All Chapters of สามีปีศาจ (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น): Chapter 51 - Chapter 60

สามีปีศาจ 50 แต่งงานกันนะ“ลูกนอนแล้วหรอ จุ๊บ~”“อุ้ย! นอนแล้วค่ะ” ไอติมที่กำลังนั่งมองลูกน้อยนอนหลับสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆยาคุชิเดินเข้ามาหอมแก้มอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย “คุณไปไหนมาคะ”“ไปทำธุระมา”“หวังว่าคงไม่ไปหาผู้หญิงนะคะ”“เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรอ” ชายหนุ่มขยี้ผมคนตัวเล็กเบาๆด้วยความหมั่นไส้ “กลับห้องเถอะเดี๋ยวลูกตื่น”วันนี้เขาจะบอกกับไอติมว่าเขาไม่ใช่มาเฟียอีกต่อไปแล้ว เพราะตอนนี้รู้แล้วว่าอะไรสำคัญที่สุดในชีวิต ไอติมไม่เคยคิดร้ายกับเขาเลยทั้งๆที่โดนพรากลูกมาตั้งห้าปีแถมยังโดนทำร้ายความรู้สึกสารพัด ต่างจากโคฮิระที่เขาไว้ใจมากที่สุดกลับทำร้ายกันได้ลงคอ“กอดหน่อย” เมื่อถึงห้องชายหนุ่มตรงเข้าไปสวมกอดหญิงสาวทันที“ตอบมาก่อนว่าไปไหนมา”“ไปทำธุระ” ยาคุชิเกยคางที่หัวไหล่มนพรางจูบต้นคองามระหงเบาๆ“ไปทำธุระหรือไปทำอย่างอื่น”“ขี้หึงเป็นบ้าเลยว่าเมียกูเนี่ย”“ใครเมียคุณ” คนตัวเล็กอยู่ในอ้อมกอดหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย พูดว่าเมียเต็มปากขนาดนี้ใครบ้างล่ะจะไม่เขิน“ก็เธอไง”“ก่อนจะเป็นเมียได้ต้องเป็นแฟนก่อนนะคะ เรายังไม่ได้เริ่มศึกษาดูใจกันเลย”“ลูกโตขนาดนี้แล้วข้ามขั้นไปเป็นผัวเมียเ

สามีปีศาจ 52 คนที่ทำร้ายตลอดห้าปีวันนี้ไอติมตื่นขึ้นมาทำความสะอาดห้องให้ยาคุชิอย่างอารมณ์ดี ส่วนโยฮันกำลังเรียนหนังสือกับคุณครูอยู่ที่ห้องนั่งเล่น นับว่าเป็นช่วงที่ดีที่สุดของชีวิตเลยก็ว่าได้ มีสามีที่ดีถึงแม้จะเย็นชาไปนิดแต่ก็สัมผัสได้ถึงความรักและความเอาใจใส่ภรรยากับลูกตอนนี้ยอมรับว่าจิตใจดีขึ้นมากแล้วลูกกับว่าที่สามีเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปจนทำให้ชีวิตพบกับความสุขในทุกๆวันหญิงสาวฮัมเพลงไปพรางปัดฝุ่นไปหลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จกะจะพาโยฮันไปเดินเล่นที่สนามหน้าบ้าน แต่แล้วสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับลิ้นชักที่ยาคุชิปิดไม่สนิท ร่างบางสาวเท้าเข้าไปหมายจะปิดให้เป็นระเบียบเรียบร้อยฉับพลันสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างในลิ้นชัก“เอ๊ะ!” คิ้วโก้งขมวดด้วยความแปลกใจก่อนจะหยิบเอกสารในลิ้นชักขึ้นมาดูอย่างถือวิสาสะกึก!ตัวของเธอแข็งทื่อราวกับโดนสาปให้เป็นหิน เมื่อเห็นเนื้อหาและใจความในกระดาษแผ่นนั้น มือบางสั่นเทาด้วยความตกใจ ก่อนจะไล่อ่านข้อความในกระดาษด้วยหัวใจที่แตกสลาย“มะ..มะไม่จริง~” ขางามแทบล้มทั้งยืนราวกับคนหมดแรง น้ำตาค่อยๆไหลเอ่อล้นดวงตางามจนบดบังตัวหนังสือในแผ่นกระดาษพรึ่บ!เอกส

สามีปีศาจ 54 จับตัว!“มึงเห็นเมียกูมั้ย” ยาคุชิถามอาซื่อที่กำลังเดินตรวจดูความเรียบร้อยภายในคฤหาสน์ แม้จะมีลูกน้องเฝ้าคฤหาสน์หลายคนก็จริงแต่ถ้้ายาคุชิยังไม่เลิกเป็นมาเฟียอย่างเต็มรูปแบบเพราะฉะนั้นยังคงมีอันตรายอยู่รอบตัวเหมือนเดิม“เห็นวิ่งไปหลังคฤหาสน์ครับ”“ทำไมมึงไม่จับตัวเมียของกูไว้!”“ผมนึกว่านายกับคุณไอติมแค่งอนกัน”“เฮ้อ!” ยาคุชิยกมือขึ้นเสยผมด้วยความหงุดหงิดคิดผิดที่ดึงมันมาเป็นมือขวา อาซื่อซื่อสมชื่อจริงๆซื่อจนอยากชกหน้ามันซักหมัดให้หายซื่อ “กูกับเมียทะเลาะกันแล้วเมียของกูวิ่งหนี เพราะงั้นหน้าที่ของมึงตอนนี้ก็คือไปตามหาเมียช่วยกูเผื่อเมียกูวิ่งเข้าไปในป่าแล้วหลงทาง!”“ครับ เดี๋ยวผมจะไปเกณฑ์ลูกน้องมาตามช่วย” อาซื่อรีบวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ทันทีเพื่อเกณฑ์ลูกน้องไปตามหาว่าที่นายหญิงแห่งคาซามะยาคุชิมีลางสังหรณ์ว่าไอติมคงจะวิ่งเข้าไปในป่าสนแน่ๆ เพราะเหล่าแม่บ้านที่อยู่เรือนเล็กหลังคฤหาสน์บอกว่าเห็นหญิงสาววิ่งผ่านไปทางนี้ ร่างสูงถึงกับใจกระตุกทันที มืดค่ำขนาดนี้กลัวไอติมจะเป็นอันตราย ผิดเองที่ไม่เอะใจรั้งเธอไว้ตั้งแต่แรกเธอคงจะน้อยใจแล้ววิ่งหนีเข้ามาในป่าหลังจากเกณฑ์ลูกน้องได้หลายส

สามีปีศาจ 56 เข้าใจผิดผั้ว!!!หมัดหนักกระแทกเข้าที่ปลายคางของคริสอย่างไม่ทันตั้งตัวจนกระทั่งชายหนุ่มเซถลาล้มลง พรางยกมือเช็ดเลือดที่มุมปาก ในขณะที่ไอติมตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะมันเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน“ปล่อยเมียกู!”“คุณยาคุชิ!!!” ไอติมที่กำลังถลาวิ่งเข้าไปประคองคริส เงยหน้าขึ้นมองบุคคลปริศนาที่พึ่งต่อยหน้าคริสไป เป็นยาคุชินั่นเองที่เข้ามาต่อยคริสอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย“ใช่ ฉันเอง!” ยาคุชิปาดตัวเข้ามาจะกระทืบคริสซ้ำแต่ไอติมวิ่งเข้าไปขวางไว้ซะก่อน “หลีกไปฉันจะฆ่ามัน!!”“คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะ”“เข้าใจผิดงั้นหรอ ก็เห็นๆกันอยู่ว่ามันจับตัวเธอมา คิดไว้ไม่มีผิดว่าต้องเป็นมัน เพราะมีมันแค่คนเดียวที่แอบเข้าไปในคฤหาสน์ของฉัน!” ยาคุชิผลักคนตัวเล็กออกก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปคว้าคอเสื้อของคริสขึ้นไอติมเมื่อเห็นท่าไม่ค่อยดีจึงรีบวิ่งไปแกะมือหนาจากคอเสื้อของคริสออก ยาคุชิกำลังเข้าใจผิดหากคริสไม่เข้ามาช่วยไว้ป่านนี้เธอคงโดนพวกนั้นรุมโทรไปแล้ว“ปล่อยนะคุณกำลังเข้าใจผิด!”“ปกป้องมันขนาดนี้ พึ่งเอากับมันมาใช่ไหม!!!” ยาคุชิตะคอกใส่คนตัวเล็กจนไอติมเสียความรู้สึก เขาไม่ฟังอะไรมาถึงก็ถลาเข้ามาต่อยคริสทันท

สามีปีศาจ 58 บาดหัวใจโยฮันอยู่ในสภาพที่โดนมัดมือมัดปากถูกมายูจูงแขนเข้ามา เด็กน้อยซึ่งไม่รู้ว่ามายูกำลังคิดร้ายหลงเชื่อซะจนสนิทใจคิดว่ามายูแค่แกล้งเล่น แต่เมื่อเห็นพ่อกับแม่ถูกล็อคตัวไว้แถมเลือดสีแดงยังอาบหน้าคนเป็นแม่ทำเอาดวงตาเล็กเบิกโพล่งด้วยความกลัว ก่อนจะร้องไห้ออกมาแล้วขอให้มายูปล่อยแต่ไม่สามารถพูดได้เพราะโดนปิดปากไว้“โยฮัน!!!” คนเป็นพ่อและแม่เบิกตาโพลงเมื่อเห็นลูกชายโดนจับมาในสภาพถูกมัดมือแล้วใช้ผ้ามัดปากไว้หัวใจของคนเป็นพ่อและแม่เจ็บปวดเจียนตายเมื่อลูกน้อยน้ำตาตกด้วยความกลัว“มะ..มายูปล่อยโยฮันเดี๋ยวนี่นะ!!!” ยาคุชิตะเบ็งเสียงพร้อมทั้งสะบัดตัวเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม แต่กลับถูกลูกน้องของโคฮิระล็อคตัวไว้แน่นขึ้นคาดไม่ถึงว่ามายูจะกล้าทำแบบนี้กับโยฮัน!“ปล่อยลูกชายฉันนะ..ฮึก..ฉันขอร้อง จะทำอะไรฉันก็ได้แต่อย่าทำเขา ฮื้ออออ!” ไอติมร้องไห้อ้อนวอนใจแทบขาดเมื่อเห็นสภาพของลูกชาย โยฮันเองกลัวจนน้ำตาตกแม่ผิดเองที่ทำให้เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้!มายูที่ตอนนี้ไม่เหลือความรักให้โยฮันแล้วผลักร่างเล็กเข้าไปหาคนเป็นแม่และเป็นจังหวะที่ลูกน้องปล่อยแขนของไอติมพอดี ร่างเล็กจึงเซถลาเข้าสู่อ้