All Chapters of Bad Tiger เดิมพันรักสุดร้าย: Chapter 71 - Chapter 80

ตอนเช้าเรนเดียร์ตื่นมา หันไปมองข้างกายก็ไร้ซึ่งร่างสูงที่กระแทกเธอจนเกือบเช้า เขาคงจะกลับคอนโดไปแล้ว บนที่นอนมีคราบน้ำรักของเธอและเขาเปื้อนเป็นจุดเต็มไปหมด ผ้าปูที่นอนหลุดลุ่ย เสื้อผ้ากระจัดกระจายอยู่ข้างเตียง เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เขาทิ้งให้สภาพห้องเธอเป็นแบบนี้ ปกติไม่ว่าเราจะทำรักกันกี่ครั้ง หลังเสร็จกิจเขาจะเก็บกวาดทุกอย่างให้เธอเรียบร้อย หากเรานอนค้างด้วยกัน เขาก็จะเป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้เธอกิน และจะมาปลุกเธอตื่นก่อนที่เขาจะออกไปเรียนหรือทำงาน มันเป็นแบบนี้มาตลอดสามปี จนในหัวเธอมีภาพจำแบบนี้และไม่คิดว่าวันหนึ่งทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ผู้ชายคนเมื่อคืนคือผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน แววตาของเขาไม่ได้มีไว้เพื่อทะนุถนอมเธออีกแล้ว ไม่รู้ว่าเธอทำผู้ชายคนนั้นหายไปตั้งแต่ตอนไหนและเพราะอะไรเขาถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวเธอจนกระทั่งเธอมาทำงาน “คุณเรนไม่สบายหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ไหวผมว่าลาพักผ่อนดีกว่า”อัทธ์เลขาส่วนตัวที่เห็นอาการของเจ้านายสาว ถึงเธอจะแต่งหน้ามาหนาจนแทบมองไม่เห็นร่องรอยอะไร แต่ทว่าสีหน้าที่แสดงออกมาเขาก็รู้ทันทีว่าเธอมีเรื่องไม่สบายใจหรืออา

ฟรินท์ไปส่งใบเฟิร์นกลับบ้านเสร็จแล้ว เขาก็ขับรถมาที่ผับของธันเดอร์ทันที ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์อยากไปไหนทั้งนั้น อยากนั่งเมาจนหลับไป "มาบ่อยนะมึง"ธันเดอร์เห็นเพื่อนมาตั้งแต่หัวค่ำก็เดินเข้ามาทักทาย"ยกขนาดนี้ คืนนี้มึงอยากนอนชั้นบนอีกสินะ" "......" "เป็นไรว่ะ งานก็ดี รักก็ไปได้สวย แต่มึงกลับทำตัวเหมือนคนอกหัก" ธันเดอร์จ้องหน้าเพื่อนจริงจัง ทีแรกเขาก็ไม่ค่อยอยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของเพื่อน แต่พักนี้ทำตัวแปลกขึ้นทุกที"กูถามมึงได้ยินไหมไอ้ฟรินท์หรือว่ามึงหูหนวกไปแล้ว กูจะได้พาไปรักษา" “กูได้ยิน แต่ไม่รู้จะตอบมึงยังไงว่ะ”พูดแล้วก็ยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง ตั้งแต่มานั่งไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขาดื่มเหล้าเพียว ๆ ไปเกือบสี่แก้วแล้ว แต่ทว่ากลับไม่รู้สึกถึงรสชาติความขมของมัน เป็นไปได้ว่าตอนนี้ชีวิตของเขาคงจะขมกว่าเหล้าราคาแพงพวกนี้ “ถ้าไม่รู้จะตอบยังไง เปลี่ยนเป็นเล่าได้ไหมว่ะ” เพราะประโยคกำกวมของเพื่อน ทำให้เขาหันไปมองหน้ามัน ก็ต้องแปลกใจที่เห็นสีหน้าจริงจังแบบที่จะได้เห็นจากมันไม่บ่อยนัก ปกติธันเดอร์นอกจากเรื่องงาน มันไม่ค่อยจริงจังกับเรื่องอะไร โดยเฉพาะเวลากำลังนั่งดื่มแบบนี้ “มึงรู้มากแค่ไหน?”

“พูดออกมาเรน ตอนนี้เธอกับฉันมันไม่มีอะไรต้องอ้อมค้อมกันอีกแล้ว” “เลิกยุ่งกับฉันไปสักที ถ้านายไม่รักฉันแล้วก็ปล่อยฉันไป” ดวงตากลมโตสั่นระริกขณะที่พูดคำนั้นออกมา เธอต้องทำเป็นเข้มแข็งมาตลอด ทั้งที่ไม่ได้อยากทำแบบนั้นสักนิดเดียว เธออยากอ่อนแอกับใครสักคนเหมือนกัน เมื่อก่อนเธอเคยได้รับความอบอุ่นจากผู้ชายคนหนึ่งมานาน แต่ตอนนี้เขาหายไปแล้ว เหลือแต่ผู้ชายที่ทำท่าทางเย็นชาใส่เธอตลอดเวลา ในเมื่อเขาไม่รักเธอแล้วก็ควรจะปล่อยเธอไปสักที แต่เขายังเข้ามาควบคุมชีวิตของเธอไม่หยุด ทำเหมือนกับยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธอ ทั้งที่เขาเป็นคนทำทุกอย่างพังไปหมดแล้ว “ทรมานมากไหมเรน ที่เป็นแบบนี้”ฟรินท์เดินเข้ามาจับไหล่บางทั้งสองข้าง ประทะเข้ากับอกแกร่งของเขาอย่างแรงจนคนตัวเล็กนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด“แต่มันไม่ได้สักเศษเสี้ยวที่ฉันทรมานมาตลอด” นัยน์ตาคมวูบไหว เขาเจ็บปวดทุกอย่างที่เป็นตอนนี้ มันเหมือนความไว้ใจและเชื่อใจเขาโดนทำลายไปจนหมดสิ้น ที่เขาบอกเธอไปว่าเรื่องของเรายังไม่ต้องบอกทุกคนก่อนก็ได้ถ้าเธอยังไม่พร้อม แค่เห็นว่าเธอดีใจแค่ไหนที่เขาพูดประโยคคนนั้น มันก็ทำให้เขารู้ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยตั้งใจบ

วันต่อมา หลังจากเลิกงาน เรนเดียร์ก็เข้ามาหาพ่อกับแม่ที่บ้าน ประเด็นสำคัญวันนี้คือเธอจะมาพูดเรื่องอัทธ์เลขาส่วนตัวของเธอกับคนเป็นพ่อ ที่เธอทำแบบนี้ ไม่ใช่เพราะว่าเธอกลัวฟรินท์จะมาคุยกับพ่อเธอตามที่เขาขู่ แต่เธอไม่อยากให้อัทธ์ที่ไม่รู้เรื่องนี้ด้วยต้องกลายมาเป็นสนามอารมณ์ของฟรินท์อีก "ผอมไปหรือเปล่าเรน พ่อใช้งานเราหนักขนาดนี้เลยเหรอ" มะปรางเอ่ยทักลูกสาวคนเดียวทันทีที่เห็นหน้า เธอไม่ได้เจอหน้าลูกแค่อาทิตย์เดียว แต่รู้สึกว่าลูกดูผอมกว่าครั้งล่าสุดที่เจอมาก "ไม่เกี่ยวกับพ่อหรอกค่ะ เรนรู้สึกว่าอาหารไม่ค่อยถูกปากไม่เหมือนฝีมือแม่" "งั้นกลับมาอยู่บ้านดีไหม แม่จะทำให้กินทุกวันเลย" "ขอคิดดูก่อนนะคะ" เสือสังเกตุสีหน้าลูกสาวคนเดียวของเขา พักนี้เขาไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเพราะงานส่วนใหญ่ เรนเดียร์เอาไปรับผิดชอบหมดแล้ว จะได้เข้าไปก็ต่อเมื่อมีประชุมผู้ถือหุ้นหรือโครงการต่าง ๆ มีปัญหาเท่านั้น "มีอะไรหรือเปล่า"เขาตัดสินใจถามลูกออกไป เพราะมั่นใจว่าที่ลูกกลับบ้านมาวันนี้ต้องมีเรื่องอะไรจะคุยกับเขาแน่นอน เลยเสนอให้ไปคุยกันที่ห้องทำงาน ส่วนมะปรางก็ไปเตรียมจัดโต๊ะทานข้าว "มีปัญหาเกี่ยวกับโครงการรีสอร

“สองคนนี้รู้จักกันเหรอ”เป็นไทเกอร์ที่ถามออกไป “รู้จักกันเมื่อเช้านี่แหละค่ะ ที่พี่ฟรินท์แนะนำให้รู้จัก”ใบเฟิร์นตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส เธอรู้ว่าฟรินท์ต้องตกใจที่เห็นเธอกับเรนเดียร์เดินเข้ามาด้วยกัน เป็นเธอเองที่อยากผูกมิตรกับพี่สาวคนนี้ เธอรู้สึกถูกชะตากับเรนเดียร์ตั้งแต่เจอหน้ากันเมื่อเช้า แม้ว่าเรนเดียร์จะทำเหมือนไม่อยากผูกมิตรกับเธอก็ตาม “พี่ดูหน้าเหนื่อย ๆ นะ”ไทก้าเอ่ยทักพี่สาว เขาไม่เจอหน้าเรนเดียร์น่าจะเกือบเดือนได้แล้ว“พ่อใช้งานพี่หนักไปหรือเปล่าครับ” “พูดเหมือนแม่เลย”เรนเดียร์ระบายยิ้มออกมา ทำไมทั้งแม่และน้องชายของเธอถึงต้องคิดว่าคนเป็นพ่อใช้งานเธอหนัก ทั้งที่เธอไม่ได้เหนื่อยเรื่องงานเลยแม้แต่น้อย ขณะที่เรนเดียร์กำลังนั่งพูดคุยกับน้องชาย มีแววตาคมคู่หนึ่งทอดมองเธออยู่ตลอดเวลา เขาเพิ่งสังเกตุเหมือนกันว่าเรนเดียร์ผอมลงไปมาก พักหลังเขาเห็นเธอทานข้าวได้น้อยลงจริง ๆ “พี่ดูสิ ไอ้ฟรินท์มันมีแฟนแล้วนะ แล้วเมื่อไหร่พี่สาวของผมจะมีแฟนบ้างครับ” “แค่ก! แค่ก!”ธันเดอร์สำลักออกมาเมื่อได้ยินคำหยอกล้อของไทก้า เหลือบตาไปมองเพื่อนรักที่นั่งข้างเขา มันก็เอาแต่นั่งมองไปทางเรนเดียร์ อย่างไ