All Chapters of SEX FRIEND เพื่อนไม่สนิท : Chapter 41 - Chapter 50

EP 40 "อื้อ.." เสียงหวานครวญครางออกมา เธอรู้สึกตัวอีกทีก็รับรู้ถึงความอบอุ่นที่ถูกมอบให้ ร่างบางพลิกกลับไปมองคนข้างหลังในทันทีก็พบว่าหมอนที่หมุนอยู่คือท่อนแขนของพระราม..ฟอด ! "ราม.." พระรามที่นอนเฝ้าคนในอ้อมกอดหลับหลายชั่วโมงหอมเข้าที่แก้มเนียนใสไปหนึ่งที "ทีหลังอย่าบอกว่าไหว เห็นมั้ยเลยเพลียขนาดนี้" "ฉันนึกว่านายหลับแล้วซะอีก.." พิมเสนที่ถูกกระชับอ้อมกอดสบตาเข้ากับชายหนุ่มที่มองเธอเป็นประกายวิบวับ"ทำไม จะลักหลับหรอ?" "ป..ป้าว" "หิวมั้ย แล้วอาการดีขึ้นยัง" นํ้าเสียงอบอุ่นไม่เหมือนเดิมที่เคยได้ยินส่งผลให้พิมเสนใจเต้นแรง เธอหลุบตามองตํ่า มือบางยกขึ้นมาเการำคอละหง อาการแพ้ใครซักคนมันเป็นแบบนี้นี้เอง..."วันนี้มีถนนคนเดินข้างมอ" "อยากไป?" "อื้อ.." เธอพยักหน้าตอบหงึกๆ"หายดีแล้วหรอ" "ดีขึ้นแล้วแค่เพลียเฉยๆ" "เดี๋ยวพาไป.." "จริงๆนะ" สีหน้าเธอดูระรื่นขึ้นมาในทันใด มือบางจับท่อนแขนกำยำที่พาดอยู่เอวออกแล้วหยัดกายลุกขึ้นนั้งยืดเส้นยืดสาย"จะโกหกทำไม" "ไม่รู้สิ แต่ก่อนนายเคยกวนฉันตลอดเวลา" "นั้นมันแต่ก่อน ไปเปลี่ยนชุดไป" พระรามตัดบทสนทนา ขืนเขาทนมองรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าหวานต่อไปเดี๋

EP 42 @มหาลัย "มึงมานี้ไอ้ตัวดี.." คินควักมือเรียกพระรามที่เดินมายังร้านประจำสำหรับมื้อกลางวัน "สภาพกูนึกว่าหมาคั้น" เคพูดขึ้นมาเมื่อเห็นสภาพเชื้อช็อปเปื้อนไปด้วยคราบนํ้าต่างๆนาๆที่พระรามโดนผู้หญิงสาดใส่"อะไร?" "ยังมีหน้ามาถามว่าอะไร" เวหาพูดขึ้นมาบ้าง"มึงไปเทสาวมากี่คนแล้ววันนี้?" คินเริ่มสอบถามเพื่อนตัวดีที่ทำให้เมื่อคืนเพื่อนๆแทบจะไม่ได้นอนกัน"ทุกคน" พระรามเอ่ยตอบเสียงเรียบนิ่ง ส่งผลให้ทุกคนต่างสตั้นไปหลายวิ มันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันว่าจะเกิดขึ้นในชีวิตการเป็นเพื่อนกับพระราม.."เว มึงถีบกูดิ กูกำลังฝันอยู่แน่ๆ" "กูด้วย" มือหนาตบหูตัวเอง เหมือนสิ่งที่ได้ยินมันแปลกปลอมซะเหลือเกิน ปึก ! ปึก ! เวหาไม่รอช้าทีบเพื่อนตามคำขอ จนสองหนุ่มกลิ้งตกม้าหินอ่อน สร้างเสียงหัวเราะให้สาวๆที่อยู่รอบๆหัวเราะคึกคะนองกันใหญ่พระรามที่นึกรำคานจึงตวัดสายตามองทุกคน จนเสียงเงียบไปเพราะเกรงกลัวกับสายตาอำมหิตแบบนั้น.."แม่ง เจ็บขนาดนี้กูไม่ได้ฝันชัวร์" "ฝันก็เหี้ยละ" คินสบถออกมา พร้อมกับพยุงตัวเองลุกขึ้นนั้ง "ไอ้เวรนี้ก็ทีบแรงซะเหลือเกิน" เคหันไปว่าเวหา ที่นั้งจ้องหน้าพระรามอยู่ เขาเองก็ตกใจกับส

EP 44 "....." คำพูดของเธอ ทำเอาเวหาทำตัวไม่ถูก มันเป็นครั้งแรกที่ยูริไล่เขา.."ไว้มีสติก่อน ค่อยมาคุยกัน.." "กูแค่เป็นห่วงมึง มันผิดขนาดนั้นเลยหรอว่ะ?" "มันไม่ผิด แต่มึงหายห่วงกูได้เพราะกูมีคนคอยดูแลอยู่แล้ว กลับไปก่อนเถอะ" ยูริที่ยังอยากรักษามิตรภาพระหว่างเพื่อนพยายามใช้เหตุผลคุยกับชายหนุ่ม "อืม...ขอโทษที่มารบกวนเวลาของมึง" พูดจบเวหาก็หันหลังเดินออกมาจากห้อง ความรู้สึกน้อยใจมันถาโถมเข้ามา ถ้าต่อไปนี้ยูริมีแฟนขึ้นมาเขาจะอยู่ยังไง..? ครืด~ ครืด~ ในขณะที่เวหาเข้ามานั้งในรถเป็นที่เรียบร้อยเสียงโทรศัพท์ก็เรียกเข้าเป็นรายชื่อของพระราม.."มีไร"(กูจะโทรมาบอกว่าไม่ต้องไปหาไอ้ยูแล้ว..) "ไม่ทันละสัส" (โมโหเลยละสิ) "มึงหยุดทำตัวเป็นพ่อสื่อได้ล่ะ.." (ทำไม หวงหรอ?) "กูไม่อยากให้ไอ้ยูมีแฟน.." (ทำไม ขอเหตุผล) "ไม่รู้..." (อย่ามาตอบว่าไม่รู้...คนเรามันมีอยูเหตุผลเดียวที่ไม่อยากเห็นคนคนนั้นมีใคร..)"เหตุผลเหี้ยไรของมึง" เวหาที่กำลังพยายามระงับอารมณ์โกรธตัวเองอยู่ ตวาดใส่ปลายสาย นึกโมโหเพื่อนตัวเอง (มึงคิดกับไอ้ยูมากกว่าเพื่อนไง..) ตี้ด ! มือหนารีบกดตัดสายในทันที หัวใจเต้นระรัวไม่หยุดกั

EP 46 "ห้ะ..?" พิมเสนสะตั้นไปชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะสะบัดหัวเรียกสติ หัวใจดวงน้อยเต้นระสํ่าราวกับกลองชุด ร่างกายอ่อนระทวยแทบจะหลอมละลายไปซะตรงนี้.. "ได้ยินไม่ชัดหรอ.." พระรามยื่นหน้าเข้าไปไกล้ๆเธอ จนจมูกของทั้งสองสัมผัสกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มก่อนจะเลื่อนไปที่ใบหูขาวสะอาดพร้อมกับกระซิบออกมาเบาๆอีกครั้ง "ฉันถามว่าเป็นมากกว่าเพื่อนได้มั้ย.." "อย่าล้อเล่น บ..แบบนี้ดิ" พิมเสนที่ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองถามออกไป เสียงเธอติดขัดเพราะความตื่นเต้น "จะให้บอกแบบไหนล่ะ หื้ม ถึงจะเชื่อว่าอยากเป็นมากกว่าเพื่อน.." ชายหนุ่มขบเม้มใบหูเธอเบาๆเป็นเชิงหยอกล้อ สายตาเปล่งประกายยามลอบมองใบหน้าหวานแทบอยากจะกลืนกินคนตัวเล็กอยู่ตลอดเวลา "ช..เชื่อแล้ว" เธอเอี้ยวหน้าหันไปมองใบหน้าหล่อเหลา ส่งผลให้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของกันและกัน ริมฝีปากแทบจะแนบชิดกันอยู่ร่อมร่อ"แล้วคำตอบ?" พระรามเลิกคิ้วถาม พร้อมกับค่อยๆยื่นริมฝีปากมาแตะกับเธอ แต่พิมเสนกลับเบือนหลบจนพระรามสัมผัสเข้ากับแก้มนุ่มนิ่มแทน.."...ต้องการคำตอบแบบไหน" "คำตอบที่ทำให้ตัวเองไม่เดือดร้อน" พระรามตอบ เขาจ้อง

EP 48 10.00 AM. "สาบานว่ามันอกหักจากแฟน กูเห็นมันพํ้าเพ้อถึงไอ้ยูทั้งคืน" เคเอ่ยถามแฝดคนน้อง เมื่อคืนทั้งสองตามเวหามาที่รถแล้วลากคอกลับมาที่ห้อง แต่ชายหนุ่มกลับรื้อเหล้าเบียร์ในตู้เย็นมานั้งยกดื่มจนเมาเหมือนหมาไม่เป็นท่า "กูว่าคนเดียวที่จะช่วยมันในเวลาแบบนี้ได้ คงหนีไม่พ้นไอ้ยู จริงมั้ยท่าน?" คินหันไปมองพระรามที่นั้งหน้าเรียบนิ่งอยู่บนโซฟา เขาพึ้งรู้เรื่องเมื่อเช้าแล้วรีบบึ่งรถมาทันที "...ปล่อยมันเถอะ แยกย้ายกันกลับ" พระรามหยัดกายลุกขึ้น เตรียมตัวจะเดินออกจากห้อง "เดี๋ยวดิ มึงจะปล่อยมันเมาค้างอยู่คนเดียวแบบนี้หรอ" "ปกติมันเมาค้างด้วยหรอ?" พระรามเลิกคิ้วถามคิน"เออว่ะ แดกเหล้าทั้งโรงงานมันก็ไม่เคยแฮงค์" เคที่พึ้งนึกได้พูดขึ้น"นั้นไง ปล่อยมันใช้เวลาอยู่คนเดียว มันคงไม่ต้องการคุยกับใครตอนนี้" "อืม งั้นก็แยกย้ายกันกลับ" คินตอบตกลง แล้วเดินไปตบไหล่เวหาที่นอนควํ้าอยู่บนเตียงเบาๆ "มีไรโทรมานะเพื่อน..." "...." ไร้ซึ้งสัญญาณตอบกลับใดๆ สามหนุ่มจึงทยอยกันเดินออกจากห้องไปก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! สามหนุ่มเดินออกจากห้องไปไม่ถึงสามสิบนาที เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นอีกรอบ เวหาพลิกตัวพร้อมกับลุกข