All Chapters of ปฏิเสธรักคุณชายมหาเศรษฐี: Chapter 31 - Chapter 40

วันรุ่งขึ้นตอนที่ฟู่เป่ยเฉินลืมตา แสงแดดจ้าก็สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างเรือแล้วนี่มันตอนเช้าเก้าโมงกว่าแล้วเขาตบศีรษะเบา ๆ ภาพสุดท้ายที่ค้างอยู่ในหัวคือ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามของกู้ซิงเนี่ยน พร้อมกับเสียงร้องไห้และการปฏิเสธของเธอเธอกล้าดียังไงถึงวางยาเขาจนสลบแล้วหนีไปเอง?หึฟู่เป่ยเฉินกระตุกมุมปากเล็กน้อย เสียงฮึต่ำแผ่วเบาดังลอดออกมาจากลำคอน่าสนใจดีนี่เขาลุกขึ้น เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เปลี่ยนเป็นชุดสูทสั่งตัดเรียบกริบ แล้วดึงเปิดประตูห้องพักบนเรือหลินฉีรอคอยอยู่หน้าประตูอย่างนอบน้อมนานแล้ว“ประธานฟู่ อรุณสวัสดิ์ครับ”หลินฉีโค้งตัวเล็กน้อย พลางยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งให้“โทรศัพท์ของคุณครับ ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ มีสายที่ไม่ได้รับทั้งหมดเจ็ดสิบสามสาย ทั้งหมด...เป็นของคุณเจียงครับ”ฟู่เป่ยเฉินรับโทรศัพท์ไป มองดูบันทึกสายที่ไม่ได้รับที่เรียงรายอยู่เต็มหน้าจอ ขมวดคิ้วเล็กน้อยจนแทบมองไม่เห็น“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” น้ำเสียงของเขาแหบพร่าเหมือนคนเพิ่งตื่น แต่ยังคงเย็นชาเช่นเคยหลินฉีไม่กล้าชักช้า รีบยื่นแท็บเล็ตในมือให้ทันทีบนหน้าจอ คือข่าวฉาวสองสามหัวข้อเกี่ยว

หลินฉีเห็นภาพนี้ก็รีบเดินเข้าไป และแกล้งกระแอมสองครั้งบ้าเอ๊ย!คุณเจียงคนนี้ไม่ได้ลืมตาอยู่เหรอ?เป็นแม่แท้ ๆ ทำไมถึงร้องไห้เหมือนงานศพ? พูดไม่ออกเลยจริง ๆ!“คุณเจียงครับ ประธานฟู่มาเยี่ยมคุณครับ” หลินฉีพูดเสียงดังขึ้นฟู่เป่ยเฉินถอนหายใจอย่างโล่งอก แววตาของเขากลับล้ำลึกขึ้นทันทีหวังฮุ่ยหลานเห็นชายสูงศักดิ์ที่หน้าประตูก็ปาดน้ำตา รีบเข้าไปต้อนรับ“ประธานฟู่ ในที่สุดคุณก็มา ซินเอ๋อร์ของพวกเราเกือบจะตายแล้ว หมอบอกว่าถ้ามาช้าไปอีกสองนาที ฉันคงต้องเป็นคนแก่ที่จัดงานศพให้คนหนุ่มสาว... ได้โปรดช่วยเกลี้ยกล่อมเธอให้หน่อยเถอะค่ะ อย่าให้เธอทำเรื่องโง่ ๆ อีกเลย หัวใจฉันรับไม่ไหวแล้ว”หวังฮุ่ยหลานพูดไปส่ายหน้าไป สีหน้าเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม“ผมอยากจะคุยกับเข่อซินตามลำพัง”ฟู่เป่ยเฉินจ้องมองใบหน้าที่ซีดเซียวจนเกินไปบนเตียงผู้ป่วย เอ่ยปากถามอย่างเย็นชาว่า “ทำไมถึงทำเรื่องโง่ ๆ แบบนี้?”คนบนเตียงขนตาสั่นระริก ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นเขา เจียงเข่อซินก็ยิ้มออกมาทันที รอยยิ้มนั้นยังไม่ทันจะถึงดวงตา น้ำตาก็พรั่งพรูออกมาก่อนแล้ว“อนาคตในวงการของฉัน... จบสิ้นแล้ว”น้ำเสียงของเธอทั้

ร่างสูงใหญ่ของฟู่เป่ยเฉินบุกเข้ามาโดยตรงการออกแบบของอพาร์ตเมนต์เรียบง่ายมาก เฟอร์นิเจอร์ก็เป็นแบบมินิมอล แต่การเพิ่มเส้นสายสีม่วงเข้ามาทำให้ดูอ่อนโยน และถึงขั้นให้ความรู้สึก...อบอุ่นอยู่บ้างแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับวิลล่าที่เย็นชาของเขาในอากาศมีกลิ่นหอมจาง ๆ ลอยอยู่ เหมือนจะมีแต่ก็ไม่มีกลิ่นนี้... เขาหรี่ตาลง พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนในห้องพักบนเรือ ก็เป็นกลิ่นหอมพิเศษแบบนี้ที่ทำให้เขาสูญเสียสติไปในทันทีเขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ สุดท้ายสายตาก็หยุดอยู่ที่ร่างของกู้ซิงเนี่ยนที่สวมชุดนอนและมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความระแวดระวัง“ไม่ชวนฉันดื่มกาแฟสักแก้วเหรอ?” น้ำเสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อยเหมือนคนเพิ่งตื่น แต่ก็แฝงไปด้วยความเผด็จการที่ไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธกู้ซิงเนี่ยนกอดอก สีหน้าเย็นชา “ไม่มี!”ฟู่เป่ยเฉินมองท่าทางดื้อดึงของเธอ ความไม่พอใจในอกกลับถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกสนใจที่แปลกประหลาดเขาเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว ร่างสูงใหญ่แผ่แรงกดดันอย่างรุนแรง“เธอไม่คิดว่าควรจะอธิบายอะไรให้ฉันฟังหน่อยเหรอ?”กู้ซิงเนี่ยนถูกบีบให้ถอยหลัง จนแผ่นหลังชนเข้ากับกำแพงที่เย็นเฉียบ“อธิบายอะไร?

เขามาอยู่ข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตอนนี้กำลังพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น เผยให้เห็นท่อนแขนที่แข็งแรงกำยำกู้ซิงเนี่ยนไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดว่าทำไมเขาถึงเชี่ยวชาญเรื่องนี้ สมองของเธอก็ตอบสนองไปตามสัญชาตญาณแล้วเธอขยับตัวหลีกทางให้ฟู่เป่ยเฉินนั่งลง สายตาที่สงบนิ่งกวาดมองสถานการณ์ที่วุ่นวายบนหน้าจอ“คีย์ลับ”เขาพูดสั้น ๆ ได้ใจความกู้ซิงเนี่ยนรีบเขียนชุดอักขระที่ซับซ้อนลงบนกระดาษโน้ตแล้วยื่นให้เขา“02090630CNLFYAMS!”ฟู่เป่ยเฉินเพียงแค่เหลือบมองแวบเดียว วินาทีต่อมา นิ้วของเขาก็วางลงบนคีย์บอร์ดนั่นไม่ใช่การพิมพ์ธรรมดาแต่มันคือความเร็วที่ไม่อาจบรรยายได้... เป็นภาพเงาติดตาแล้ว!เร็วจนมองเห็นได้แค่เงาพร่ามัว เสียงคีย์บอร์ดถูกเคาะถี่ ๆ ราวกับเสียงพายุฝนโค้ดบนหน้าจอวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วดุจน้ำตก คำสั่งทีละบรรทัดถูกป้อนเข้าไปอย่างแม่นยำเขาไม่ได้เข้าไปซ่อมแซมไฟร์วอลล์ของกู้ซิงเนี่ยน แต่เขียนโปรแกรมโต้กลับขึ้นมาใหม่โดยตรงติดตามระบุตำแหน่งเจาะระบบกลับบนหน้าจอ โค้ดรีเฟรชด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ เส้นทางการโจมตีที่เคยอวดดีก่อนหน้านี้ ตอนนี้ราวกับเจอคู่ปรับตัวฉกาจถูกตั

ใช่สิ!น่าเสียดาย... ที่ไม่มีอีกแล้ว!กู้ซิงเนี่ยนรู้สึกเหมือนมีก้างปลาติดคอ!แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้ออกไป พูดไปแล้วจะทำอะไรได้?เขาจะมา ‘แก้แค้น’ ให้ลูกได้หรือไงกัน?แต่ดูจากท่าทีของเขาแล้ว เรื่องวางยาดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลย!เขาเป็นถึงประธานฟู่ซื่อกรุ๊ป ต่อให้เลวร้ายแค่ไหน ก็คงไม่ถึงขั้นวางแผนเล่นงานลูกในท้องของเธอหรอก!ขอบตาของกู้ซิงเนี่ยนแดงก่ำ แต่แสร้งทำเป็นสบาย ๆ แล้วพูดประโยคหนึ่งออกมา“ฟู่เป่ยเฉิน คุณเอาอะไรมาคิดว่าฉันจะยอมมีลูกให้คุณ? คุณคิดว่าผู้ชายดี ๆ ในโลกนี้ตายหมดแล้วหรือไง?”เขากระตุกมุมปากยิ้มเย็นชา “ในเมื่อเราก็มีความเห็นตรงกันแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมาเถียงกันเรื่องนี้”ฉันรู้ว่าคุณปู่คงจะยอมรับเข่อซินไม่ได้ในเร็ว ๆ นี้ ฉันไม่ต้องการให้เธอทำอะไร แค่อย่า...”ซ้ำเติมเธอก็พอ!ที่แท้ก็มาเพื่อขอร้องแทนยอดดวงใจของเขานี่เอง!“ประธานฟู่ ประเมินฉันสูงเกินไปแล้วค่ะ ฉันไม่มีนิสัยไปแย่งผู้ชายกับใคร ตราบใดที่เธออยู่ส่วนของเธอ ก็ไม่มีใครอยากไปยุ่งด้วยหรอกค่ะ”กู้ซิงเนี่ยนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงแฝงไปด้วยความแน่วแน่“เธอคิดแบบนี้ได้ก็ดีแล้ว!”ฟู่