Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

Lahat ng mata sa KTV ay sabik na nakatutok kay Calix, bawat isa’y umaasang siya ang mapipili nitong makaduet. Ang mga babae’y nag-aayos pa ng buhok at ngiti, parang mga bulaklak na sabay-sabay namukadkad sa gabi.Tanging si Cassie lang ang tahimik sa sulok, nakayuko at taimtim na nagdarasal sa isip, “Please, huwag mo kong mapansin... invisible ako... invisible ako...”Ngunit tila sadyang salungat sa dasal niya ang tadhana.“Just Cassie,” sabi ni Calix, kalmado ngunit may bahid ng ngiti. Itinuro niya si Cassie gamit ang mikropono. “I’m more familiar with her.”Isang iglap lang, nag-init ang paligid sa mga tinging puno ng selos at inggit.“Ha?! Hindi ako marunong kumanta! I swear, I really can’t sing!” mabilis na tanggi ni Cassie, para siyang rattle na umaalog sa sobrang kaba.Ngunit tinabig siya ni Calix at lumapit. “You can’t learn it if you don’t try,” aniya sa mababang boses, sabay hinila siya patayo. “Don’t worry, hand over your first time to me.”‘First time?!’Lalong namula si Ca

Hindi maintindihan ni Cassie kung bakit hindi pa dumarating ang mga tauhang pinadala ni Joyce para bitagin siya. Alam niyang imposibleng umatras ang mga iyon, kaya alam din niyang may nangyari. Mabuti na lang, may nakahanda na siyang plano para sa anumang mangyari.Habang siya’y nasa katabing silid, si Calix naman ay agad tumawag kay Arnel, at sa loob lamang ng limang minuto, ayos na ang lahat. Mula sa kanyang silid, tanaw ni Cassie ang tanging pasilyo patungo sa kwartong tinuluyan niya kanina.Tahimik ang paligid, walang tao sa pinto. Pinanood niya nang mariin, nakikiramdam.Ilang minuto lang ang lumipas, at sa dulo ng corridor ay lumitaw si Joyce, kasama ang isang lalaking may malaswang ngiti. Lumapit ang dalawa, at habang papalapit, naririnig na ni Cassie ang kanilang usapan.“Dalhin mo itong bote ng red wine,” mahinang sabi ni Joyce habang iniabot ang bote. “Pagpasok mo, make sure na makainom siya, kahit kaunti lang.”Nag-alangan ang lalaki, halatang kinakabahan. “Eh... sigurado k

Kung ipapahayag ni Calix ang tunay niyang pagkakakilanlan, alam niyang magbubukas iyon ng sugat sa nakaraan ni Cassie, sugat na matagal nang naghilom ngunit mananatiling masakit kapag muling binuksan.Kaya pinili niyang manahimik.Hinaplos niya ang kwintas na nakasabit sa kanyang leeg, pinadaanan ng daliri ang bawat ukit, bawat kurba, parang gusto niyang iselyo sa isip niya ang bawat detalye nito, dahil iyon na lang ang natitirang koneksyon niya kay Cassie na hindi nakakasakit.“Bro, may problema ba ‘yong little girlfriend mo at ayaw kang hingan ng tulong?” tanong ni Reydon, na tila may pang-amoy ng asong nakadetect ng karne. Laging mabilis pagdating sa mga ganitong bagay.Tahimik lang si Calix. Ngunit ang katahimikang iyon ay sapat na sagot.Tinapik siya ni Reydon sa balikat. “I think I’ve got an idea,” aniya, sabay ngisi. “Let me test her for you.”Tumagilid ang ulo ni Calix, pinasadahan siya ng malamig ngunit interesado ring tingin. Hindi man siya nagsalita, malinaw ang tanong sa k

“Miss Joyce! Ano bang ginagawa n’yo?”“Ma’am, ospital po ito. Kung may personal kayong issue, puwede namang pag-usapan sa labas!”Nag-unahan ang ilang nurses na malapit kay Cassie para awatin si Joyce.Pero hindi nagpatinag si Joyce. Galit na galit ang tingin nito, punô ng poot at pagkasuklam.“Hindi ako naka-white coat ngayon, kaya wala akong pakialam sa hospital rules!” sigaw nito, nanginginig ang boses. “Si Cassie ang nag-drug sa akin! Dahil sa kanya, nasira ang buong buhay ko! Paano ko siya palalampasin?”Habang nagsasalita, tuluy-tuloy ang pagtulo ng luha ni Joyce. Ang tingin niya kay Cassie ay parang gusto siyang lamunin nang buo.Natigilan ang mga nurses. Kung tama ba ang narinig nila, na hindi basta nag-“cheer up” si Joyce noong gabing iyon, kundi may nag-drug daw sa kanya?“Anong ebidensya mo na ako ang naglagay ng gamot?” sagot ni Cassie, tinanggal ang kamay na nakatakip sa pisngi. Kitang-kita ang pulang marka ng sampal.Tuwid ang tindig niya, walang bahid ng pagkukunwari.“

Nagkikislapan ang pula at berdeng ilaw ng bar, at ang magkakasalubong nitong liwanag ay naglaro sa mukha ni Cassie, na para bang binabahala ang isang uri ng kaakit-akit na kalungkutan sa kanyang features.“Ariane… gabi na. Sigurado ka ba dito tayo?” tanong niya, hindi maitago ang kaba. Hindi siya sanay sa ganitong lugar, madilim, maingay, at puno ng taong may balak na hindi maganda.“Hala ka naman,” sagot ni Ariane, nakasiksik ang maliit na pinky finger sa ere na parang inosente. “The bars aren’t as wild as you think. Besides, ang dami mong iniisip lately. I just want you to relax, okay? A little drink lang.”Talagang mabigat ang pakiramdam ni Cassie buong linggo, lalo na tuwing maiisip niya si Calix at kung gaano ito lumamig sa kanya. Kaya kahit ayaw niya, pumayag siya. ‘Maybe I do need a break… kahit konti.’Pagpasok pa lang nila, agad na tumama ang mga mapanuring mata ng mga lalaki. Si Cassie, na natural na dalisay ang aura, at si Ariane, na may mala-batang mukha pero malaki ang d