All Chapters of พันธะลับ กระชากใจนายซูเปอร์สตาร์ (18+): Chapter 11 - Chapter 20

“แกเครียดอะไรหรือเปล่าเม” ลิลลี่เอ่ยถาม หลังจากนั้นหลายสัปดาห์ เมเบลหายดีหลังจากพักรักษาตัว ทั้งจากพิษไข้และพิษรัก ซึ่งต้นเหตุเพราะคีอัสแต่เพียงผู้เดียว แม้จะเหม่อลอยเผลออยู่ในความคิดของตัวเองบ่อยครั้ง จนเพื่อนทักอย่างเช่นวันนี้ “…เปล่าๆ ไม่มีอะไร” เมเบลส่ายหน้า วันนี้เธอออกมาเล่นที่คาเฟ่กับลิลลี่ หญิงสาวใส่ชุดเดรสสีอ่อนยาวเสมอเข่า รวบผมขึ้นครึ่งหัว แต่งแต้มใบหน้าขับให้เครื่องหน้าโดดเด่นงดงาม “คลอเดียไปเยอรมันแล้วนะ เสียดายแกป่วย เลยไม่ได้ไปส่งนางด้วยกัน” ลิลลี่พูดถึงเพื่อนสาวตัวจี๊ดที่บินลัดฟ้าไปตามหาความฝันไกลถึงต่างประเทศ เมเบลพยักหน้ารับน้อยๆ นึกไปถึงวันที่ได้เจอคลอเดียล่าสุด ก็คืนที่เธอมีอะไรกับคีอัสนั่นแหละ คิดแล้วก็เครียดยิ่งกว่าเดิม เพราะผ่านมาสองสัปดาห์แล้วนับจากวันนั้น และมันเลยวันที่รอบเดือนของเมเบลต้องมาแล้วด้วย ปกติเมเบลจะนั่งเครียดและรอคอยว่ารอบเดือนของเธอจะมาเมื่อไหร่อยู่ที่ห้อง หญิงสาวซื้อที่ตรวจครรภ์มาแล้วด้วยซ้ำ แต่เธอไม่กล้าใช้ ไม่กล้าตรวจ ยอมรับว่าเธอกลัวและอาจจะยอมรับความจริงไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นผลที่ตามมา มันอาจจะมากมายมหาศาลจนเธอไม่อาจชดใช้ไหว

“ฉันจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” “เธอนั่นแหละทำอะไรฉันกันแน่” ชายหนุ่มถาม เขาไม่เข้าใจความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองเลยสักนิด คีอัส อคิราห์ ไม่เคยมีความรักจริงจัง ตลอดชีวิตที่ผ่านมามีเพียงหญิงสาวที่ผ่านมาแล้วผ่านไป เขาเองก็ทุ่มเททุกอย่างให้กับอาชีพที่เป็นสิ่งที่เขารัก ไม่เคยมีใครทำให้คีอัสรู้สึกคลั่งได้ขนาดนี้ เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร “ในหัวของฉันมีแต่ภาพเธอ” “ทุกครั้งที่หลับตาฉันเห็นเธอ ทุกสัมผัส ฉันจำมันได้ดีไม่เคยลืมเลยสักนิด” คีอัสเหมือนคนทรมาน เขาดูหงุดหงิดตัวเอง ดูโกรธเกรี้ยวต่อทุกอย่าง สายตาพร้อมลงโทษทุกคนที่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเขา “พี่คีอัส” เมเบลนิ่งอึ้ง ฟังคำสารภาพของคีอัสด้วยหัวใจเต้นระรัว ยามที่เขายื่นมือมาสัมผัสใบหน้า ราวมีผีเสื้อนับล้านบินวนอยู่ในท้อง “เธอทำอะไรกับฉันกันแน่เมเบล” พูดจบก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาทรงเสน่ห์ตรึงเมเบลไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหน ให้เธอยินยอมเขาทั้งกายทั้งใจ “พี่คีอัส…” เสียงแผ่วเบาหลุดออกมา พูดชื่อเขาหลายครั้งอย่างคนไม่รู้จะพูดอะไร ก่อนจะถูกคีอัสกลืนหายไปอีกครั้ง จูบนี้เริ่มต้นด้วยความอ่อนโยน ไม่ได้รุนแรงเหมือนก่อนหน้า ทว่ามันเต็ม

“เธอต้องการเท่าไหร่เมเบล ฉันให้ได้เท่าที่ต้องการเลย” คีอัสถามขึ้นมาหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ชายหนุ่มหันกลับมามองหญิงสาวที่บัดนี้ตัวสั่นเทิ้มแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว คำถามนั้นราวกับสายฟ้าฟาดกลางใจของเมเบล และยิ่งตอบย้ำหนักขึ้นไปอีกถึงสถานะที่แท้จริงที่เขามอบให้และเมเบลไม่ได้ต้องการมันเลยสักนิด “จะไปไหน” คีอัสโพล่ง ร่างสูงเข้ามาคว้าข้อมือเมเบลไว้ในตอนที่หญิงสาวตัดสินใจลุกขึ้นและกำลังก้าวออกจากห้อง “ปล่อยค่ะ เมเบลไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่แล้ว” เธอแทบสะบัดมือหนานั่นทิ้ง ถ้าไม่ติดว่าแรงกายของเธอน้อยกว่าเขามากนัก “ไม่เอาน่า เธอก็ต้องการไม่ใช่หรือไง” “ว่าไงนะคะ” เมเบลแทบไม่เชื่อหู ใบหน้าหวานหันไปมองคีอัสทันควัน น้ำตาเอ่อแทบไหลทะลักออกมา “เธอก็ได้ยินที่ฉันพูดแล้วไม่ใช่หรอ” คีอัสถามย้ำ เลิกคิ้วขึ้น มองเธออย่างพิจารณา คงจะหาว่าเธอเล่นตัวเพื่อโก่งราคาหรืออย่างไร “ค่ะ ได้ยินชัดเจน และเมเบลไม่ต้องการค่ะ” “ทั้งที่เธอจะได้ผลประโยชน์งั้นหรอ งั้นบอกฉันสิว่าเธอต้องการอะไร” “…ปล่อยค่ะ ฮึก” “ไม่จนกว่าเธอจะบอกฉัน” “พี่คีอัส! เมเบลไม่ใช่ของเล่นของพี่นะคะ พี่ถามเมเบลสักคำหรือยังว

คีอัสลากเมเบลเข้ามาในห้อง เหวี่ยงคนสวยจนไปล้มฟุบที่โซฟาตัวเดิม เมเบลยังไม่ทันลุกขึ้นก็โดนเขาตามมานั่งทับช่วงเอวบาง หญิงสาวรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น เธอไม่ได้ขัดขืนแต่ก็ไม่ให้ความร่วมมือ “ฉันยังไม่เคยเตือนเธอสินะ ว่าเป็นของของฉัน อย่าคิดไปอ่อยใคร” “อื้ออ พะพี่คีอัส” “ไปทำอีท่าไหนให้มันก้มใส่รองเท้าให้ หืม?” มือหนาของเขาจับข้อมือเล็กสองข้างตรึงไว้เหนือศีรษะ โน้มใบหน้ามาถามเสียงพร่า “อ๊ะ ก็คงทำเหมือนที่ทำกับพี่มั้งคะ โอ๊ยย” เมเบลสะดุ้งเฮือกเมื่อคีอัสก้มหน้าลงมาซุกไซ้ลำคอระหง บดจูบอย่างแรงจนมันขึ้นรอยสีกุหลาบ เขาพรมจูบลงมาที่เนินอกอิ่ม มืออีกข้างไล่บีบเคล้นเอวบางกับสะโพกผาย “เป็นแค่ของเล่นของฉันไม่ใช่หรอ? ไม่รู้จักเจ้าของหรือไง?” “พะพี่คีอัส อื้ออ เมเบลไม่ใช่ของเล่นนะ อ๊ะ!” “เก่งนี่ แรงเหลือเยอะถึงขนาดไปเดินให้ท่าใครต่อใครได้เลยสินะ ฉันต้องเอาหนักๆ จนเธอหมดแรงแล้วละมั้ง” “อื้อออ” “โดนจับนิดเดียวก็อ่อนระทวยขนาดนี้แล้ว ยังจะกล้าท้าทายฉันอีก ไม่เจียมตัวเลยนะ” เมเบลตัวอ่อนเปลี้ยดั่งที่คีอัสว่า ร่างกายของเธอไวต่อสัมผัสของคีอัส ไม่ว่าชายหนุ่มจะจับตรงไหน หญิงส

เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ เมเบลได้ยินเสียงผู้คนภายนอกดังขึ้นบ้างเป็นครั้งคราว หญิงสาวไม่ได้ออกไปไหนตามคำสั่งของคีอัส เธอหยุดร้องไห้แล้ว ทว่าในหัวกำลังคิดถึงแผนการก่อนหน้าของตน เล่นบทดื้อดึงและแกล้งอ่อยคนอื่นมาหลายครั้ง คีอัสมีแต่จะแสดงความเกรี้ยวกราดและโทสะ หนักๆ เข้าก็เป็นเธอเองที่ต้องรองรับอารมณ์ของเขา มิหนำซ้ำคีอัสยังจะตั้งท่าห่างเหิน ยิ่งมองเธอราวกับของเล่นทั่วไปมากกว่าเดิม “ต้องทำยังไง” เมเบลยังคิดซ้ำๆ เรื่องของเขา ในที่สุดประตูก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นคีอัสที่เดินกลับเข้ามาในห้อง ใบหน้าคมคายดูเหนื่อยล้าจากการทำงาน แต่ดวงตาคมกริบยังคงฉายแววบางอย่างที่เมเบลอ่านไม่ออก เหมือนจะยังคุกรุ่นอยู่ ร่างสูงเดินตรงเข้ามาหาเมเบลที่ยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่บอกไม่กล่าว เขาจัดท่าทางให้หญิงสาวนั่งคุกเข่าและหันหลังอย่างรวดเร็ว “ดะเดี๋ยวค่ะ เรากลับไปทำที่ห้องกัน อ๊ะ…พะพี่คีอัส” เมเบลตกใจเล็กน้อยอย่างคนไม่ทันตั้งตัว ยิ่งตอนเขาเลิกกระโปรงของเธอขึ้นมากองที่เอวคอด ได้ยินเสียงเขาแกะถุงยางอนามัย เมเบลก็ยิ่งงุนงง “เก่งไม่น้อยเลยนะเมเบล ได้คุยกับมันแค่ครั้งเดียวก็ทำให้มันพูดถึงไม่หยุด