All Chapters of แก้วตาดวงใจ: Chapter 51 - Chapter 60

“แก! แกโดนไล่ออกแน่ อันเดรสจะต้องไม่ปล่อยแกไว้ แต่ก่อนที่เขาจะมาฉันจะจัดการแกให้หายแค้นเลย คราวหลังจะได้รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร” มือเรียวยาวง้างขึ้นสูงเตรียมจะฟาดลงบนใบหน้าอ่อนเยาว์ แก้วตาเองก็เตรียมพร้อมจะสู้เช่นกัน แต่ทว่าประตูห้องทำงานกลับถูกเปิดเข้ามาก่อนที่จะมีใครลงมือ“นี่มันเรื่องอะไรกัน!”“คุณแม่!” นางแบบสาวถึงกับหน้าถอดสีและรีบเอามือลงทันทีเมื่อเห็นมาดามอันนามารดาของอันเดรส“ฉันไม่ใช่แม่ของเธอแม่ซาร่า แล้วที่ฉันถามไปน่ะช่วยตอบด้วย” มาดามอันนาพูดไม่ไว้หน้า“ก็นังนี่น่ะสิคะไม่มีมารยาทกับซาร่า ไม่รู้อันเดรสรับคนแบบนี้เข้ามาทำงานได้ยังไง มาดามต้องเป็นคนจัดการเรื่องนี้นะคะไม่งั้นซาร่าไม่ยอมจริงๆด้วย” นางแบบสาวชี้นิ้วไปยังคู่อริที่ยืนเงียบ เมื่อได้โอกาสเธอก็จะใช้มาดามอันนานี่แหละเป็นคนจัดการให้เธอ“ขอโทษนะคะคุณป้าที่หนูต้องเสียมารยาทกับคุณคนนี้ต่อหน้าคุณป้า” แก้วตายกมือขึ้นไหว้ผู้สูงวัยก่อนจะฉะกลับไปบ้าง "คิดดูให้ดีว่าฉันหรือคุณที่ไม่มีมารยาทก่อนกัน ตั้งแต่คุณมาถึงที่นี่คุณยังไม่หยุดกัดฉันเลย ทั้งที่เราไม่ได้รู้จักและไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อนด้วยซ้ำ ถ้าอย่างคุณเรียกว่าเป็นคนดีมีการศึ

พอลับหลังนายหญิงใหญ่ของบริษัท จากที่เงียบกริบก็เริ่มเป็นนกกระจอกแตกรังขึ้นมาทันที มีเสียพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันดังไปทั่วอาณาบริเวณ และแน่นอนว่าเรื่องแบบนี้ต้องมีแต่คนอิจฉาโดยเฉพาะผู้หญิงด้วยกันเอง แต่ใครจะคิดว่าขณะที่กำลังสนุกปากกันอยู่นั้นคนที่คิดว่าจากไปแล้วจะกลับเข้ามาใหม่“นินทากันพอรึยังจ๊ะหนุ่มๆสาวๆทั้งหลาย สนุกปากกันพอยังหื้ม ถ้ายังไม่พอหรือยังไม่หยุดวิจารณ์ลูกสะใภ้ฉัน ฉันคงไม่ต้องบอกนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับอาชีพการงานของพวกเธอ จำเอาไว้ให้ดีหากต่อจากนี้ฉันได้ยินข่าวว่ามีใครก็ตามพูดจาไม่ให้เกียรติหนูแก้ว ทำให้เสียความรู้สึกไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งฉันจะให้ลูกชายฉันไล่คนๆนั้นออก เข้าใจตรงกันนะจ๊ะ” คิดไว้แล้วเชียวว่าพอลับหลังพนักงานจะต้องจับกลุ่มนินทา นางเลยให้ว่าที่ลูกสะใภ้ไปนั่งรอบนรถและเดินกลับเข้ามาใหม่ ที่ออกตัวแรงแบบนี้เป็นเพราะมั่นใจในตัวแก้วตา และมั่นใจว่าลูกชายเลือกคนไม่ผิดอย่างแน่นอน ดูก็รู้ว่าหนูแก้วคนนี้ไม่ได้แอ๊บใส มีมารยา หรือมีพิษสงอะไรเหมือนกับหลายๆคนที่จ้องจะงาบลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ยิ่งพ่อลูกชายบอกไว้ว่าสาวไม่ค่อยจะเล่นด้วยนางเลยต้องลงมือช่วยด้วยอีกแรงภายในห้องป

หลังจากอิ่มหนำสำราญกับมื้อค่ำแสนอร่อยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คุณปีเตอร์และมาดามอันนาก็พากันไปเดินเล่น แก้วตาจึงถูกพาขึ้นมายังห้องนอนตามที่อันเดรสได้พูดไว้ก่อนหน้าจริงๆ การคุยนั้นหากเป็นคนอื่นเขาคงนั่งคุยกันปกติธรรมดา แต่สำหรับยักษ์ตนนี้ทำแบบคนอื่นเขาไม่ได้สินะ“เรานั่งคุยดีๆไม่ได้เหรอคะพี่อันเดรส ทำไมเราต้องนอนคุยกันแบบนี้ด้วยไม่ทราบ” แก้วตาถามคนที่สละแขนข้างหนึ่งให้เธอได้หนุนแทนหมอนเสียงขุ่น จะขยับหนีก็ไม่ได้เพราะถูกขาแข็งแรงและหนักก่ายทับเอาไว้ ติดแหง็กอยู่กับแผ่นอกกว้างจนหน้าแทบจะฝังจมหายไปอยู่รอมร่อ“โตแล้วจะนอนคุยหรือนั่งคุยก็ได้เข้าใจไหมคะ เริ่มเล่ามาเลยค่ะพี่พร้อมฟังมานานแล้ว ถ้าเล่าตอนนี้รับรองเลยว่าจะไม่มีการจับปล้ำชัวร์ แต่ถ้ายาหยียังไม่เริ่มสักที พี่คงไม่รับรองความปลอดภัยอย่างแน่นอน” ฝ่ามือใหญ่ตะปบลงบนแก้มก้นหนั่นแน่น และออกแรงบีบจนเจ้าของร่างกายทุบอกกว้างแรงๆ“จะเล่าเดี๋ยวนี้แหละค่ะ หยุดความคิดหื่นๆและหยุดมือเอาไว้เลยค่ะ” แก้วตาค้อนประหลับประเหลือก ก่อนจะเริ่มต้นเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่เจอหน้านางแบบสาวที่ชื่อซาร่า โดยมีผู้ฟังที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นอนฟังไปลวนลามไปอันเดรสนอนนิ

“ไม่ค่ะ”“นะคะยาหยี” ปลายนิ้วเย็นสัมผัสข้างแก้มเนียน ลากมาเรื่อยจนหยุดอยู่ที่เรียวปากอ่อนนุ่ม พลางหลุบตาลงต่ำมองแพนตี้สีขาวสะอาด แล้วก็ต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่“ไม่เอา ไม่ถอดนะคะพี่อันเดรสขา” ศีรษะเล็กส่ายไปมาอย่างเอาเป็นเอาตายจนเส้นผมกระจาย พลางหนีบขาเข้าหากันแน่น ไม่พร้อมเธอไม่พร้อมสำหรับเรื่องนี้จริงๆ“งั้นพี่ไม่เกรงใจแก้วแล้วนะคะ เพราะยาหยีชักช้าเหลือเกิน ตอนนี้พี่ปวดร้าวจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว” มือใหญ่จับขอบบางๆของแพนตี้แล้วรูดลงทันทีอย่างไม่ให้เสียเวลา“กรี๊ดดดดด” แก้วตากรีดร้องเสียงดังระงม และรีบดึงชายกระโปรงลงมาปิดบังของสงวนในทันที ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนเธอไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่คิดว่าเขาจะกระทำการอุกอาจได้ขนาดนี้ “ไอ้ยักษ์บ้า! แก้วเกลียดพี่อันเดรสที่สุด เอาของแก้วคืนมาเดี๋ยวนี้นะ บอกให้เอามาไง” โกรธตอนนี้เธอโกรธมากถึงมากที่สุด อยากจะลุกขึ้นตะบันหน้าหล่อๆให้ยับแต่ไอ้คุณยักษ์ดันมากเล่ห์ทิ้งน้ำหนักตัวลงมาอีก จะหนีจะทำอะไรก็ไม่ถนัดสักอย่าง“จะกรี๊ดทำไมเดี๋ยวก็เจ็บคอหรอก เก็บเสียงเอาไว้ครางดีกว่า” ฟันซี่คมงับข้างลำคอขาวอย่างมันเขี้ยว แต่ออกแรงมากไปนิดเลยสร้างความเจ็บจี๊ดให้แก่แก้

ฝ่ามือใหญ่ที่เกาะกุมเต้าทรวงอวบบีบคลึงความนุ่มหยุ่นอวบตึงอย่างไม่รู้หน่าย เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มถูกปลดกระดุมออก เผยความสวยงามของเนื้อแท้ให้ได้เห็น แม้เจ้าของเรือนร่างอันเย้ายวนตานี้จะหลับไปได้พักใหญ่แล้ว ตรงกันข้ามเขากลับไม่มีความง่วงเลยแม้แต่น้อย อยากจะลูบคลึงคนในอ้อมแขนไปทั้งตัว ใบหน้าที่อยู่ในระดับเดียวกันเริ่มขยับต่ำลงเรื่อยๆจนในที่สุดก็ซบเข้ากับภูเขาขนาดย่อมสองลูก ปลายลิ้นชื้นลากไปตามฐานอกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะวนรอบยอดถันสีชมพูอ่อนที่แข็งเป็นไตไวต่อสัมผัส ไล้เลียจูบเม้มจนพอใจแล้ว ปากก็อ้าออกรวบดูดยอดอกเอาไว้จนแก้มตอบ คนหลับลึกมีครางอืออาบ้างขยับตัวอย่างรำคาญก็มี แต่ไม่ยอมตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลอันแสนสุข ปล่อยให้ยักษ์สบายอุรากับเรือนร่างของตัวเอง“อืม”แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาดึกสงัดแล้วก็ตาม แต่อันเดรสกลับไม่สามารถข่มตาหลับบังคับตัวเองให้นอนได้อีกต่อไป จากที่ก่อนหน้านั้นเขายังคงนอนกอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นอยู่บนเตียงแสนสุขภายในห้องนอนของตัวเอง พอเวลาผ่านไปได้ประมาณสักชั่วโมงเศษๆถึงสองชั่วโมงเท่านั้น กลับต้องมานั่งหน้าเครียดอยู่บนเครื่องบินส่วนตัวที่กำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าในขณะนี้ เหต