All Chapters of TURN ME ON สวาทร้อนซ่อนรัก 3P/SM/: Chapter 31 - Chapter 40

ฟุ่บ!!ร่างบางถูกผลักลงกระแทกกับเตียงอีกครั้ง ก่อนที่บราวน์ขึ้นคร่อมตัวของเธอทันทีพร้อมกับจับเรียวขาทั้งสองข้างของเธอถ่างแยกออกจากกันและลูบที่ร่องสวาทของเธอเบา ๆ ก่อนจะงัดแก่นกายของเขาจับยัดเข้าไปในตัวตนของเธอทันทีสวบ!! ตั่บตั่บ ตับ! เขากระแทกเข้าทีเดียวมิดด้ามและถอนออกเพียงครึ่งลำท่อน ก่อนจะกระแทกกลับเข้าไปอีกครั้งอย่างเต็มแรง"อะ อึก...อื้อ!" ฮันนี่เม้มปากแน่นเธอฝ่ามือเล็กจิกเข้าที่เตียงเพื่อระบายความรู้สึกทั้งเจ็บ ทั้งจุก และแสบ ๆ ที่ช่องทางรัก แต่ทว่าบราวน์กลับไม่ได้สนใจอะไรนอกจากระบายความโกรธ และแสดงความเป็นเจ้าของเธอด้วยการตอกอัดเข้าซ้ำ ๆ จนสะเทือนไปทั้งร่างตับ ตับ ตับ!!"อะ อ่าส์...อื้อ" ฮันนี่กัดฟันแน่นอย่างเจ็บปวดเหลือเกินในครั้งนี้เธอเองแทบไม่มีอารมณ์ร่วมใด ๆ เลย มีเพียงแต่ความกลัว กังวลเต็มไปหมด แต่ที่ต้องจำยอมก็เพราะไม่กล้าจะขัดใจคนตรงหน้าบราวน์ก้มหน้าลงกระแทกริมฝีปากจูบเธอซ้ำ ๆ เพื่อลบล้างรสจูบของชายคนอื่นขณะที่ท่อนล่างก็โยกสะโพกอัดกระแทกแบบซ้ำ ๆ แรงขึ้น ๆ อย่างไร้ความปรานีใดตับ ตับ ตับ! จ๊วบ จุ๊บ เสียงทั้งท่อนล่างท่อนบนของคนสองคนที่กระทบกระทั่งกันดังสนั่นห้องในยา

เรียวขาทั้งสองข้างของเธอมันสั่นไม่ยอมหยุด มือเล็กลูบไปที่ของสงวนของตัวเองที่ช้ำหนักกว่าทีแรก และยังคงเต็มไปด้วยคราบน้ำกามที่เลอะเทอะรอบ ๆ ด้านนอกและยังบางส่วนก็ยังคาอยู่ในร่องสวาทของเธอจนช่องทางรักขาวโพลนไปหมดเธอไม่ได้ต่อว่าอะไรเขา แต่ก็ยอมรับว่ามันเจ็บมากจริง ๆ มันเจ็บจนเธอไม่สามารถจะมีอารมณ์ร่วมกับเขาได้เหมือนกับทุก ๆ ครั้ง ร่างบางผล็อยหลับไปทันทีด้วยความอ่อนล้า เสียงลมหายใจของบราวน์ยังคงคลอเคลียอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของเธอไม่ห่าง ฮันนี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นก่อนจะหันไปเจอกับใบหน้าของแบร์บราวน์อยู่กำลังจ้องมองมาที่เธออยู่พอดีเขาค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้ามาหาพร้อมกับพรมจูบเบาไปทั่วใบหน้าสวยของเธอ ก่อนจะค่อย ๆ ดึงคนตัวเล็กไปนอนทับลงบนอกและค่อย ๆ กระชับอ้อมแขนแกร่งกอดเธอเอาไว้แน่นความอบอุ่นของแบร์บราวน์เป็นความอบอุ่นที่เธอไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนเลยจริง ๆอ้อมกอดของเขามันทำให้ฮันนี่รู้สึกอุ่นทั้งกายอุ่นทั้งใจ และอ้อมแขนของแบร์บราวน์ยังเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่ดีที่สุดของเธอเลยจริง ๆ"ไอไม่อยากให้ใครได้รับไออุ่นจากยูอีกแล้ว...นอกจากไอเพียงคนเดียว" ฮันนี่กระชับอ้อมแขนกอดเขาพร้อมกับวางใบหน้าเล็ก ๆ ทาบลงบน

"หลบออกไป เดี๋ยวก็โดนลูกหลงหรอก" บราวน์รีบเอาตัวของเธอไปหลบที่ด้านหลังของเขาทันทีพอบราวน์มองไปรอบ ๆ ก็ไม่เจอไลออนแล้ว ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน แต่ดูจากสภาพพวกเพื่อนมันคงพาไปโรงพยาบาลแล้ว แต่บราวน์นี่สิเขาเองก็บาดเจ็บจนแทบจะยืนต่อไม่ได้แล้ว ดันมาพลาดถูกเจ้าถิ่นจ้องจะเล่นงานแบบนี้อีก"ไม่ค่ะ หวานไม่หลบเด็ดขาด นี่หวานรีบมาก็เพราะเป็นห่วงพี่บราวน์มากเลยนะ" สาวสวยยืนกรานอย่างหนักแน่นและยืนเอาตัวเองกันบราวน์เอาไว้ เพราะรู้ว่าพวกนี้มันคงไม่กล้าทำอะไรผู้หญิงอย่างเธอแน่"หวาน..พี่บอกให้หลบไปไง" บราวน์ดึงคนตัวเล็กไปหลบด้านหลังของเขาทันที"แต่พี่บราวน์สู้ไม่ไหวหรอก ไหนจะที่ไอ้เวรนั้นทำร้ายมาก่อนอีกละ?" น้ำหวานมองใบหน้าที่ชอกช้ำของบราวน์อย่างเป็นห่วง"จะเล่นบทพระเอก นางเอกกันอีกนานไหม?" รุ่นพี่วิศวะยืนสูบบุหรี่พร้อมกับกำไฟแช็กเอาไว้ในมือ เพื่อที่เขาจะได้ต่อยแบบหนัก ๆ ได้"ถ้ากฎของพวกมึง คือการรุมกระทืบกูเพราะกูมาบุกถิ่นมึงงั้นก็ได้!" บราวน์หันไปมองน้ำหวานด้วยแววตาดุดัน ทำให้เธอจำต้องยอมเดินหลบออกไปยืนรอบข้างแทน"พวกเราสั่งสอนมัน!!" รุ่นพี่ปีสี่คำรามลั่นออกคำสั่งให้พรรคพวกเริ่มล้อมวงบีบเข้ามา ๆ จนสุด

"เอ่อคือ.." บราวน์เลียริมฝีปากของตัวเองเล็กน้อย"หน้าไปโดนอะไรมาคะ?" ฮันนี่เอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ ด้วยความที่เมื่อคืนมันมืดและเธอเองก็อาการไม่ค่อยดี จึงไม่ทันได้เห็นใบหน้าของบราวน์แบบชัด ๆ"ก็แค่มีเรื่องตามภาษาผู้ชายนะ" บราวน์ลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยน"กับไลออน..ใช่ไหม?" ฮันนี่ถามขึ้นเบา ๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง"อืม" บราวน์พยักหน้ารับทันที"ทำไมต้องหาเรื่องให้ตัวเองไปเจ็บตัวแบบนี้ด้วย?" ร่างบางต่อว่าบราวน์ทันทีเพราะดูจากแผลแล้วมันน่ากลัวจริง ๆ และเขาก็คงเจ็บไม่น้อยเลย"ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ" บราวน์ยิ้มเจื่อน ๆ พร้อมกับโอบกอดฮันนี่เบา ๆ"เจ็บแค่กายพอทนได้...แต่เจ็บใจนี่สิมันทนไม่ไหวจริง ๆ เบบี๋" เขาพูดอย่างนึกแค้นใจไลออนไม่หาย"ยูเป็นเมียของไอ...ถ้าไม่หวงอยู่จะให้หวงใครล่ะ?" บราวน์ประคองใบหน้าสวยขึ้นมาสบสายตาของเขาก่อนจะบรรจงจูบเธอเบา ๆ"ไปนั่งรอที่โต๊ะเถอะนะ เดี๋ยวไอเอาซุปร้อน ๆ ไปเสิร์ฟให้นะ" เขาพูดพร้อมกับประคองฮันนี่ไปนั่งที่โต๊ะ"ตัวยังรุ่ม ๆ อยู่เลย ถ้าวันนี้ไข้ไม่ลดต้องไปหาหมอนะ..ห้ามดื้อรู้ไหม?" บราวน์พูดต่อพร้อมกับบีบจมูกของเธอเบา ๆ"อืม" ฮันนี่พยักหน้าเบา ๆ

(แม้หัวใจจะแตกสลาย..แต่ก็ได้มองเห็นความจริงสักที!)(…..) ปลายสายยังไม่ได้กดวางเธอยังคงถือสายรอฟังอีกฝั่งอยู่เช่นกัน"จะกดรับสายทำไมอะ?" บราวน์รีบกระชากโทรศัพท์เขาตัวเองคืนเพื่อกดวางสายทันที"เฮ่อ..ฮือ.." ฮันนี่รู้สึกจุกแน่นในอก เธอไม่รู้เลยว่าควรจะพูดหรือถามอะไรต่อดี"แล้วมันเป็นใครล่ะ?" เธอรีบผลักบราวน์ออกจากตัวเอง ก่อนจะรีบยันตัวลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับสวมใส่เสื้อผ้าชุดนอนบาง ๆ ตามเดิมทันที"ฮันนี่ไม่เอาน่า แค่คนโทรมาป่วนจะเก็บมาใส่ใจทำไมเบบี๋?" บราวน์โยนโทรศัพท์ตัวเองลงถังแช่ไวน์ที่วางอยู่บนโต๊ะทันที"มีคนอื่นใช่ไหม?" ฮันนี่เอ่ยถามไปอย่างแผ่วเบา เธอลุกขึ้นจากโซฟาด้วยเรียวขาที่สั่น ๆ"ไม่มี" บราวน์ตอบกลับไปทันทีด้วยใบหน้าเรียบเฉย"มีคนอื่นใช่ไหม?" ร่างบางถามย้ำซ้ำไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดังแต่สั่นปนสะอื้น"มันไม่ได้มีอะไรเลย...ยูอย่างี่เง่าแบบนี้สิ" บราวน์กุมขมับตัวเองเล็กน้อย พร้อมกับส่ายหน้าราวกับว่าฮันนี่กำลังงี่เง่าไปเองคนเดียว"งี่เง่าเหรอ?" ร่างบางเอ่ยถามทั้งน้ำตา"…." บราวน์ถอนหายใจออกมาเสียงดัง ใบหน้าของเขาบ่งบอกถึงความเอือมระอาต่อเธอ"มีคนอื่นใช่ไหม!" ฮันนี่ถามคำถามเดิมซ้ำเป็น