บททั้งหมดของ มาเฟียเลี้ยงเด็ก |แดเนียล•เมอรีน|: บทที่ 1 - บทที่ 10

"พ่อคะแม่คะพวกหนูกลับมาแล้ว"เด็กน้อยในวันสิบแปดปีที่พึ่งกลับมาจากโรงเรียนกับพี่ชายต่างพ่อต่างแม่ของเธอเองในวัยสิบแปดปีเช่นกันทั้งสองเป็นพี่น้องกันและเตอบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆเลยไม่แปลกที่ทั้งสองจะรักใคร่กลมเกลีียวกันราวกับพี่น้องแท้ๆ โดยที่แม่ที่ว่านั้นเป็นแม่ของเขาเอง ส่วนพ่อเป็นพ่อของฉันพวกท่านรักและมีใจให้กันมานานแล้วและตัดสินใจที่จะอยู่ด้วยกันแบบนี้มาตั้งแต่ฉันอายุได้ขวบกว่าๆฉันและพี่ชายของฉันโตมาด้วยกันจากความรักของพวกท่านทั้งสองคน ฉันไม่เคยรับรู้เลยว่าแม่เป็นใครหรือท่านอยู่บนโลกนี้หรือไม่และฉันก็ไม่สนใจอะไรด้วยในตัวเธอเพราะตั้งแต่เกิดมาเธอก็ไม่เคยแยแสอะไรในตัวฉันอยู่แล้วจนสามารถทิ้งฉันไว้กับพ่อตั้งแต่ได้เริ่มลืมตาดูโลกใบนี้"ทำไมบ้านดูเงียบๆล่ะพี่นัด""ไม่รู้อ่ะเมอขึ้นไปดูบนห้องดิ"ฉันพยักหน้าเป็นการตอบกลับก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นบนของตัวบ้านเพื่อที่จะเข้าไปเรียกหาพ่อแม่ที่ดูเงียบๆไปหลังจากกลับมาที่โรงเรียนแถมยังติดต่อไม่ได้มาตั้งแต่เช้าแล้วด้วยพอสองเท้าเรียวค่อยๆก้าวเดินขึ้นไปดูห้องนอนของผู้เป็นพ่อและแม่ที่เปิดอ้าทิ้งไว้อยู่แล้ว ร่างเล็กถึงกลับยืนนิ่งไปเมื่อเห็นสีนํ้าเลือดที

เด็กหนุ่มในวัย17ปีที่พลัดพรากตกลงนํ้าไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แถมยังว่ายนํ้าไม่เป็นอีกต่างหากพยายามตะเกียกตะกายขึ้นมาจากนํ้าที่ลึกตื้นแบบนั้นและพยายามเรียกเพื่อขอความช่วยเหลือโดยที่ไม่รู้ว่าจะมีใครที่สามารถมาช่วยเขาได้หรือไม่ในตอนนี้"ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย""เห้ยคนตกนํ้า"นํ้าเสียงเล็กเจื่อยแจ้วที่ดังขึ้นมาและพยายามจะโดดลงนํ้าเพื่อช่วยชีวิตผมที่ตอนนี้กำลังหมดแรงจะค่อยๆจมลงไปกับพื้นนํ้าทีละนิดๆไม่รู้เลยว่าตอนนี้นจะมีใครช่วยผมได้ทันรึเปล่าแต่ทว่าจู่ๆตอนนั้นร่างกายของผมที่หลุดลอยหายไปเหมือนกับว่ามีอะไรสักหน่อยที่จะทำให้ต้องพยายามตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งพอรู้สึกตัวขึ้นผมก็ถึงกับสำลักนํ้าไปทันทีและเหมือนมีใครสักคนที่ตอนนี้กำลังพยายามลูบหลังผมอยู่ เเละเมื่อรู้สึกดีขึ้นแล้วนั้นผมค่อยๆหันหน้าไปมองเธอที่ตอนนี้ร่างบางเล็กที่เปียกปอนไปหมดโดยข้างๆก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอนั่งอยู่ข้างๆ"พี่โอเครแล้วใช่ไหมคะ""ครับ พวกน้องช่วยพี่ไว้งั้นหรอ""น้องสาวผมช่วยพี่ขึ้นมาจากนํ้าครับ"เมื่อบอกออกไปแบบนั้นแล้วสองพี่น้องก็พาผมเดินกลับไปที่บ้านพักของพวกเขาที่เป็นเจ้าของฟาร์มนี้อยู่เพื่อไ

เปลือกตาทั้งสองข้างคอยๆลืมตืนขึ้นมาอย่างช้าๆจนเผยให้เห็นแสงสว่างจากหน้าต่างที่ผ่านผ้าม่านมากระทบเข้ากับเปลือกตาจนทำให้เธอนั้นลืมตื่นขึ้น"โอ๊ยยย"ร่างเล็กค่อยๆดันตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนอย่างช้าๆจากอาการปวดมึนหัวตั้งแต่ตื่นนอนมาและนั่งกุมขมับตัวเองเล็กน้อยเพื่อพยายามนึกถึงเรื่องราวก่อนที่จะเป็นลมล้มไปอย่างไม่รู้ตัวอีกเลยจนตื่นมาเช้าของวันต่อไป"ไอ้โรคจิต!!!"(กระแห่ม)เสียงกระแอมที่ดังมาจากข้างๆไม่ได้ไกลมากนักจากมุมมืดในตอนนี้ที่เขาเองได้นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาด้วยสายตาที่จ้องมองมาทางฉันด้วยความไม่พึงพอใจในการกระทำของฉันแบบนี้ในการกระทำที่กร้าวร้าวอย่างเห็นได้ชัด ร่างบางเมื่อเห็นแบบนั้นแล้วก็ต้องยอมนิ่งเงียบลงไปเพื่อควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินตรงเข้ามา"พี่ชายกับป้าของเธออยู่ในกำมือฉันแล้ว ต่อจากนี้เป็นต้นไปเธอต้องมาเป็นเมียฉันเป็นการตอบแทน"โทรศัพ

หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะไม่ตามหาฉันอีกแล้วนั้นฉันเองก็ได้เดินทางไปทำงานต่อทันทีโดยมีวาโยที่อาสาไปส่งที่ร้านด้วยเพราะกลัวว่าฉันนั้นจะตกอยู่ในอันตรายจากหมาบ้าแบบเขาคนนั้นที่ทรงอิทธิพลอีกก่อนที่ทางผู้จัดการของร้านจะยืนกอดอกรออยู่หน้าร้านและถือซองขาวบางอย่างอยู่ในมืออีกด้วย"สวัสดีค่ะพี่ปอ ขอโทษนะคะที่เมอมาสายอ่ะค่ะพอดีเมอติด....."พี่ผู้จัดการสาวยื่นซองขาวมาให้กับฉันด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ต่างจากเมื่อก่อนมากโดยวันนี้พี่เขาค่อนข้างที่จะเมินเฉย แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมามากนักสักเท่าไหร่กว่าที่เคย"หมายความว่ายังไงหรอคะ""ขึ้นไปพบเจ้าของผับดูเถอะ""เมอทำอะไรผิดรึเปล่าคะพี่ปอทำไมถึงต้องทำแบบนี้ล่ะคะ""พี่ก็ไม่ทราบเหมือนกันพี่รู้แค่ว่าถ้าน้องอยากรู้ก็ขึ้นไปหาเขา"ตอนนั้นสมองของฉันมันตื๊อไปหมดไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อจากนี้ดีเพราะงานที่นี่เงินดีกว่าที่อื่นและตอนนี้ฉันก็ใกล้จะเรี

"อมให้หน่อยสิ"ร่างเล็กยังคงไม่ได้ตอบกลับอะไรเลยทั้งนั้นก่อนที่เขาเองจะขยับร่างกายของเขาและทำการจ่อท่อนเอ็นนั้นมาอยู่ที่ตรงหน้าของฉันไปอย่างใกล้ชิดและสะบัดท่อนเอ็นของเขาที่ปลายหัวนั้นเปียกนํ้าที่ไหลออกมาอยู่เช่นกัน"ฉันทำไม่เป็น""เธอก็แค่อมมันเดี๋ยวฉันจัดการเอง""แต่ของนายมันใหญ่เกินไปนะ""รู้หนิว่าของผัวใหม่ เลิกพล่ามแล้วอมได้แล้วฉันเ*ี่ยนจะตายอยู่แล้ว"ท่อนเอ็นร้อนค่อยสอดใส่เข้าไปในโพรงปากของเธอที่อุ่นได้ที่โดยที่ร่างเล็กพยายามไม่ให้ไอ้เจ้าตัวปัญหาที่มันแข็งแบบนั้นโดนฟันของตัวเองและพยายามเม้มปากให้ได้มากที่สุดคนตัวสูงพยายามตอกเอวของเขาเพื่อให้ท่อนเอ็นร้อนนั้นสอดใส่เข้าไปในโพรงปากของฉันทันทีอย่างถี่รัวและท่อนเอ็นของเขาก็ไม่ใช่น้อยๆที่เมื่ออีกฝ่ายตอกเข้ามาในโพรงปากของฉันแล้วนั้นมันก็ดันลึกสุดจนฉันเองแทบสำลักและหันหน้าหนีออกจากเขาทันที