All Chapters of แก้วตาดวงใจ: Chapter 91 - Chapter 100

คำขอที่ฟังยังไงก็ไม่ใช่คำขอร้อง มันออกจะเป็นคำสั่งที่ต้องทำตามเสียมากกว่า หนึ่งเดือนที่ห้ามพบหน้ากันมันช่างทรมานใจสิ้นดี เจรจาขอต่อรองกับพ่อตาอยู่นานแต่ก็ไม่เป็นผล ได้มากสุดแค่โทรคุยกันได้เท่านั้น ขอมากกว่านี้นั้นก็โดนขัดค้านเสียงแข็ง ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยคำร่ำลาก็ถูกพ่อกับแม่บังคับให้กลับกรุงเทพไปในทันทีหลังจากเสร็จธุระ ถ้าไม่โดนขู่ว่าจะถูกยืดระยะเวลางานแต่งออกไปให้นานที่สุดไม่มีทางที่จะยอมล่าถอยง่ายๆเช่นนี้แน่นอน ทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้ดูแล้วเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบมากที่สุด ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะเข้าตาผู้หลักผู้ใหญ่เท่าที่ควรทั้งพ่อแม่ตัวเอง พ่อแม่เมีย ถึงเวลาถูกเอาคืนนี่ก็ไม่ใช่เล่นๆเหมือนกัน ต่อจากนี้การทำงานน่าจะเป็นตัวช่วยได้ดีที่สุดจะได้ไม่ว่างคอยแต่จะมานั่งคิดนั่นคิดนี่“บอสครับเย็นวันพรุ่งนี้มีบัตรเชิญส่งมาให้ไปร่วมงานเลี้ยงภายในของบริษัทสยาม อะ...” เจมส์หยุดเสียงพูดลงทันทีเมื่อเจ้านายหนุ่มยกมือขึ้นห้าม“ส่งคนอื่นให้ไปในนามตัวแทนบริษัทละกัน ถ้ามีที่ไหนเชิญมาอีกก็ส่งคนอื่นไปได้เลย แล้วแกค่อยมารายงานฉันทีหลัง ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้วก็ออกไปทำงานได้” โทรศัพท์มือถือที่วางเอาไว้บนโต๊ะสั่น

เมื่อถูกจับแยกจากอันเดรสแก้วตาจึงลงเรียนทำขนมและอาหาร ชีวิตในแต่ละวันผ่านพ้นไปอย่างมีความสุขดี ข่าวลือต่างๆที่เกิดขึ้นก็เริ่มจะทุเลาเบาบางลงมาก ได้นัดเจอกับเพื่อนๆสมัยที่เรียนมัธยมด้วยกันมาบ่อยขึ้น รถที่ได้มาเป็นของขวัญก็ขับได้แล้ว เนื่องจากน้องชายเป็นครูสอนให้จนสามารถขับได้แล้ว หลายๆอย่างที่ทำช่วยให้ไม่ต้องคิดถึงเขามากนัก แม้จะไม่ได้เจอหน้ากันแบบตัวเป็นๆแต่ก็ยังมีเทคโนโลยีช่วยทำให้หายคิดถึงได้บ้าง ทุกอย่างอยู่ในสายตาของพ่อแม่หมด แรกๆนั้นก็เครียด กังวลไปสารพัดกลัวคุณยักษ์ที่รักจะออกนอกลู่นอกทางไปเสียก่อน แต่ก็ได้รับคำยืนยันจากบุคคลใกล้ชิดของเขาทั้งหมดที่ช่วยกันสอดส่องและคอยรายงานทุกความเคลื่อนไหวเป็นระยะว่าเขานั้นเอาแต่ทำงานอย่างเดียว ไม่มีวอกแวกหรือข้องเกี่ยวกับหญิงสาวคนไหนทั้งนั้น เลยวางใจได้ค่อนข้างมาก“เหม่ออะไรล่ะลูกหนูแก้ว มาเที่ยวพักผ่อนในสถานที่บริสุทธิ์ปลอดโปร่งทั้งทีต้องยิ้มแย้มสิถึงจะถูก อากาศดีๆแบบนี้แม่ชอบนักแหละหาไม่ได้ในเมืองใหญ่ๆ ไว้พวกเรามากันอีกบ่อยๆนะลูก” มาดามอันนายิ้มแย้ม พลางยกถ้วยชาขึ้นจิบไปด้วยขณะนั่งมองภูเขาเขียวขจีหน้าระเบียงที่พัก“ค่ะ” แก้วตายิ้มรับ ตอนนี้ค

แก้วตามารู้ทีหลังว่าที่คุณยักษ์สุดหล่อพาตัวเธอออกจากสวนผึ้งได้นั้นพ่อสุดที่รักเป็นคนเอ่ยปากอนุญาตเอง แถมยังเป็นคนบอกสถานที่ให้เสร็จสรรพด้วย ดังนั้นคำสั่งที่บอกว่าห้ามเจอหน้ากันเป็นระยะเวลาหนึ่งเดือนจึงถูกยกเลิกโดยปริยายตั้งแต่นั้นมา ส่วนสาเหตุเธอก็ทราบจากแม่ เรื่องของเรื่องก็คือมีญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งมาพูดจาเชิงดูถูกถึงบ้านเลยเป็นเหตุให้พ่อใจอ่อนกับพี่อันเดรส กระทั่งความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นตามลำดับไปด้วย สามารถเดินเข้านอกออกในได้ราวเป็นบ้านตัวเองไปแล้ว คำนินทาต่างๆ ก็หมดไปเมื่อคุณยักษ์ตัวโตถูกแนะนำอย่างเป็นทางการ คนที่เคยพูดว่าร้ายลับหลังจนทำให้เกิดกระแสก็พากันปิดปากเงียบ“พาแก้วมาที่นี่ทำไมคะพี่อันเดรส” แก้วตายังไม่คลายความสงสัย จู่ๆ ก็ถูกพามาหัวหินแบบงงๆ ซึ่งเวลานี้ก็เกือบจะเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว มีธุระด่วนเหรอก็ไม่น่าใช่ เพราะถ้าด่วนจริงคงบอกอะไรบ้างแล้วไม่ใช่ว่าเธอเพิ่งถามเขานะก่อนหน้านี้ก็ถาม แต่คำตอบที่ได้รับจากปากแฟนหนุ่มคือเดี๋ยวก็รู้ ตอบเหมือนมีนัยยะยิ่งทำให้เธออยากรู้ “ไปครับ เราลงไปเดินเล่นที่ชายหาดกันก่อนดีกว่า บ้านพักเราเองไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัย คืนนี้ดาวเต็มท้องฟ้าเลยเห็นไ

บรรยากาศภายในบ้านอัศวเทวาเวลานี้คึกคักกว่าปกติมากนักเนื่องจากวันนี้เป็นวันสำคัญของแก้วตา บุตรสาวเพียงคนเดียวของเจ้าของบ้าน แขกทางฝ่ายเจ้าสาวที่เดินทางมาร่วมงานระหว่างเดินทางเข้ามาเห็นเหตุการณ์ของฝั่งเจ้าบ่าวนำเล่าให้กันฟังว่าขบวนขันหมากตอนนี้ตั้งแถวยาวเหยียดอยู่หน้าปากซอย พร้อมเคลื่อนขบวน เหลือแค่รอฤกษ์ดี ใครใคร่จะกั้นประตูเงิน ประตูทองเตรียมตัวให้ดีคาดว่าในซองน่าจะมีทรัพย์หลายบาทมาดามอันนาเดินยิ้มมาแตะแก้มลูกชาย แววตาชื่นชมยินดีอย่างไม่กักเก็บอารมณ์ ตั้งแต่รู้ว่าลูกชายเพียงคนเดียวจะแต่งงานพาสะใภ้เข้าบ้านมองอะไรก็สวยงามไปหมด “วันนี้ลูกชายแม่หล่อมาก หนูแก้วตาเห็นจะต้องภูมิใจในตัวลูกแม่มากแน่ๆ” ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นวันสำคัญในชีวิตโอกาสที่จะได้เห็นอันเดรสใส่ชุดไทยแบบนี้คงยาก “คุณแม่ก็สวยมากครับ” “รู้จักชมแม่แล้วเหรอฮึ” มาดามอันนาหัวเราะเสียงสดใส บนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับไม่สร่างซา ก่อนหน้าที่จะเจอหนูแก้วตาเจ้าลูกชายจอมดื้อคนนี้มักจะทำตัวน่าหมั่นไส้กับแม่เสมอ พักหลังมานี้ดีขึ้นไม่น้อย ต้องยกความดีความชอบให้ลูกสะใภ้คนดีที่ช่วยขัดเกลา ฝ่ายคุณพ่อได้แต่ยืนมองภรรยาและลูกชายชมกันเองยิ้มๆ งานสำค

เสื้อคลุมผ้าขนหนูสีขาวเนื้อนุ่มค่อยๆ ร่วงหล่นจากลาดไหล่เล็ก บราเซียร์แสนสวยที่โอบอุ้มภูเขาลูกขนาดล้นมือถูกปลดตะขอก่อนจะไปตกอยู่มุมไหนสักที่ในห้องหอ จากนั้นร่างอ้อนแอ้นพลิกกลับมานั่งคร่อมตักในลักษณะหันหน้าเข้าหากัน ริมฝีปากร้อนผ่าวประทับจูบแนบผิวเนื้อขาวผ่องน่าทะนุถนอม ขบเม้มลาดลำคอหอมกรุ่น ลูบแผ่นหลังเรียบเนียนเรื่อยลงมาแถวสะโพกผายแล้ววกกลับขึ้นไปบีบคลึงเต้าเต่งตึง “คิดถึงจะแย่”“อื้อ เบาหน่อยค่ะ” ความคิดถึงของเขารุนแรงเหลือเกิน ท้องน้อยแก้วตาเสียงวาบ ปลายเล็บสวยจิกเกร็งลงบนบ่าแกร่ง แอ่นหยัดเต้าใส่มือหนา แหงนหน้าเริ่ด ผมยาวสลวยสะบัดพลิ้วไหว อันเดรสอ้าปากงับเต้างาม ดูดดื่มด้วยความกระหายจัด แก่นกายขยายเหยียดเบียดกลีบกุหลาบ ร้องครางเสียงอู้อี้ยามเมียรักขยับ“แก้วจ๋า วันนี้เมียพี่สวยเป็นพิเศษ สวยจนไม่กล้าละสายตาไปที่อื่นเลย หวงมากด้วย” ชายหนุ่มงึมงำ เฝ้าดูดเลียยอดหัวนมชูชันจนแข็งชี้หน้าก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีร่างบางเกี่ยวเอว “ทูนหัว นางฟ้าของพี่ ผัวหิวยาหยีมากรู้ไหม” พากันลงไปนอนบนเตียงทับกลีบกุหลาบกระจาย แก้วตายื่นมือเกี่ยวคอแกร่ง ไล้ปลายนิ้วแถวท้ายทอยสามี“สามีแก้วก็หล่อมากค่ะ หล่อจนแก้ว