Semua Bab สามีปีศาจ (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น): Bab 1 - Bab 10

เกริ่นนำ@เรื่องราวในอดีตจ๊วบบบบ!ปากหยักดูดหน้าอกอวบอย่างรุนแรงขณะที่กำลังเปลื้องผ้าของหญิงสาวออก คนใต้ร่างครางไม่เป็นส่ำราวกับว่านี่คือความฝัน“อ๊ะ! ” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อเขี้ยวคมงับเข้าไปที่ยอดประทุมถันอย่างแรง แม้จิตใจจะต่อต้านแต่ทว่าร่างกายของเธอนั้นร้อนรุ่มราวกับไฟในตัวกำลังปะทุออกมา“อืมมม~” ร่างสูงครางในลำคอขณะที่ลิ้นหนาไล่เลียตามเม็ดทับทิมสีชมพูที่แข็งชันเป็นตุ่มใต มันปียกชื่นด้วยน้ำลายของเขามือหนาบีบเค้นหน้าอกอวบอย่างบ้าคลั่ง ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้จะหน้าอกใหญ่เกือบเท่าลูกส้มโอ จนอดชื่นชมไม่ได้เพราะเต้างามทั้งใหญ่และกลมกลึง“ชะ...ช่วยด้วย...ฉัน...ไม่ไหว...ละแล้ว~” ร่างบางเสียงขาดๆหายๆ ภาพทุกอย่างมันเบลอไปหมดราวกับตอนนี้กำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า แม้ทุกอย่างจะเบลอแต่เธอกลับจำหน้าผู้ชายคนนี้ได้อย่างชัดเจน ผิวขาวราวกับหิมะ ปากหยักได้รูปสีแดงระเรื่อ ดวงตาคมสีดำ จมูกโด่งเป็นสัน นับว่าเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเอามากๆ ใบหน้าคมนั้นราวกับรูปปั้นแต่ทว่าสายตากลับดุร้ายไม่ต่างจากเหยี่ยว“หึ” มุมปากหยักแสยะยิ้มก่อนจะยืดตัวขึ้นมองหญิงสาวที่นอนสายตาหยาดเยิ้มเชิญชวนให้เขาเข้าไปอยู่ใน

สามีปีศาจ 2 พรากลูก@เก้าเดือนต่อมาพรึ่บ!ร่างบางค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นหลังจากที่สลบไปนานถึงสามชั่วโมง ดวงตากลมโตค่อยๆปรับโฟกัสกับภาพก่อนจะพบว่ามีพยาบาลกำลังเปลี่ยนน้ำเกลือขวดใหม่มือบางขยับเล็กน้อยก่อนที่ใบเตยเพื่อนสนิทของเธอจะวิ่งเข้ามาประคองหญิงสาวขึ้น“อ่ะ กินน้ำก่อน” หญิงสาวค่อยๆหยัดกายลุกขึ้นก่อนจะคว้าน้ำที่ใบเตยส่งให้แล้วกระดกกินอึกใหญ่เพราะมีอาการคอแห้งแล็กน้อยแม้จะรู้สึกแย่ที่ครอบครัวไม่มาเยี่ยมเยียนเลยแต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่ใบเตยเพื่อนสนิทไม่เคยทิ้งเธอไปไหน และโชคดีอีกอย่างที่ช่วงนี้ปิดเทอมจึงไม่ได้กระทบกับการเรียนของเธอพอครอบครัวรู้ว่าเธอท้องพวกเขาก็ตัดหางปล่อยวัดทันที คุณพ่อให้ไปตามผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกมาขอเธอแต่งงานเพราะอับอายที่ลูกสาวท้องไม่มีพ่อแต่ความโชคร้ายก็คือเธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อแต่จำหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนหากวันนั้นเธอกินยาคุมฉุกเฉินเรื่องแบบนี้คงไม่เกิด อาจเป็นเพราะเธอคาดไม่ถึงว่าแค่ครั้งเดียวจะพลาดเลยไม่ได้เอะใจอะไรและเธอเองก็ไม่ได้มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ด้วยและเธอก็ไม่มีวันที่จะทำแท้ง ถึงเขาจะเกิดมาจากความผิดพลาดแต่ก็ไม่ได

สามีปีศาจ 4 เดจาวู“นายรออยู่ข้างใน” ชายชุดดำพาเธอมายังห้องห้องหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องทำงานของเขา หญิงสาวเริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเพราะคฤหาสน์หลังนี้มีแต่ผู้ชายใส่ชุดดำท่าทางไม่เป็นมิตรเฝ้าเต็มไปหมดจะถอยหลังตอนนี้ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะเธอดันเซ็นสัญญาไปเป็นที่เรียบร้อย“ฉะ...ฉันกลัวค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่ชายชุดดำกำลังก้าวเท้าออกไปเมื่อพาเธอมาถึงหน้าห้องส่งผลให้ชายคนนั้นหยุดชะงัก“คิดจะมาทำงานที่นี่ห้ามพูดคำว่ากลัว” ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย จนไอติมรู้สึกเย็นถึงกระดูกสันหลัง “เดินเข้าไป นายของฉันรออยู่”“คะ...คุณเข้าไปเป็นเพื่อนได้ไหมคะ” ไอติมเว้าวอนเพราะกลัวว่าหลังประตูจะมีสิ่งน่ากลัวที่เธอคาดไม่ถึงจากที่เคยคิดว่าที่นี่เป็นแค่คฤหาสน์ธรรมดาๆ เหมือนที่เธอเคยไปรับจ้างทำความสะอาด แต่เมื่อมาถึงมันกลับไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะมีชายชุดดำยืนเฝ้าเต็มคฤหาสน์ราวกับว่าที่นี่คือที่อยู่ของมาเฟีย แล้วทุกคนล้วนไม่เป็นมิตรเอาเสียเลยจนไอติมแทบอยากจะถอนตัวเหมือนมีลางสังหรณ์บอกว่าสิ่งที่อยู่หลังประตูนั้นคือสิ่งที่น่ากลัวสำหรับเธอ“เจ้านายของฉันไม่ชอบรอใครนานๆ ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็รีบเข้าไป

สามีปีศาจ 6 ทำได้เพียงแค่มองยาคุชิพาไอติมมายังห้องห้องหนึ่งซึ่งอยู่ถัดจากห้องของเขาไปไม่ไกล คาดว่าน่าจะเป็นห้องนอนของโยฮัน เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับร่างเหน่งน้อยนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอน“ฮึก” แวบแรกที่ไอติมเห็นหน้าลูกชายถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ลูกของเธอโตขนาดนี้แล้วหรอ เด็กที่นอนอยู่ตรงหน้าคือเลือดเนื้อเชื้อไขแท้ๆของเธอที่โดนพรากมาถึงห้าปี...แม่อยู่ตรงนี้แล้วลูกไอติมทำได้แค่พูดในใจมันสุดแสนจะขมขื่นเมื่อเจอลูกชายที่โดนพรากไปจากอกแล้ว แต่ไม่สามารถให้เขาเรียกว่าแม่ได้ ความรู้สึกของคนเป็นแม่มันเป็นอย่างนี้นี่เอง“ท่าทางลูกของฉันจะนอนละ”“...” ไอติมค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปหาลูกน้อยที่นอนหลับอยู่บนเตียง อยากกอดเขาเหลือเกินห้าปีที่ไม่รู้ว่ารู้ตัวเองเป็นใคร หน้าตาแบบไหน ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อมันเหมือนกับตายทั้งเป็น ถึงเธอจะท้องตั้งแต่อายุยังน้อยแต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่รักลูกของตัวเองแม่อยากกอดหนูเหลือเกิน“ร้องไห้ได้แต่ห้ามทำให้ลูกชายของฉันตื่น” ยาคุชิปรายตามองหญิงสาวที่ยืนมองลูกชายด้วยสายตาละห้อย ดวงตากลมโตเจิ่งนองไปด้วยหยดน้ำตา“ฮึก...ฮื้อๆๆ” ไอติมยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงร้องไห้ของตัวเองไว

สามีปีศาจ 8 ศึกชิงลูกปัง! ปัง! ปัง!ผั้วะ!“แม่นใช้ได้” ร่างสูงที่กำลังนั่งมองคนตัวเล็กฝึกยิงปืนปรบมือให้เพราะหญิงสาว เมื่อเธอยิงได้แม่นทั้งๆที่พึ่งเคยยิงปืนครั้งแรก“...” ไอติมที่ยืนหลับตาปี๋ค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะพ่นลมหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อยิงไม่โดนหัวคน มือบางส่งปืนให้ยาคุชิด้วยความสั่นเทาปลายกระบอกปืนร้อนยังคงมีควันพวยพุ่งออกมา“เหอะ! แค่ยิงปืนถึงกับสั่น”“กะ...ก็มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้จับปืนนิ”“จับบ่อยๆก็ดีเธอจะได้ชิน” ร่างสูงส่งปืนให้ลูกน้องก่อนจะหั่นไปสั่งชายชุดดำสามคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง “เอาพวกมันไปจัดการ”ไอติมยกมือขึ้นปิดปากเมื่อชายสามคนที่ถูกมัดโดนลากออกไปต่อหน้าต่อตา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสามคนนั้นจะต้องเจอกับอะไร“คุณฆ่าคนเหมือนผักเหมือนปลา”“มันคือเรื่องปกติของฉัน”“นี่สินะคือโลกของมาเฟีย”“...” ชายหนุ่มเอี้ยวตัวมาหาคนตัวเล็กในขณะที่ดวงตาคมหรี่ตามองหญิงสาวเล็กน้อยก่อนจะจิ้ปากพรางใช้ความคิด “แสดงว่าเธอแอบไปสืบประวัติของฉัน”“ค่ะ” ร่างบางก้มกน้างุดเมื่อโดนสายตามคมราวกับเหยี่ยวจ้องไม่วางตาเธอแพ้สายตาคมคู่นี้เหลือเกินมันทั้งดูลึกลับและน่าค้นหาในเวลาเดียวกัน“รู้เหตุผลรึยังทำ