“หนูไม่อยากเล่นแล้วค่ะ” เมเบลตอบกลับ ดวงหน้าละมุนนิ่งเรียบ นัยน์ตาสวยสบมองคีอัสราวยินดีให้เขาเข้ามาอ่านทั้งหมดตามที่ต้องการ “เอ๊ะ หรือจะเรียกว่าเล่นนะ” ทว่าก็เอียงใบหน้าพลางยกยิ้มหวาน “เมเบล…ฉันเตือนเธอไปแล้ว” คีอัสพูดเสียงต่ำ ตาคมกริบจ้องเขม็ง รู้สึกแปลกประหลาดในใจที่ถูกเมเบลมองด้วยสายตานุ่มลึก ใช้เสียงราบเรียบทว่าอ่อนโยนตอบกลับ ราวเธอกำลังจะเป็นฝ่ายขึ้นมาคุมเกม เหมือนกำลังเผยพลังที่แท้จริง ที่คีอัสจับทางไม่ได้ สิ่งนี้เขย่าความมั่นคงในใจของคีอัสให้สั่นไหว “หนูจะไปแช่น้ำแล้วค่ะ” เมเบลตอบกลับ ใบหน้าอ่อนหวานสมเป็นหญิงงามชายตามองเขา ขยับกายลงจากเคาน์เตอร์ครัวด้วยตัวเอง ลอบมองคีอัสที่ยังยืนขมวดคิ้ว “อืมม พี่คีอัส…” เมเบลเอ่ยเรียก ยังไม่เดินไปไหน ศิลปินหนุ่มหันมามอง สายตาของเขามีความระแวดระวังจนเมเบลอยากขำออกมา ไม่เห็นต้องระแวงอะไรเลย เมเบลกำลังแสดงออกถึงความจริงจังและจริงใจในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งต่อผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง “มีอะไร” “หนูหิวจัง พี่คีอัสทำอาหารให้หนูหน่อยได้ไหมคะ” เธอบอกเสียงอ่อน ส่งสายตาเรียบนิ่งแฝงความออดอ้อนภายใน คีอัสชะงัก พระเอกหนุ่มมีท่าทีเ
Terakhir Diperbarui : 2025-10-09 Baca selengkapnya