All Chapters of มาเฟียเลี้ยงเด็ก |แดเนียล•เมอรีน|: Chapter 11 - Chapter 20

สองชายหญิงที่ต่างพากันเดินซื้อของใช้ส่วนตัวของเธอใหม่ทุกอย่างโดยที่เขาเองเป็นคนจัดการให้หมด ฉันที่ขาสั้นกว่าก็แทบจะเดินตามเขาไม่ทันเลยด้วยซ้ำจนต้องอยู่ด้านหลังของเขาจนบางทีเกือบไม่ทันเขาแล้วด้วยและเมื่ออีกฝ่ายรู้ตัวว่าฉันเดินตามเขาไม่ทันก็ยืนรอพร้อมกับคว้ามือของฉันมาจับเอาไว้สายตาของฉันจ้องมองไปที่การกระทำของเขาที่ทำแบบนี้อย่างไม่เข้าใจพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาที่นิ่งขรึมเป็นอย่างมากต่างจากเขาในเมื่อเช้าตอนอยู่ด้วยกันสองต่อสองอย่างสิ้นเชิง"ไปรอที่รถ""ครับนาย"บอดี้การ์ดที่เดินตามมาถือของให้นั้นโค้งคำนับและเดินจากไปทันทีปล่อยให้เราสองคนเดินไปด้วยกันอย่างเป็นอิสระ"พี่เลื่อนนัดผมทำไมเนี่ย ผมจะคุยกับพี่เรื่อง..... อ้าวเธอ"อีริคน้องชายของพี่ดินที่เดินตามพวกเรามารีบเข้ามาสะกิดพี่ชายของเขาพร้อมกับหันหน้ามามองทางฉันที่ยืนอยู่ข้างกายพี่ชายเขาด้วยท่าทางที่ดูเหมือนกับคนเป็นแฟนกันเป็นอย่างมาก

"งั้น.....พี่ให้หนูลงโทษพี่เลยค่ะ"ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อนก่อนที่เขาเองจะลากพาฉันไปที่เตียงนอนและทำการปลดเสื้อผ้าของเขาออกไปจนหมดจนไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียวในร่างกาย"พะ พี่จะทำอะไรคะ""ให้หนูลงโทษไงคะ"รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาที่ยื่นมือเข้ามาทำการปลดล็อดเข็มขัดออกอย่างรวดเร็วก่อนที่จะทำการถลกกระโปรงทรงเอของฉันขึ้นเพื่อให้ฉันเข้ามาขึ้นคล่อมร่างกายของเขาได้จนฉันเองแทบจะไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ"นะ นี่พี่จะทำอะไรคะ""ให้หนูจับพี่เ*ดไงคะ""จะบ้าหรอ!!""ก็เอาพี่ให้พี่ทรมานไงคะคนสวย"พูดจบร่างสูงก็ดันตัวขึ้นมาจากตอนแรกเล็กน้อยและพยายามแกะกระดุมเสื้อของฉันออกในขณะที่ฉันเองได้แต่พยายามขัดขวางและไม่ยอมให้เขาได้ปลดออกแต่ก็ไม่ทันการเขาที่เร็วกว่าและรีบจับไปเข้าไปที่เนินอกของฉันทันทีเมื่อถึงเสื้อชั้นในของฉันลงมาได้แล้ว

"งั้นหรอคะคุณย่า"ฉันเอ่ยออกไปอย่างสู้ขาดใจกับแม่ของอาพิชัยที่ชอบดูถูกฉันสารพัดเรื่อง และที่ผ่านมาฉันเองก็พยายามอดทนที่จะไม่โต้กลับเพราะเห็นแก่หน้าแม่ แต่ในเมื่อวันนี้ทุกคนต่างก็พากันดูถูกและฉีกหน้าฉันแบบนี้ก็คงต้องโดนกันสักตั้ง"หรือฉันพูดไม่จริง มารยาร้อยเล่มเกวียนแบบเธอใช้ท่าไหนล่ะคุณแดเนียลถึงหลงหลุมพลางเธอได้""ไม่คิดเลยนะคะว่าคนที่อวดอ้างตัวเองว่าผู้ดีนักผู้ดีหนาจะมีความคิดตํ่าๆแบบนี้"ฉันเอ่ยออกมาจากคำพูดที่เก็บไว้อยู่นานจนเมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้นก็ต่างพากันตกใจแทบแย่ที่ฉันแสดงกิริยาเช่นนี้ในที่สาธารณะแบบนี้ออกมาได้"ยัยเมอรีน!!!""เมอรีน!! นี่ลูกก้าวร้าวเกินไปแล้วนะ""ที่แม่พาหนูมาที่นี่เพื่อต้องการให้หนูอับอายและโดนคนอื่นดูถูกใช่ไหมคะ ความลับของพวกคุณอยู่ในกำมือของฉันอยู่อย่าลืม""นี่แกกล้าขู่ลูกสะใภ้ฉันขนาดนี้หรอ นางเด็กไม่

หลังจากวันที่ต้องส่งยัยตัวเล็กและน้องชายให้ไปหลบหนีได้ประมาณเดือนกว่าๆแล้วนั้นผมเองก็ต้องกลับไปจัดการไอ้พวกเศษสวะที่พยายามตามไล่ล่าผมจากความไม่รอบคอบและให้มันหนีไปได้คนหนึ่งจนเกิดการก่อตั้งแก็งค์ขึ้นมาใหม่อีกครั้งและที่สำคัญมากที่สุดคือมีหนอนบ่อนไส้พี่พยายามแฝงตัวเข้ามาตีสนิทกับแฟนสาวของผมแต่โชคดีที่เธอนั้นไหวตัวและหลีกหนีเขาได้ตลอดเวลาจึงทำให้มันเองยากที่จะเข้าหาเธอในทุกช่องทาง"นายครับสายของเรารายงานมาว่าคืนนี้พวกมันจะรวมตัวกันที่สนามแข่งรถเก่าครับ""เตรียมการคนของเราให้พร้อม กูจะบุกไปในคืนนี้ ส่วนไอ้พวกที่ทำตัวน่าสงสัยฆ่ามันทิ้งซะ""ครับนาย"สายตาของผมหันกลับไปจ้องมองยังเอกสารรายชื่อที่ให้คนสืบเรื่องมาจนหมดตั้งแต่แรกว่าเป็นเพราะอะไรทำไมพวกมันถึงได้จ้องจะเล่นงานผมแบบนี้ มันก็มาจากความต้องการที่จะเป็นใหญ่และครอบครองบัลลังก์ของตระกูลผมเพื่อใช้เป็นแผนในการเชิดหน้าชูตานั่นเอง

ร่างเล็กของฉันค่อยๆปล่อยร่างของอีริคลงอย่าช้าๆก่อนที่จะพยายามจู่โจมเข้าไปทางวาโยในมุมเผลอโดยที่ปืนนั้นหล่นลงไปกับพื้นแล้วพี่แดเนียลเองก็รีบเข้ามาจู่โจมทางวาโยทันทีอย่างไม่รอช้าในขณะที่ฉันเองก็รีบพุ่งตัวเข้าไปหาอีริคทันทีผั้วะ ผั้วะ ผั้วะ"มึง!!!"ในดอกสุดท้ายที่หมัดหนักซัดเข้าไปที่ใบหน้าของวาโยอย่างแรงจนเขาสลบไป ร่างกายของอีริคที่อ่อนตัวลงล้มลงไปกับพื้นทันทีอย่างจังจนฉันเองก็ถึงกลับล้มตามเขาไป"อีริค""ไอ้อีริค"ร่างสูงรีบวิ่งเข้ามาดูพวกเราสองคนทันทีอย่างไม่รอช้าโดยที่ลมหายใจของอีริคเองก็เริ่มที่จะขาดหายไป"ไอ้แดเนียลระวัง"สายตาของฉันที่เร็วกว่านั้นรีบลุกขึ้นไปยังร่างกายของพี่แดเนียลทันทีอย่างไม่รอช้าก่อนที่ลูกกระสุนนั้นจะเจาะเข้าไปในร่างกายของฉันทันทีพร้อมกับวาโยที่อยู่ข้างๆนั้นที่กำลังหยิบไม้ขึ้นมาฟาดใส่หัวฉันอย่างจังปั้ง!! ผั้วะ