แค้กๆเสียงไอของคนบนเตียงดังขึ้นมาก่อนที่ผมเองจะค่อยๆผละมือของเธอออกและรีบเงยหน้าขึ้นไปมองร่างเล็กที่ตอนนี้ลืมตาตื่นขึ้นแล้วด้วยสายตาที่ว่างเปล่าเป็นอย่างมาก"หนูฟื้นแล้ว ฮึ้ก พี่ดีใจเหลือเกินเมอรีน""พี่เป็นใครหรอคะ แล้ว.....ฉันชื่อเมอรีนหรอ"เมื่อร่างเล็กเอ่ยคำนั้นออกมาก็ทำเอาผมเองหัวใจแทบหยุดเมื่อร่างเล็กเอ่ยถามออกมาแบบนั้นก่อนที่พ่อและแม่ของผมเองจะเดินเข้ามาภายในห้องนี้เพื่อมาเยี่ยมเยือนเธอ"เมอรีน หนูฟื้นแล้วหรอลูก""พวกคุณเป็นใครกันหรอคะ"ผมค่อยๆหลับตาลงอย่างเจ็บปวดที่ร่างเล็กจำอะไรไม่ได้เลยสักนิดแบบนี้ก่อนที่ผมเองจะขอตัวไปปรึกษากับหมอในเรื่องนี้ ในตอนแรกฉันเองได้ตื่นขึ้นมานานแล้วตั้งแต่ที่เขาเริ่มร้องไห้แต่ทว่าฉันเองก็ยังคงไม่ได้รู้สึกตัวมากนักสักเท่าไหร่จนกระทั่งรู้สึกกระหายนํ้าและไอออกมา
Last Updated : 2025-10-16
LOGIN
