Semua Bab SEX FRIEND เพื่อนไม่สนิท : Bab 31 - Bab 40

EP 31 ฟอด~ "ขอบคุณนะคะเสี่ย น่ารักที่สุดเลย" ข้าวฟ่างยืดตัวหอมแก้มร่างท้วมที่มีนานว่าเสี่ยโอเจ้าของบริษัทจัดหานางแบบ ซึ่งเจ้าหล่อนก็เสนอตัวเข้าแลกกับงานถ่ายแบบ เเลกกับชื่อเสียง "หนูข้าวตามสบายเลย แต่คืนนี้อย่าลืมเรื่องของเราก็พอ" "ไม่ลืมแน่นอนค่ะ เดี๋ยวจะทำให้ลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู" เธอพูดหยอกล้อ ด้วยรอยยิ้มสดใส ถึงแม้ภายในใจจะสะอิดสะเอียนก็เถอะ"...แต่เรื่องที่เราจะไปเที่ยวทะเลพรุ่งนี้ต้องเอาไว้ก่อนนะ เฮียติดงานด่วนจริงๆ" "อ้าว.." "ไม่โกรธเฮียนะคะ เด็กดี" "หนูอุตส่าห์เก็บกระเป๋ามาแล้ว แถมยังโกหกแฟนมาแล้วด้วย" ใบหน้าหวานงองํ้าเข้าหากัน"เฮียติดธุระจริงๆ ไว้วันหลังจะพาไปไกลกว่านี้ หนูก็โกหกแฟนอีกสิว่าวันนี้เขายกเลิก" "ติดธุระหรือเมียไม่ให้มากันแน่คะ""ยัยแก่นั้นเฮียไม่ชอบเลยซักนิด เฮียรักหนูต่างหากล่ะ" "ก็ได้ค่ะ วันหลังนะคะ" เธอยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยว "เฮียสัญญา" ทั้งสองพูดคุยในร้าน ที่มีเพียงกระจกใสกั้น โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองอยู่..วันถัดมา...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...ในขณะที่ยูริกำลังสารวลอยู่กับการปัดกวาดห้องในวันที่อาจารย์ยกเลิกคลาสก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังแทรกขึ้นม

EP 33 ร่างเล็กพาตัวเองออกมาจากที่ตรงนั้น แล้วเดินหายออกมายังหน้างาน มือบางค่อยๆกดโทรออกหาใครอีกคน พร้อมกับซับคราบนํ้าตาบนใบหน้าออกลวกๆ ไม่นานปลายสายก็กดรับ"ย ยู อยู่ไหน.." เธอพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่นเครือ(หอ เป็นไร) "มารับหน่อย ฉันไม่โอเคว่ะ.." (ไปเดี๋ยวนี้ ตรงไหน) "คอนโดxxx" (ใครทำไรมึงว่ะ) ยูริสบถออกมา"...เดี๋ยวเล่า" (อืม) ตี้ด ! ปลายสายถูกตัดไป คำที่ถามว่าให้มาในฐานะอะไร พระรามก็บอกให้หาคำตอบเอา วันนี้เธอคงรู้ดีแล้วว่าเป็นมากกว่านี้ไม่ได้.."ทำไม ทำไมมันต้องแบบนี้ด้วย" มือบางยกขึ่นกุมขมับนํ้าตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาไม่หยุด เธอไม่รู้ว่าต้องถอยหรือเดินหน้าต่อไปดีจนเวลาผ่านไปไม่นานก็มีแท็กซี่มาจอด.."พิม" ยูริรีบเปิดประตูลงจากรถ โผล่เข้ากอดร่างเล็กแน่น "ขึ่นรถก่อน.." เธอพาร่างสะอึกสะอื้นของเพื่อนสาวเข้ามานั้งในรถ"วันนี้เดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อน" "ยูฉันไม่อยากกลับ.." "แล้วจะไปไหน" มือบางยกมือขึ่นลูบศรีษะเพื่อนเบาๆ"อยากเมาให้ลืมเรื่องแย่ๆ" "อืม เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน" เธอเองก็อยากดื่มเรื่องแย่ๆเหมือนกัน "ลุง ไปผับxxx" "ครับ" @ผับหรูกลางใจเมือง"เป็นอะไร ถึงร้องให้หนักขนาดนี

EP 35 สิ้นเสียงพูด มือหนาไม่อยู่นิ่งจับชายเสื้อยืดตัวโคร่งเธอแล้วถอดออกจากร่างเล็กอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มจับร่างเธอพลิกลงนอนราบกับเตียง แล้วตวัดขาควบเอวบาง พระรามถอดเสื้อผ้าบนร่างกายกำยำออกทุกชิ้นจนเปลือยเปล่าไปทั่วร่าง พิมเสนปรือตามองด้วยความตื่นเต้น...ใบหน้าหล่อเหลาก้มดูดยอดประทุมถันที่ชันเป็นไต เรียวลิ้นตวัดเลียชิมรอบอกเธอสลับข้างกันพร้อมดูดเม้มอย่างมูมมาม.."อ๊ะะ..อ๊าา" ความกระสันส่งผลให้พิมเสนแอ่นอกรับและหลับตาพริ้ม มือบางขยํ้าเรือนผมดกดำระบายความเสียว พระรามผละริมฝีปากออกแล้วเลื่อนขึ่นมาดูดเม้มฝากรอยไว้ที่ลำคอระหงเอาไว้ มือหนากรีดเข้าระหว่างสองกรีบเปียกแฉะพร้อมเปิดอ้า พร้อมกับเร่งจัวหวะนิ้วเร็วขึ่นเรื่อยๆจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ.."อ๊าซซ~" เสียงหวานครางกระเส้า มือบางทั้งสองข้างลูบตามแผ่นหลังหนา ชายหนุ่มที่ฝากรอยเสร็จผละใบหน้าออก สองนิ้วแหวกสองกรีบเปิดทางแล้วดันหัวหยักเข้าไปเพียงแค่ครึ่งลำ เพียงเท่านั้นก็ทำให้ใบหน้าของทั้งสองเหยเก..."อื้มมส์.." พระรามเม้มปากแน่นยิ่งสอดใส่แบบสดๆยิ่งเพิ่มความแนบแน่นไกล้ขึ่นมากเท่านั้นสวบ!!! "กรี๊ดดดดด...!?" เสียงหวานโหยหวนออกมา เมื่อโดนของแข็งดั่งเห

EP 37 ทางด้านยูริที่นอนแผ่หลากลุ้มใจบนเตียง เธอนึกหาหนทางหาเงินหลายหมื่นภายในวันเดียวไม่ออกแต่ดีที่เธอยังมีเงินออกก่อนค่ายื้อเวลาจากเงินที่เวหาให้ ก็เพราะถ้าไม่มีคนห้ามป่านนี้เธอคงมีเงินมาจ่ายค่าห้องไปแล้ว..เพื่อนทั้งกลุ่มก็ช่วยเหลือเธอจนไม่รู้จะตอบแทนยังไง ส่วนพิมเสนก็ไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น พี่บอยเองก็พึ่งรู้จักกัน..เพราะใครล่ะ? เมื่อนึกได้มือบางไม่รอช้าคว้าโทรศัพท์มากดส่งข้อความไปหาเพื่อนตัวดีทันที..Uri : มีงานไรให้ทำไหม อยากได้เงินWeha : เอาไปทำไรUri : จ่ายค่าห้องสามเดือนWeha : มาหากูอยู่ห้องดิUri : แฟนมึงไงWeha : ข้าวกลับห้องตัวเองUri : อืม จบบทสนทนา มือบางวางโทรศัพท์ไว้ข้างกาย พร้อมกับลูบหน้าไปหนึ่งที มันถึงจุดที่ต้องมาขายตัวให้เพื่อน? ที่สำคัญเพื่อนคนนั้นของเธอก็ดันมีแฟนอยู่แล้ว..มันไร้ยางอายสิ้นดี..@คอนโดเวหาพรึบ ! ยูริโยนกระเป๋าเป้ลงบนโซฟาเมื่อพาร่างตัวเองมาถึงห้องของเวหาในเวลาไม่นาน ดวงตากลมโตเหลือบมองร่างหนาที่เดินออกมาจากห้องนํ้า ทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบไว้อย่างหมิ่นเหม่อ"มาเร็วดีนะ" "รีบทำรีบจบเถอะ.." "มันฉุกเฉินถึงขนาดนั้นเลยรึไง?" เวหาเดิน

EP 39 "คนปัจจุบันของนาย หมายถึงใครหรอ..?" ใบหน้าหวานหงอยลงอย่างเห็นได้ชัด เธอกำลังคิดว่าพระรามมีคนที่ชอบอยู่แล้ว.."ก็ชอบเขาอยู่ แต่คงไม่รู้ตัวหรอก" "อ่อ..นายกำลังจีบเธออยู่สินะ" "เขาจีบฉันก่อนต่างหาก ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ แต่เอาไปเอามากลับหาทางออกไม่เจอ.." รอยยิ้มกรุ่มกริ่มผุดขึ้น พระรามจ่อช้อนไปที่ริมฝีปากบาง เธออ้าปากงับข้าวเข้าไปเคี้ยวพร้อมกับกลืนลงท้อง"นายคงจะหลงเธอมากเลย" "หลงหนักมาก" "งั้นหรอ" พิมเสนชะงัก เธอเลือกไม่ถูกว่าจะน้อยใจที่พระรามไปชอบคนอื่น หรือจะดีใจที่คนตรงหน้าดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้.."ใช่.." พระรามตอบพร้อมตักคำไหม่ขึ้นมา"นายไปเรียนเถอะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก" "ไม่เอา อยากดูแล.." "ฉันดูแลตัวเองได้ อย่าลืมสิฉันเรียนหมอนะ" "ไม่ต้องพูด อ้า" ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงแข็ง ตัวซีดขนาดนี้ เขาจะยอมปล่อยเธออยู่คนเดียวได้ยังไง อีกอย่างแค่จะเดินยังทรงตัวไม่ไหวพิมเสนอ้าปากกินข้าวไปเรื่อยๆจนหมดชาม ร่างหนาก็ลุกขึ้นเอาไปเก็บเธอจึงหยิบยาขึ้นมากิน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พระรามเดินมาพอดี "เดี๋ยวเช็ดตัวให้ แล้วนอนพักบนโซฟาก่อน จะเรียกคนมาเปลี่ยนผ้าปู ห้ามลุกเดินเองเด็ดขาดมีอะไรก็เรียก เ