นหรอก“ จินเอ่ยเสียงเรียบ แล้วก็ลุกขึ้นเต็มความสูง เขาก็หยิบมือถือขึ้นมาปัดหน้าจอไม่กี่ครั้ง รถยนต์ Tesla สีขาว ก็ขับเคลื่อนมาจอดที่หน้าประตูรั้ว โดยไร้คนขับ “โอ้โห~” ฮิเดโยะก็เบิกตากว้างตะลึงสุดขีดอย่างตื่นเต้นไอม

บทที่ 72“จ...จิน…” ไอมิเอะหลับตาแน่น เปล่งเสียงออกมาเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน พลางสั่นสะท้านทั้งตัวเมื่อจินกดริมฝีปากลงท้ายทอยขาวผ่อง ลากปลายจมูกโด่งไล้ลงไปตามแนวกระดูกสันหลังของเธอ “...หยุดก่อนได้ไหม...ดะ...เดี๋ยวมีคนมาเห็น” เธอเอ่ยเสียงสั่นพลางตัวเกร็งอย่างไม่รู้จะหนีไปทางไหน ดวงตากลมโตก็หลุบต่ำ ซ่อนประกายวูบไหว ริมฝีปากอวบอิ่มก็เม้มแน่นจนแทบจะสั่น ใบหน้าก็แดงก่ำลามไปถึงใบหู แต่จินเพียงยิ้มมุมปากแล้วไล้ปลายนิ้วหยาบกร้านลากไปตามแนวเอวคอด พร้อมไล้จูบลงไปเรื่อยๆ จนเธอร้อนซ่านไปทั้งตัว“จิน...” ไอมิเอะรีบเอ่ยห้ามทันทีที่จินเริ่มถลำลึก ใบหน้าเลื่อนลงไปใกล้บั้นท้ายมือหนาก็สอดเข้ามาใต้กระโปรง ทำให้ไอมิเอะสะดุ้งเฮือก ก่อนรีบดีดตัวลุกหนีจากสัมผัสร้อนรุ่มทันที ขาเรียวถอยกรูดไปชนขอบโต๊ะเบา ๆ หัวใจดวงน้อยก็เต้นระส่ำแทบจะทะลุอก สองมือบางยกขึ้นกอดอกแน่น พลางหลุบตาต่ำอย่างรู้สึกผิด“มะ...ไม่ได้...ที่นี่มันไม่เหมาะ…แล้วก็…เรากลัวมีคนมาเห็นด้วย…” น้ำเสียงเธอสั่นพร่าแทบกลืนลงคอเธอกลัว ทั้งกลัวความรู้สึกตัวเอง และกลัวสายตาใครสักคนจะมาเห็นในสภาพแบบนี้ แต่เสียงของเธอกลับไม่มีผลกับชายหนุ่มแม้แต่นิดจิน

บทที่ 74“อยากเสียวรึยัง” “...ระ...เรายังไม่พร้อม”“จะพร้อมตอนไหน” มือหนาก็แหวกขอบแพนตี้ออก แล้วจับแก่นกายใหญ่ถูไถติ่งเกสรเบาๆ ทำเอาเธอสะดุ้งเฮือกอีกครั้ง “มาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ให้เยx จะปล้ำแล้วนะ”“...แกทำลงเหรอ”“คนเลว ทำได้ทุกอย่างที่อยากทำ”“...ยะ...ยังไม่ทำตอนนี้ได้ไหม....เรายังมีเรื่องอยากคุยกับแกอีกเยอะ” เธอก็ใช้มือบางทั้งสองข้างดันแผงอกแกร่งออกไปพลางก้มหน้าลง เบี่ยงหน้าหลบสายตา“จะคุยอะไร” จินก็ชักสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะจับใบหน้าหวานให้หันหน้ามา แต่เธอก็ฝืนคอไว้แน่น ไม่ยอมหมุนตามแรง“…หันมา” เขาเอ่ยเสียงต่ำ น้ำเสียงเริ่มดุ ทำให้ไอมิเอะค่อย ๆ หันหน้าไปหาเขา แต่สายตายังคงก้มต่ำ ไม่กล้ามองหน้าเขาตรง ๆ จินก็เอนตัวมาข้างหน้ามากขึ้น ดวงตาคมกริบก็มองหน้าอกใหญ่ แล้วหยุดสายตาที่ตรงนั้น“หนาวมั้ย…เห็นปอดบวม” จินเอ่ยแซวความทรวงอกใหญ่เกินตัวของเธอ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่ปิดบัง มุมปากก็กระตุกขึ้นเบาๆ ไอมิเอะก็รีบยกมือขึ้นมากอดอก ใบหน้าก็แดงวูบวาบพลางเบือนหน้าหนี“เสียบเลยไหม จะได้หายหนาว” จินก็ยิ้มมุมปากแล้วก้มลงกระซิบใกล้ใบหูของเธอแต่เธอยังไม่ทันจะมีปฏิกิริยาอะไร จินก็ประ

บทที่ 76เธออยากจะถาม ว่าเขาทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง แต่เสียงมันติดค้างอยู่แค่ในลำคอ เพราะมันเจ็บจนพูดไม่ออก จุกจนแม้แต่คำถามก็ไม่มีแรงจะเอ่ยทั้งที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้อาจเกิดขึ้น รู้อยู่แล้วว่าเขาแบดบอย เขาเลว เขาไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงสักคน เธอรู้กิตติศักดิ์ความเจ้าชู้ของเขาอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เขาทำให้เธอตลอดหลายวันที่ผ่านมา โทรหาทุกวัน คอยเอาอกเอาใจ ดูแล เทคแคร์ มาส่งที่บ้าน มารับไปเรียนด้วยกัน เลี้ยงข้าวตอนพักเที่ยง ซื้อขนมให้ตอนเลิกเรียน พาเธอไปรับไปส่งน้องชาย ซื้อของให้เธอกับน้องชาย ปีนหน้าต่างห้องนอนมาหากลางดึก พูดคำหวานหยอกล้อ บอกว่าเธอเป็นเมีย เขาเป็นผัว อยากให้เธอชงกาแฟให้ทุกวัน ชวนไปเป็นนายหญิงที่คฤหาสน์ และอื่นๆ อีกมากมายทั้งหมดนี้ ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาชอบเธอจริงๆ มีความรู้สึกต่อเธอจริงๆ เขาคงเลิกความคิดที่จะหลอกฟันเธอไปแล้ว เพราะเขาดูทุ่มเทให้เธอมาก เพราะปกติ คนระดับเขาไม่เคยทุ่มเทให้ใครนั่นจึงทำให้เธอยอมนอนกับเขา เพราะสิ่งที่เขาทำ ทำให้เธอลืมความคิดที่ว่า เขาเข้ามาเพื่อหลอกฟัน และเธอก็ลืมความคิดที่ว่า คนระดับจิน มีต้นทุนที่สูงกว่า ไม่ลดตัวลงมาคบกับคนอย่างเธออยู่

บทที่ 78“ก็ได้ จะกลับก็ไปล้างตัวให้เรียบร้อย” น้ำเสียงของจินราบเรียบเกินไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อยไอมิเอะเม้มริมฝีปากแน่น ดวงตายังคงคลอไปด้วยหยาดน้ำตา แต่เธอก็พยายามกลั้นไว้อย่างสุดแรง เธอค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้นจากเตียง แต่ก็ทรุดลงอีกครั้ง เพราะขาอ่อนแรงและเจ็บที่กลางหว่างขาจนสั่นไปหมด จินก็มองกลางหว่างขาของเธอ ทำให้เธอดึงผ้าห่มขึ้นมา หมายจะปิดกายสาวเอาไว้ ไม่ให้เขามอง“ชักช้า” ยังไม่ทันที่เธอจะเอื้อมมือคว้าผ้าห่มมาปิดกายสาว จินก็ช้อนเธอขึ้นอย่างง่ายดายในท่าเจ้าสาว แล้วอุ้มเธอตรงไปที่ห้องน้ำไอมิเอะเบือนหน้าหนีซบลงกับแผ่นอกของเขาอย่างจำใจ ร่างเล็กแน่นิ่งในอ้อมแขนของเขา ไม่ได้ดิ้นรน ไม่ได้อ้อน ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย เพราะเธอเจ็บเกินกว่าจะขยับหรือพูดอะไรจินวางเธอลงอย่างเบามือใต้สายน้ำเย็นจากฝักบัว แล้วหยิบขวดครีมอาบน้ำสีเข้มออกมาจากชั้นวาง ขณะเขาเทเนื้อครีมลงบนฝ่ามือ กลิ่นหอมเฉพาะตัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที รุนแรงแต่ลึกล้ำ กลิ่นแรกกระแทกเข้าจมูกของไอมิเอะคือซิตรัสสดใหม่ ก่อนจะตามมาด้วยกลิ่นของแอมเบอร์วู้ดที่อุ่นจัด คล้ายกลิ่นของผิวผู้ชายที่เพิ่งปลดเสื้อผ้าหลังจากฝ่าฝนกลางดึก เป็น