Semua Bab SEX FRIEND เพื่อนไม่สนิท : Bab 51 - Bab 60

EP 50 "สุขสันต์วันเกิดครับ.." รอยยิ้มบางๆผุดขึ้น ขอบตาเธอร้อนผ่าว เธอแทบจะลืมไปแล้วด้วยซํ้าว่าวันนี้เป็นวันครบรอยยี่สิบเอ็ดปีของเธอ วันเกิดทุกทีเธอเพียงตื่นขึ้นมาทำบุญในเช้าถัดมา แต่ปีนี้มันไม่เหมือนเดิม "เกือบแล้วไปแล้ว ว่าตัวเองเกิดวันนี้ ขอบคุณนะ" ความปลื้มปริ่มใจส่งผลให้สายนํ้าสีใสไหลตามพวงแก้มเธอลงมา พระรามค่อยๆยกนิ้วโป้งปาดนํ้าตาให้เธอออกอย่างแผ่วเบา "ต่อไปนี้เธอจะมีฉันคอยแจ้งเตือนวันเกิดเธอทุกปี.." "ฮึก.." เธอก้มหน้าร้องให้ ยิ่งพระรามแสดงออกว่ารักเธอมากแค่ไหน ก็ยิ่งตอกยํ้ารู้สึกข้างในมากเท่านั้น "ของขวัญนายมันมากเกินไป ฉันขอมีนายอยู่ด้วยกันก็พอ แค่นี้ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว.." "ก็อยู่แบบนี้ตลอดแหละ แค่อยากซื้อให้แฟนตัวเองไง..." "แต่.." "ห้ามปฏิเสธ" พระรามพูดดักเธอไว้ "...." ใบหน้าหวานก้มหงุด เธอไม่ได้ต้องการมันเลยซักนิดของแพงๆแบบนี้มันมูลค่ามากมายเกินไป แต่พระรามก็จับมือเธอกำกุญแจรถไว้แน่นอย่างเลี่ยงไม่ได้ "ว่างๆเดี๋ยวสอนขับ วันนี้อยากไปไหนมั้ย จะพาไป" พระรามพูดเอาใจคนตัวเล็ก มือหนาจับมือเธอไว้แน่น "แค่นี้ก็มากเกินไปแล้ว.." "แปลว่าจะกลับขึ้นห้อง?" "หรือว่านายจะพา

EP 52 ฟอด ! ชายหนุ่มฝังจมูกลงบนพวงแก้มแดงระเรื่อ มือหนาลูบไล้ตามหัวไหล่กลมกลึงพร้อมกับพรหมจูบอย่างอ้อยอิ่ง แล้วค่อยๆดึงผ้าห่มผืนหนาออกจากร่างกายเธอ ท่อนแขนตวัดอุ้มร่างเล็กขึ้นแล้วเดินไปที่เตียง แต่ทวาพิมเสนกลับหันหลังให้ในทันที "ตัวเล็ก.." พระรามสะกิดเอวขอดเบาๆ และสิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือความเงียบ ใบหน้าคมคายแปรเปลี่ยนเป็นคิดหนักเมื่อหยอกเล่นๆกลับโดนงอลขึ้นมาจริงๆ "ตัวเล็กครับ?" "...." สรรพนามที่ใช้เรียกแฟนสาวเปลี่ยนไป ทุกถ้อยคำล้วนเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ถะนุถนอม มือหนาค่อยๆจับใบหน้าหวานหันกลับมาแล้วประกบจูบเบาๆ เรียวลิ้นละเมียดละไมตามอุ้งปากเล็กแล้วผละออก นัยต์ตาคมกล้าฉายแววปราถนาอย่างลึกซึ้ง "ไม่หายงอลจริงหรอ" "...." พิมเสนยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม พระรามไม่รอช้าจับเรียวขาคู่สวยกางออก ค่อยๆดันหัวหยักเข้าไประหว่างสองกรีบเปียกแฉะ.. ปึก! ปึก! "อ๊ะ..โอ๊ย!?" เธอหลุดครางออกมาเมื่อความจุกแน่นเข้าเล่นงาน พระรามกระเเทกเข้าเพียงสองครั้งแก่นกายอุ่นร้อนก็เข้าไปจนสุดโคน ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวตามแรงกระแทกของคนบนร่าง มือบางสเปะสปะไม่อยู่กับที่ "อ๊าา" เสียงแหบพร่าคำรามออกมาด้วยความเสียว

EP 54 "มึงคงเหงา เลยพูดออกมาแบบนี้" ยูริค่อยๆดึงมือตัวเองออก แต่เวหากลับบีบนิ้วเธอแน่นกว่าเดิม ในตอนที่นํ้าตาไหลลงตามผิวแก้ม ชายหนุ่มค่อยๆจับมือบางมากุมที่หน้าอกข้างซ้าย "ถ้าไม่เชื่อ ลองฟังเสียงหัวใจกูดูสิ ว่าเวลาที่อยู่ไกล้ๆมึงมันเต้นแรงขนาดไหน.." มือบางทาบลงที่หน้าอกข้างซ้ายสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่โหมกระหนํ่า เธอกลืนนํ้าลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก เพราะจังหวะการเต้นหัวใจของเธอเวลาอยู่ไกล้ๆคนที่ชอบมันก็เต้นแรงแบบนี้ "รู้คำตอบยัง ว่าพูดจริงหรือโกหก?" "กะ...กูกลับล่ะ เดี๋ยวบอกพวกนั้นมาดูแล" เธอรีบชักมือกลับ ใบหน้าหวานก้มหลบสายตา มือบางบีบกระโปรงนักศึกษาแน่นด้วยอาการตื่นเต้นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"ไม่อยู่ดูแลหน่อยหรอ" "...มึงก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนิ" ยูริทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ร่างเล็กรีบเดินออกจากห้องด้วยท่าทีจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอหยุดชะงักตรงกลุ่มเพื่อนที่ยืนรออยู่หน้าห้องอย่างต้องการคำตอบ "เป็นไงบ้าง" คินถาม"ดะ...เดี๋ยวกูพร้อมแล้วจะเล่า ตอนนี้กูไม่ไหวแล้ว" เธอเดินเลี่ยงออกมาซะดื้อๆ ทั้งสามคนจ้องมองตามแผ่นหลังบางที่เดินออกไป ก่อนจะหันหน้ามามองกัน แค่นี้พวกเขาก็รู้คำ

EP 56 08.00 AM. ก๊อก ก๊อก ก๊อก! พระรามยืนรอคนในห้องออกมาเปิดประตูอย่างใจจดใจจ่อ สภาพร่างกายไม่ค่อยดีนักเพราะผ่านการร้องให้มาทั้งคืน ชายหนุ่มโทรหาพิมเสนไปร้อยสายเธอก็ไม่ยอมรับ เมื่อคืนก็ไม่ได้กลับห้องทั้งๆที่เขานอนรอจนร้องให้ออกมาไม่หยุด.."...เมื่อคืนทำไมไม่กลับห้อง?" ชายหนุ่มยิงคำถามใส่เธอทันทีเมื่อพิมเสนเปิดประตูออกมาในชุดนักศึกษาพร้อมออกไปเรียน "พอดีแบตหมดแล้วก็ช่วยงานศพแม่พี่คินจนดึก ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก งอลป้าว" "ก็รู้ว่าไม่ชอบมันทำไมต้องไปทำตัวสนิทสนมขนาดนั้นด้วย.." "ไว้ค่อยคุยกันนะ พิมต้องไปเรียนแล้วไว้เจอกัน" พิมเสนพูดแทรกขึ้นมาเธอรีบล็อคประตูห้องอย่างรีบร้อน ร่างเล็กวิ่งผ่านหน้าพระรามไปไม่แม้แต่หันกลับมามองเลยซักนิด...@คณะวิศวะกรรมศาสตร์"มึงเป็นไรครับท่าม ดูซึมๆเหมือนหมา มึงควรดีใจที่สองคนนั้นมันกำลังจะเข้าใจกัน" "ไม่มีไร.." พระรามที่นั้งหน้านิ่งบนเก้าอี้โต๊ะประจำเอ่ยตอบ ตอนนี้มีเพียงสามหนุ่มนั้งอยู่ด้วยกันเพราะยูริขอแยกตัวออกไปทำธุระตั้งแต่ช่วงเที่ยง ส่วนเวหากำลังพักอยู่ที่ห้องส่วนตัวรออาการหายสนิทเพราะเขาพึ่งออกจากโรงพยาบาลมา "แน่ใจ มึงแม่งชอบมีอะไรแล้วเก็บไว้คนเดี

EP 58"เธอจะบอกว่าเรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่านั้นหรอ? ""ใช่ อยากเสียมันไปไหม? ""...." พิมเสนส่ายหัวแทนคำตอบ หากความจริงมันมีมากกว่านี้ เธอคงปรับตัวไม่ทัน แต่ยังไงก็ต้องหาความจริงกันต่อไป"ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ไปต่อไม่ได้ ถ้าความจริงมันมีมากกว่านี้""...แสดงว่าในไอแพดเครื่องนั้นต้องมีอะไรบางอย่าง" เธอครุ่นคิด เพราะตอนแรกที่เห็นมันคืออยู่ใต้เตียงแถมสภาพยังเก่าอีกอย่างมีเหตุผลอะไรที่นาเดียร์ต้องใช้สองเครื่องและปิดบังเธอมาตลอดทั้งๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทกัน"ใช่..พรุ่งนี้ฉันจะไปเอาที่ห้องเธอเอง แล้วจะแวะไปห้องไอ้รามด้วย เผื่อมันมีอะไรมากกว่านี้""ยู.." มือบางฉุดข้อมือยูรินั่งลงข้างๆ วันนั้นพระรามเรียกเคสมาคุยเรื่องอะไรบางอย่างเกี่ยวกับกล่องดำปริศนาที่เคยมีผู้หญิงเคยส่งมาให้ ซึ่งเธอก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าพระรามเอาเก็บเอาไว้ไหน "มันมีคนเคยส่งกล่องอะไรแปลกๆ มาให้พระรามด้วย เธอว่าจะเกี่ยวกับนาเดียร์ไหม..""ก็ต้องลองดู..""แต่คนที่น่าจะรู้ว่ากล่องนั้นอยู่ไหน คงเป็นคุณเคส""เดี๋ยวฉันถามพี่บอยเอง""ขอบคุณนะ ที่ยอมช่วยฉันหาความจริง..""ไม่เป็นไร" ยูริโอบกอดเธอด้วยความเห็นใจ พิมเสนมีอะไรที่ค้างคาอยู่ในอก ทำให