“เตียงมันแคบพอสำหรับสองคน แต่ใจของอีกคนเหมือนจะล้ำเส้นไปไกลเกินกฎ FWB ระวังให้ดี คนที่รักก่อน มักเจ็บก่อนเสมอ” Friends with Benefits รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน ความสัมพันธ์แบบไม่เปิดตัว ไม่มีสถานะ พวกเขาตกลงคบกันแบบไม่มีชื่อเรียก ไม่มีสถานะ ไม่มีสิทธิ์หึงหวง ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนสนิท มีเพียงแค่ เวลาที่ว่าง กับ เตียงที่ว่าง เท่านั้น ที่ทำให้เขาและเธอ วนกลับมาหากันเสมอ แต่ในความสัมพันธ์ที่เหมือนจะเล่นๆ กลับมีบางคนรู้สึกจริงขึ้นมาทุกวัน… ในขณะที่อีกคนยังเย็นชาเหมือนไม่เคยเริ่มอะไรเลย จนวันหนึ่งมีคนนึงหายไป ไม่ทัก ไม่โทร ไม่มาหา และอีกคนก็เพิ่งรู้ว่า เจ็บกว่าการเลิก คือการไม่เคยได้เป็นอะไรเลยตั้งแต่แรก เพราะกฎเหล็กของ Friends with Benefits คือ “ห้ามรู้สึก ห้ามหวง ห้ามล้ำเส้น” แต่ถ้ารู้สึกขึ้นมาจริงๆ ล่ะ? ใครจะเป็นคนเจ็บก่อน? ความสัมพันธ์แบบนี้ เข้าแล้วออกยาก ถ้าใจไม่แกร่งพออย่าเล่นกับไฟ
View Moreบทที่ 40“….” ไอมิเอะกัดปากเบา ๆ ใบหน้าก็ร้อนวูบอย่างหนัก (ควxดีใช่มั้ย? ไม่มีหนังหุ้มปลาย ขลิบตั้งแต่เด็ก)“....พูดบ้าอะไรเนี่ย” ไอมิเอะก็อมยิ้มมุมปากด้วยความเขินเป็นอย่างมาก(อยากดูดมั้ย?)“....” หัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง จนเธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเองสั่น มือข้างหนึ่งก็เผลอกดแน่นกับหน้าท้องแบนราบด้วยความวูบวาบร้อนวูบขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธออยากพูดว่า ‘อยาก‘ ออกไปแทบบ้า แต่ก็ได้แค่กลืนคำนั้นลงคอ เพราะกลัวจะดูใจง่ายเกินไป(เห็นแล้วอยากโดนเยxบ้างมั้ย?)“...ไม่”(ไม่...เลยเหรอ?)“....”(เดี๋ยวก็รู้)“....”(จะไม่ส่งมาจริงเหรอ แบบนี้กูเป็นฝ่ายเสียเปรียบนะ)“...เดี๋ยวค่อยดูทีเดียว”(จะให้ดูตอนไหน) จินก็ตอบกลับทันควันอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย“…วันเกิดแกไง” เสียงเธอแผ่วราวกระซิบ ใบหน้าก็ร้อนเห่อแดงขึ้นอีกจนต้องซุกหน้าลงกับหมอน จินได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ(จะให้ดูจริงเหรอ?)“...อืม”(ไม่ใช่ว่าหลอกให้ดีใจ แล้วสุดท้ายไม่ให้ดูนะ)“...เราเป็นคนรักษาคำพูด”(จะเชื่อ แล้วทำไมถึงยอมให้ดู ปกติไม่ให้)“...ก็...วันเกิดแกหนิ” (อยากให้ถึงวันเกิดเร็ว ๆ แต่ถ้าต้องรอถึงวันนั้น ขอมา
บทที่ 39(น้องฟังนะ รวยจนมันไม่ใช่ปัญหาเลยเว้ย คนแม่งไม่ได้รักกันเพราะมีเงินพอ ๆ กัน หรือฐานะเท่ากันหรอก คนมันรักกันเพราะรู้สึกดีต่อกัน อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แค่นั้นเลย แล้วที่บอกว่าเขาหล่อ หล่อแล้วไงวะ? หล่อก็ยังเป็นคน หล่อก็ยังเจ็บได้ถ้าโดนทิ้ง หล่อก็ยังร้องไห้เป็นถ้าคนที่เขารู้สึกด้วยไปมีคนอื่น แล้วเรื่องฐานะ ถ้าผู้ชายเขารู้ว่าเรามีแผล มีปม มีเรื่องไม่มั่นใจ แล้วเขายังอยากอยู่ ยังรับเราได้ แล้วเราก็โอเคกับเขา แค่นั้นมันก็พอแล้ว มันก็ไม่มีอะไรผิด มันคือเรื่องของคนสองคน ไม่ใช่เรื่องของบัญชีธนาคาร)“....”(ฐานะไม่เท่ากันไม่เป็นไรเลยเว้ย ถ้าน้องมั่นใจว่าน้องไม่ได้ชอบเขาเพราะเงิน น้องควรภูมิใจด้วยซ้ำว่าความรู้สึกที่มีอะมันโคตรจริง แล้วถ้าน้องก็รู้ว่าเขารู้สึกเหมือนกันแล้วจะถอยทำไมวะ? ถ้าน้องถอยตอนนี้ น้องไม่ได้ปกป้องใจตัวเองนะ แต่น้องกำลังหักอกตัวเองแบบเงียบ ๆ เชื่อพี่คนเราไม่ได้เจ็บเพราะเขาไม่รักหรอก เราเจ็บเพราะเราไม่กล้ารักให้สุดต่างหาก)“....”(ลูกพีช คนที่เราชอบ แล้วเขาก็ดันรู้สึกกับเรากลับแบบนี้ มันไม่ได้เจอบ่อย ๆ นะ น้องยังไม่ต้องรีบบอกก็ได้ ไม่ต้องฝืนใจตัวเอง แต่ขออย่างเดียว อย่าหน
บทที่ 38“แฟนมาส่งเหรอ” เสียงคุณพ่อเอ่ยทันทีที่รถของจินแล่นออกจากหน้าบ้าน“…ไม่ใช่ค่ะ” ทำเอาไอมิเอะชะงักไปเล็กน้อย ก่อนตอบเบา ๆ “แน่ใจ?” สายตาผู้เป็นพ่อก็จ้องเธอเขม็งพลางหรี่ตาลงนิดหนึ่ง “…ค่ะ” เธอพยักหน้าเบา ๆ เสียงแทบไม่หลุดจากลำคอ“ไปรู้จักคนระดับนั้นได้ยังไง?”“....” คำถามแทงใจดำนั้นทำเอาไอมิเอะชะงักอีกครั้งพลางดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย “รู้จักเพราะว่าเป็นเพื่อนที่โรงเรียนค่ะ...แล้วจินก็เป็นหลานชายของเจ้าของโรงเรียน”“....”“พ…พ่อรู้จักจินเหรอคะ?”“รู้ ใครจะไม่รู้จัก นามสกุลใหญ่ขนาดนั้น”“....”“มันเป็นลูกชายนักการเมืองดัง พ่อมันเป็นรองนายกฯ ของไทย สมัยหน้าก็พ่อมันนั่นแหละที่มีเปอร์เซ็นต์สูงจะได้นั่งเก้าอี้นายกรัฐมนตรี”“....”“ตอนพ่อได้งานก่อสร้างถนนหลวง ก็พ่อมันเป็นคนช่วย พ่อมันล็อบบี้ให้ เป็นคนดันพ่อให้ชนะงานประมูลสร้างถนนของหลวงตลอด งานล่าสุดก็งบร้อยล้าน พ่อมันเอาไปห้าสิบล้าน พ่อได้สิบล้าน ที่เหลือก็ลงกับถนนจริงๆ โครงการหลวงพวกนี้ ไม่มีคำว่าโปร่งใส เงินแบ่งกันเสร็จตั้งแต่ก่อนประมูล”“....”“พ่อทำงานกับพ่อมันมาเกือบยี่สิบปี”เธอได้ยินแล้วก็เหมือนมีความหวังสว่างวาบขึ้นมาวูบหนึ่งใ
บทที่ 37“หึ” เมย์หลุดหัวเราะออกมาทันที เสียงนั้นแหลมสูงและเย็นชา หล่อนสะบัดผมแรง ๆ ก่อนจะเชิดหน้าใส่เส้นด้ายและไอมิเอะอย่างเหยียดหยามในขณะที่ฟ้ายังร้องโอดโอย แต่แก๊งเพื่อนของเธอกลับยืนหัวเราะลั่นเหมือนกำลังดูโชว์ตลก ท่าทีของพวกเธอทุกคน ชัดเจนว่าไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของคำว่าสำนึก พวกเธอยังคงยืนเด่นกลางอัฒจันทร์ อย่างไม่กลัวใครระหว่างที่สองฝ่ายยังคงถกเถียงกันเสียงดัง หน้าตึงคิ้วขมวดแทบจะตบกันกลางลานกีฬา “แสบมากมั้ย?” จินก็ประคองมือข้างที่โดนน้ำร้อนของไอมิเอะขึ้นมาอย่างเบามือ “....” ไอมิเอะก็ชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาสั่นไหวด้วยความเจ็บแต่ยังฝืนยิ้มบาง ๆ พลางพยักหน้าช้า ๆ เป็นเชิงบอกว่าแสบมากเธอไม่กล้าแม้แต่จะมองตาเขานาน ๆ เพราะแววตาของเขาในตอนนี้ ทั้งจริงจัง ทั้งดุดัน และลึกซึ้ง จนหัวใจเธอสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่จินปรายตามองแผลของเธอด้วยสายตาขรึมจัด สีหน้าของเขากร้าวอย่างควบคุมแทบไม่อยู่ กรามเขาขบแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความหงุดหงิดและความเป็นห่วงที่ปะปนกันอย่างชัดเจนเขาไม่พูดอะไรอีก แค่เอื้อมมือโอบไหล่เธอเบา ๆ แล้วพาเดินฝ่าฝูงคนออกมา ไม่มีแม้แต่จะเหลือบตาไปมองพวกแก๊งผีเสื้อสมุทรที่ยังคงยื
บทที่ 36นิ่งไปชั่ววูบ เหมือนสมองหยุดประมวลผลชั่วขณะ“…เมื่อคืน…แกวางสายเร็วมากเลย” ไอมิเอะเลือกที่จะเบี่ยงประเด็น แทนที่จะตอบคำถามตรง ๆเธอไม่แตะเรื่องวันเกิด ที่รู้อยู่เต็มอกว่าเป็นเรื่องโกหก แค่โยนคำพูดออกไปหวังจะเปลี่ยนเรื่อง เพราะเธอไม่อยากเปิดประเด็น ยังไม่อยากเผชิญหน้าตอนนี้“รีบไปไหนเหรอ?”“หึ ก็เห็นบอกว่าน้องจะนอนแล้ว กูไม่อยากรบกวน เลยรีบวาง” จินหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆ โดยน้ำเสียงยังคงเรียบ แต่แววตาไม่เรียบเลยจริง ๆ แล้ว เมื่อคืนเขาขอรูปโป๊ของเธอ เพราะเขาต้องการเอารูปเธอไปชัก ทั้งคืนเขาไม่ได้ยุ่งกับใครเลย ไม่ใช่เพราะไม่มีใครให้ยุ่งแต่เพราะเมื่อคืนเขาต้องการเธอคนเดียว เขาไม่ได้อยากคุยอะไรมากมาย ไม่ได้อยากฟังเสียงขนาดนั้น เขาแค่อยากปลดปล่อย และเขารอดูรูปของเธอทั้งคืน แต่เธอก็ไม่ส่ง เขาก็รอว่าเธอจะง้อ จะโทรกลับไหม สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยทั้งที่ทุกคืนเขาไม่เคยขาดผู้หญิง เขาต้องมีผู้หญิงมาช่วยปลดปล่อยทุกคืน แต่เมื่อคืนเป็นครั้งแรกที่เขาไม่ได้ปลดปล่อย เมื่อคืนเขาเหมือนหมาตัวหนึ่งที่ถูกเจ้าของของมันปล่อยให้รอ จินไม่ชินกับการต้องรอใคร และเมื่อคืนคือครั้งแรกที่เขาไม่ได้อะไ
บทที่ 35เสียงลมหายใจของเธอสลับกับเสียงเข็มนาฬิกาในห้องแต่ไม่มีสิ่งไหนกล่อมเธอให้หลับได้เลย เธอพลิกตัวไปมาอยู่หลายครั้ง ท่ามกลางความมืดและอุณหภูมิแอร์เย็นสบาย แต่ร่างกายกลับร้อนรุ่ม ราวกับอารมณ์บางอย่างกำลังซึมเข้ามาในผิวหนังอย่างเงียบงันภาพสีหน้า น้ำเสียง ท่าทางของจิน ยังวนเวียนอยู่ในหัวแม้แต่ประโยคหยาบ ๆ ที่เขาพูด ยังทำให้เธอหน้าแดงขึ้นมาได้ในความมืดไอมิเอะลืมตาขึ้นในความมืด สายตามองไปยังอีกฟากของเตียง เห็นน้องชายของเธอนอนหลับสนิท ขดอยู่ใต้ผ้าห่ม ไม่มีท่าทีว่าจะรู้สึกตัว เธอก็ค่อย ๆ ขยับตัว ลุกขึ้นจากเตียงช้า ๆ อย่างเบาที่สุดเธอหยิบโทรศัพท์มาด้วย ขณะเดียวกันเท้าเปล่าก็สัมผัสกับพื้นเย็น เธอเดินอย่างระมัดระวังตรงไปยังห้องน้ำ มือเธอเอื้อมไปที่ลูกบิด ก่อนจะหยุดชั่ววูบอย่างลังเล แล้วสุดท้ายเธอก็เปิดประตูเข้าไปข้างในอย่างเงียบที่สุดประตูค่อย ๆ ปิดลง เสียงคลิกของกลอนดังแผ่วเบา ไอมิเอะยืนนิ่งอยู่หน้ากระจก เธอมองเงาสะท้อนของตัวเอง ก็เห็นผิวแก้มขึ้นสีแดงเรื่อชัดเจน เธอสูดหายใจเบา ๆ มือทั้งสองยกขึ้นแตะที่แก้ม ก่อนจะเลื่อนลงมาที่คอช้า ๆเธอรู้ว่ามันไม่ควร แต่หัวใจเธอมันไม่ฟังเหตุผลอีกแล้วคื
Comments