All Chapters of ปฏิเสธรักคุณชายมหาเศรษฐี: Chapter 21 - Chapter 30

เจียงเข่อซินโกรธจนตัวสั่น แต่สติที่พอจะเหลืออยู่บอกเธอว่าไม่ควรทำให้เป็นเรื่องใหญ่ที่นี่ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามควบคุมอารมณ์ “ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร ฉันมีธุระ ต้องขอตัวก่อน”“อย่าเพิ่งรีบไปสิ” เซิ่งเวยเวยจับข้อมือของเธอไว้ แรงพอสมควร เจียงเข่อซินเจ็บจนขมวดคิ้วเซิ่งเวยเวยกระซิบข้างหูของเธอ ด้วยระดับเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคน น้ำเสียงเต็มไปความชั่วร้ายว่า“คุณเจียงวันนี้แต่งตัวสวยขนาดนี้ ไม่ไปอ่อยคุณกู้หน่อยเหรอ? ฉันได้ยินมาว่า เอ็มซีตอนนี้กำลังมองหาพรีเซนเตอร์ เห็นว่าคนที่คัดเลือกไว้เบื้องต้นคือหม่าเซียวเซียวนะ ถ้าเธอยังไม่ทำอะไรสักอย่าง คิดว่าเค้กชิ้นใหญ่นี้อาจหลุดมือไปนะ”ตอนนี้เอ็มซีเป็นแบรนด์ดังระดับโลก เป็นแบรนด์เครื่องสำอางภายใต้ชื่อของกู้ซื่อกรุ๊ปเจียงเข่อซินใจเต้นแรงขึ้นมาทันที!พรีเซนเตอร์ของกู้ซื่อกรุ๊ป? หม่าเซียวเซียว?ผู้หญิงคนนั้นกำลังเป็นที่จับตามองอย่างมากในช่วงนี้ ถ้าถูกเธอแย่งตำแหน่งพรีเซนเตอร์ของกู้ซื่อกรุ๊ปไปจริง ๆ อย่างนั้นตำแหน่งของตัวเองในวงการแฟชั่นก็อาจจะสั่นคลอน? และที่สำคัญกว่านั้นคือ ทางฝั่งตระกูลกู้…สีหน้าของเธอซีดเขียวสลับกัน ใช้แร

เขายืนอยู่ด้านหน้าสุด สายตาจับจ้องไปที่กู้ซิงเนี่ยนที่อยู่บนเวที หัวใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า กู้ซิงเนี่ยนเล่นเปียโนได้ด้วย!การหลับตาเล่นเปียโน แม้แต่นักเปียโนระดับโลก ก็ยังไม่สามารถเล่นได้ถึงระดับนี้แต่เธอกลับ...เล่นได้ไพเราะจับใจขนาดนี้!นี่คืออัจฉริยะทางดนตรีอย่างไม่ต้องสงสัย!ฟู่เป๋ยเฉินรู้สึกเหมือนตัวเองได้รู้จักกู้ซิงเนี่ยนใหม่อีกครั้งผู้หญิงที่เคยถูกเขาเมินเฉยและดูแคลน กลับเปล่งประกายเจิดจรัสได้ถึงขนาดนี้!ด้านล่างเวที ดวงตาของลู่เลี่ยร้อนผ่าว นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้ฟังเสียงเปียโนของเธอเมื่อบทเพลงจบลง กู้ซิงเนี่ยนค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ขนตายาวเคลื่อนไหวเบา ๆ ราวกับปีกของผีเสื้อ งดงามจนแทบทำให้คนหยุดหายใจทั่วทั้งห้องเงียบสงัด ทุกคนยังคงจมอยู่ในภวังค์ของเสียงร้องและเสียงเปียโนเมื่อครู่ ไม่อาจดึงสติกลับมาได้ในทันทีทันใดนั้นเสียงปรบมือก็ดังกึกก้องขึ้นมา พร้อมกับคำชื่นชมมากมายแมรีแอนน้ำตาคลอ เดินตรงไปหากู้ซิงเนี่ยน และใช้ภาษาฝรั่งเศสพูดด้วยความตื่นเต้นว่า“คุณเล่นได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ! ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยทำให้การแสดงของฉันจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ”กู้

ความโกรธที่ไม่รู้ที่มาผสมกับความหงุดหงิด พุ่งเข้ามาในใจของเขาทันทีเขาแทบจะกัดฟัน โทรศัพท์หาหลินฉีอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมและแข็งกร้าว“ตามหาคุณนาย ด่วน! และพาเธอมาพบฉันเดี๋ยวนี้เลย!”เมื่อวางสายโทรศัพท์ ฟู่เป่ยเฉินก็พยายามระงับความหงุดหงิดในใจ และหันหลังเตรียมเดินกลับเข้าไปในฝูงชนแต่เพิ่งจะก้าวเท้าได้เพียงสองก้าว เขาก็เริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศที่ผิดปกติบนดาดฟ้าบรรดาแขกในงานที่ก่อนหน้านี้ต่างแยกย้ายกันไปชมพลุ เวลานี้กลับมองไปทางเดียว พร้อมกระซิบกระซาบ ราวกับกำลังดูเหตุการณ์สำคัญอะไรบางอย่าง“เกิดอะไรขึ้น?”“เหมือนว่าคุณหนูตระกูลเซิ่งกับนักแสดงเจียงกำลังทะเลาะกัน!”“ไม่หรอกมั้ง? ในงานแบบนี้เนี่ยนะ?”ใจของฟู่เป่ยเฉินเต้นแรง และรีบเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปท่ามกลางฝูงชน เห็นเพียงเซิ่งเวยเวยที่กำลังยืนสบตากับเจียงเข่อซินด้วยสีหน้าที่โกรธจัดบรรยากาศตึงเครียด พร้อมที่จะระเบิด“เพี๊ยะ!”เสียงตบดังฟังชัดจนกลบความวุ่นวายต่อมา ภาพถ่ายในมือเซิ่งเวยเวยสิบกว่าภาพโปรยลงกลางอากาศราวกับหิมะ ลอยละลิ่วร่วงลงมาในภาพ เป็นรูปใกล้ชิดของเจียงเข่อซินกับกู้เส้าเหิง ทั้งสองคนท่าทางสนิทสนมกันมาก จ

หลินฉีพยุงฟู่เป่ยเฉินเดินเข้าไปในห้องพักผู้โดยสาร แล้วกระซิบเบา ๆ ว่า“ประธานฟู่ครับ ต้องเรียกหมอไหมครับ?”“เธอล่ะ?”“คุณนายอยู่ในห้องพักวีแปด เมื่อครู่คุณท่านเรียกเธอมาคุยครับ”คิ้วของฟู่เป่ยเฉินคลายออก ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ไปแอบนัดพบกับลู่เลี่ยในห้องพักวีแปด กู้ซิงเนี่ยนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ปลายสายโทรศัพท์เป็นเซิ่งเวยเวยที่หัวเราะอย่างพอใจ“เป็นยังไง แผนการโยนความผิดให้คนอื่นโอเคไหม เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวเลย ซะใจจริง ๆ! น่าเสียดายที่เธอไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่ไม่เป็นไร ฉันก็ให้คนบันทึกไว้แล้ว ฉันจะทำให้เธอดังไปทั่วประเทศเลย!”ใช่แล้ว แผนการนี้เรียกได้ว่ายิ่งปืนนัดเดียวได้นกสามตัวเลย หนึ่งคือไม่ได้ทำลายงานเลี้ยงของตระกูลฟู่ สองคือจัดการกู้เส้าเหิงได้อย่างอยู่หมัด และที่สำคัญที่สุดคือทำให้เจียงเข่อซินอับอายขายหน้าน้ำเสียงของกู้ซิงเนี่ยนแฝงด้วยความตำหนิเล็กน้อยว่า “เธอนี่ชักจะใจกล้าเกินไปแล้ว กลับไปแม่บุญธรรมต้องขังเธอไว้ในห้องมืดแน่!”“ฮ่า ๆ คนอย่างฉันแค้นแล้วต้องเอาคืน ไม่มีทางปล่อยให้ข้ามคืน แค่ขังในห้องมืด กลัวที่ไหนกัน แต่เธออย่าลืมเอาอาหารมาส่งให้ฉันด้วยนะ”ก

เขาเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอของเธอเล็กน้อย ดวงตามองไปที่ผนังอย่างเลื่อนลอย จากนั้นน้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน ราวกับกำลังปลอบโยนเด็กดื้อ“หลังจากนี้…ไม่ว่าตอนไหน ขอแค่เธอต้องการ อยากมาตอนไหนก็ได้ทั้งนั้น…ฉัน…ให้เธอได้ทุกอย่าง”คำพูดที่ไม่เข้ากับสถานการณ์แบบนี้ทำให้หัวใจของกู้ซิงเนี่ยนดำดิ่งลงเขาเสียสติไปแล้ว!ฉวยโอกาสที่เขาไม่ทันระวัง กู้ซิงเนี่ยนก็หันหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว แล้วกัดลงบนไหล่เขาอย่างแรง!เธอออกแรงอย่างสุดกำลัง จนได้ลิ้มรสคาวเลือดในทันทีฟู่เป่ยเฉินครางเบา ๆ แต่ไม่โกรธกลับหัวเราะออกมา รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างวิปริต"อ้อ…คุณภรรยาอยากลองอะไรใหม่ ๆ ใช่ไหม?"ความเจ็บปวดกระตุ้นเขา ทำให้เขายิ่งมีความรู้สึกตื่นเต้นเขาขยับเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง มือข้างหนึ่งกอดเธอไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างหนึ่งเชิดคางของเธอขึ้นมา และต้องการจะจูบอีกครั้ง“ฟู่เป่ยเฉิน! อย่านะ!” น้ำตาของกู้ซิงเนี่ยนไหลลงมา เสียงแหบพร่าตะโกนร้องขอความช่วยเหลือเป็นครั้งสุดท้าย “ฉันไม่สบาย! ขอร้องคุณ…อย่าแตะต้องฉันเลย”ท่าทีของฟู่เป่ยเฉินหยุดชะงักไปอีกครั้งเขาก้มมองดวงตาที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของเธ