All Chapters of ปฏิเสธรักคุณชายมหาเศรษฐี: Chapter 11 - Chapter 20

อารมณ์ของเซิ่งเวยเวยจู่ ๆ หล่นฮวบลงทันที เธอพูดขึ้นมาลอย ๆ ว่า “รอให้ฉันเตรียมทุกอย่างพร้อม ฉันจะไปที่เมืองมาดูรีของประเทศเอ”กู้ซิงเนี่ยนชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วมองเธออย่างจริงจัง “ถึงตอนนั้น ฉันจะไปกับเธอด้วย”“อืม ดื่มซุบ ๆ ซะสิ” เซิ่งเวยเวยพยักหน้าด้วยรอยยิ้มกู้ซิงเนี่ยนรู้ว่าเมืองมาดูรีคือความเจ็บปวดของตระกูลเซิ่ง ห้าปีก่อน พี่ชายของเวยเวย เซิ่งถิงเซียว ประสบอุบัติเหตุที่เมืองมาดูรี อุบัติเหตุครั้งนั้นเกิดระเบิดครั้งใหญ่ แม้แต่ร่างของเซิ่งถิงเซียวก็หาไม่พบ หลายปีมานี้ตระกูลเซิ่งส่งคนไปค้นหาที่เมืองมาดูรีตลอด แต่ห้าปีผ่านไป ข่าวคราวก็เงียบหาย ทุกคนจึงไม่กล้าเอ่ยถึงเรื่องนี้อีกดังนั้น อาณาจักรธุรกิจของตระกูลเซิ่งจึงตกมาอยู่ที่เซิ่งเวยเวย พ่อของเธอได้จัดหาผู้จัดการฝ่ายธุรกิจให้คนหนึ่ง เพื่อให้เธอได้ฝึกฝนประสบการณ์ไปก่อนทั้งสองคนกินซุปด้วยกัน จู่ ๆ กู้ซิงเนี่ยนก็ถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง “จริงสิ เวยเวย ฉันได้ยินมาว่าคุณนายใหญ่ฮั่วป่วย เรื่องนี้เธอรู้ไหม?”“คุณนายใหญ่ฮั่ว?” เซิ่งเวยเวยวางช้อนลง ในแววตามีอะไรบางอย่างปรากฏขึ้น “เธอหมายถึงคุณย่าของฮั่วเฉินหยวนน่ะเหรอ?”“อืม ก่อนหน้านี้เ

มีเพียงเขาที่ไม่แปดเปื้อนแม้ฝุ่นผง เย็นชาแต่แฝงด้วยเสน่ห์อันสูงส่ง พอเพิ่งจะเข้าประตูมา เซิ่งเวยเวยและกู้ซิงเนี่ยนก็ถูกภาพความคึกคักทางโซนโต๊ะพูลดึงดูดความสนใจ “ว้าว คนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?” เซิ่งเวยเวยชะโงกหน้าเข้าไปดูด้วยความอยากรู้ เห็นเพียงคนกลุ่มหนึ่งกำลังล้อมรอบโต๊ะพูลโต๊ะหนึ่ง มองดูอย่างออกรสออกชาติ พร้อมกับเสียงปรบมือและโห่ร้องเชียร์ดังขึ้นมาเป็นระยะ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในเสื้อเชิ้ตลายดอกกำลังถือไม้คิว ท่าทางสง่างามเฉียบคม สองไม้กวาดเรียบ ได้รับเสียงเชียร์ดังกึกก้อง หลังจากชายคนนั้นเล่นเสร็จ พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสาวสวยสองคนอย่างเซิ่งเวยเวยและกู้ซิงเนี่ยน ดวงตาก็พลันเป็นประกาย มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มหยอกล้อ แล้วเดินตรงมาทางพวกเธอ “สองสาวสวย ให้เกียรติมาเล่นด้วยกันสักสองสามเกมไหม?” ชายคนนั้นยิ้มอย่างสดใส แฝงไว้ด้วยความมั่นใจและท้าทายเล็กน้อย เซิ่งเวยเวยมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเบ้ปาก “แค่ฝีมือระดับนายเนี่ยนะ? ก็งั้น ๆ แหละ” พอชายคนนั้นได้ยินดังนั้น ก็เกิดความสนใจขึ้นมาทันที พูดว่า “โอ้? สาวสวยตาถึงเหมือนกันนะ? หรือว่า เรามาพนันกันสักเกมดีไหม?” “พนันอะไรล่ะ?” เซิ่

ครั้งนี้ ชายเสื้อเชิ้ตลายดอกก็ไม่เสแสร้งถ่อมตัวอีกต่อไป เขาเดินไปที่หน้าโต๊ะพูล สีหน้าจริงจังและมีสมาธิอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ปัง!” เปิดเกม! ทั้งแรงและมุมควบคุมได้ดีมาก ลงไปสามลูก! ฝูงชนที่มุงดูส่งเสียงฮือฮาด้วยความทึ่ง ดูท่าว่าเจ้าหมอนี่จะเอาจริงแล้ว จากนั้น ก็ยกไม้คิวขึ้นอีกครั้ง! เขากลั้นหายใจ คำนวณอย่างแม่นยำ แล้วแทงออกไป! ครั้งนี้ก็เป็นไม้เดียวกวาดเรียบอีกครั้ง สมบูรณ์แบบจนไร้ที่ติ ครั้งนี้ เขาเล่นได้ในระดับเดียวกับที่สาวสวยทำได้ในครั้งแรก สถานการณ์ในสนามเริ่มตึงเครียด ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าสาวสวยคนนี้คงจะชนะได้ยากแล้ว ถ้าเธออยากจะชนะ ต้องแทงลูกเปิดเกมให้ลงสี่ลูก นี่มันยากยิ่งกว่าปีนขึ้นสวรรค์เสียอีก สายตาของชายคนนั้นจับจ้องมาที่กู้ซิงเนี่ยน แฝงไปด้วยความภาคภูมิใจ และแววแห่งการท้าทาย ถึงตาของกู้ซิงเนี่ยนเป็นคนเปิดเกมแล้ว ในตอนนี้ สายตาของทุกคนในสนามต่างก็จับจ้องมาที่เธอ เห็นเพียงเธอเดินไปที่ชั้นวางไม้คิวอย่างไม่รีบร้อน แล้วเปลี่ยนไปใช้ไม้คิวที่หนักกว่าเดิม เธอเดินไปที่ขอบโต๊ะ หยิบลูกขาวขึ้นมา ปลายนิ้วลูบไล้ผิวที่เรียบเนียนของลูกบอลเบา ๆ สายตาสงบนิ่

ฟู่เป่ยเฉินโกรธจนหัวเราะออกมา น้ำเสียงเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยอย่างเข้มข้น “ตอนนั้นใครกันที่ตื๊อไม่เลิกจะแต่งเข้าตระกูลฟู่ให้ได้? กู้ซิงเนี่ยน ทั้งหมดนี่ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนเลือกเองเหรอ?” เขารู้สึกว่าเธอช่างไร้เหตุผลสิ้นดี นี่มันไม่ใช่ว่าเธอสร้างรังดักตัวเองหรอกเหรอ? “ใช่ คุณพูดถูก” กู้ซิงเนี่ยนยอมรับอย่างตรงไปตรงมา แต่บนใบหน้ากลับไร้ซึ่งอารมณ์ “เป็นฉันเองที่ตอนนั้นตาบอดเลือกทางเดินผิด ดังนั้น ตอนนี้ฉันกำลังพยายามแก้ไขความผิดพลาดนี้อยู่” น้ำเสียงของเธอสงบนิ่งอย่างผิดปกติ แต่กลับแฝงไปด้วยพลังที่หนักแน่นเด็ดขาด พูดจบ เธอก็ไม่มองเขาอีกและหันหลังเตรียมเดินจากสถานที่อันน่าอึดอัดนี้ไป “กู้ซิงเนี่ยน!” ฟู่เป่ยเฉินมีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วมาก คว้าข้อมือของเธอไว้ข้างหนึ่ง แรงที่บีบนั้นมากจนทำให้เธอเจ็บ แววตาของเขามืดมนน่ากลัว “ถ้าจากฉันไป เธอจะไม่เหลืออะไรเลย คิดดีแล้วเหรอ?” เมื่อกู้ซิงเนี่ยนได้ยินดังนั้น ก็ราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก เธอหัวเราะเบา ๆ คล้ายจะเยาะเย้ยตัวเอง “แต่งงานกันมาสามปี ฉันเคยมีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง?” ความรู้สึกอึดอัดถาโถมเข้ามา ทำให้ขอบตาของเธอแดง

ชุดราตรีขับเน้นรูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งอันงดงามของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทุกสัดส่วนล้วนพอเหมาะพอเจาะจนน่าทึ่งแต่ที่ยิ่งกว่านั้นจนไม่อาจละสายตาได้คือสร้อยคอไพลินที่ส่องประกายระยิบระยับจนแสบตาบนลำคอของเธอ ภายใต้แสงไฟมันส่องแสงที่สามารถสะกดจิตสะกดใจได้นั่นไม่ใช่อัญมณีธรรมดา แต่นั่นคือของสะสมล้ำค่าของราชวงศ์ประเทศเอฟเป็นสัญลักษณ์แห่งเกียรติยศและความโปรดปรานอันสูงสุด!“พระเจ้าช่วย สาวสวยคนนี้เป็นใครกัน? สวยเกินไปแล้ว!”“หุ่นแบบนี้... สุดยอดไปเลย!”“แม่เจ้าโว้ย ที่เธอสวมอยู่ดูเหมือนจะเป็น ‘หัวใจจักรพรรดิ’ ของประเทศเอฟนะ! นั่นมันของล้ำค่าที่หาซื้อไม่ได้เลยนะ!”“เธอ... เธอมีที่มาที่ไปยังไงกันแน่?”“ท่านนี้ก็คือประธานลู่แห่งชิงเหนี่ยวเทคโนโลยีในตำนานสินะ หล่อจริง ๆ หรือว่าคนนี้จะเป็นคู่หมั้นของประธานลู่?”ในสนามเกิดเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที สายตาของทุกคนถูกดึงดูดไปที่กู้ซิงเนี่ยน ทั้งความตะลึง ความอิจฉา ความริษยา... อารมณ์หลากหลายผสมปนเปกันแม้แต่ฟู่เป่ยเฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงในความงามของกู้ซิงเนี่ยนเขารู้จักกู้ซิงเนี่ยนมานานขนาดนี้ แต่ตัวเธอที่สวยจนโดดเด่นและสวยอย่างทรงพลังเช่น