บทที่ 26 (3)

เมื่อถูกจับแยกจากอันเดรสแก้วตาจึงลงเรียนทำขนมและอาหาร ชีวิตในแต่ละวันผ่านพ้นไปอย่างมีความสุขดี ข่าวลือต่างๆที่เกิดขึ้นก็เริ่มจะทุเลาเบาบางลงมาก ได้นัดเจอกับเพื่อนๆสมัยที่เรียนมัธยมด้วยกันมาบ่อยขึ้น รถที่ได้มาเป็นของขวัญก็ขับได้แล้ว เนื่องจากน้องชายเป็นครูสอนให้จนสามารถขับได้แล้ว หลายๆอย่างที่ทำช่วยให้ไม่ต้องคิดถึงเขามากนัก แม้จะไม่ได้เจอหน้ากันแบบตัวเป็นๆแต่ก็ยังมีเทคโนโลยีช่วยทำให้หายคิดถึงได้บ้าง ทุกอย่างอยู่ในสายตาของพ่อแม่หมด แรกๆนั้นก็เครียด กังวลไปสารพัดกลัวคุณยักษ์ที่รักจะออกนอกลู่นอกทางไปเสียก่อน แต่ก็ได้รับคำยืนยันจากบุคคลใกล้ชิดของเขาทั้งหมดที่ช่วยกันสอดส่องและคอยรายงานทุกความเคลื่อนไหวเป็นระยะว่าเขานั้นเอาแต่ทำงานอย่างเดียว ไม่มีวอกแวกหรือข้องเกี่ยวกับหญิงสาวคนไหนทั้งนั้น เลยวางใจได้ค่อนข้างมาก

“เหม่ออะไรล่ะลูกหนูแก้ว มาเที่ยวพักผ่อนในสถานที่บริสุทธิ์ปลอดโปร่งทั้งทีต้องยิ้มแย้มสิถึงจะถูก อากาศดีๆแบบนี้แม่ชอบนักแหละหาไม่ได้ในเมืองใหญ่ๆ ไว้พวกเรามากันอีกบ่อยๆนะลูก” มาดามอันนายิ้มแย้ม พลางยกถ้วยชาขึ้นจิบไปด้วยขณะนั่งมองภูเขาเขียวขจีหน้าระเบียงที่พัก

“ค่ะ” แก้วตายิ้มรับ ตอนนี้ค