All Chapters of Get out! ว่าที่คุณหมอตัวร้ายกับนายวิศวะหน้าโฉด: Chapter 11 - Chapter 20

กริ๊ง~~~~ เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเรียกสติของฉันให้กลับมาหลังจากจมอยู่กับภาพในวัยเด็กอันแสนเงียบเหงา ฉันแทบจะกดรับทันทีเมื่อเห็นรายชื่อที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอ -คุณแม่- “สวัสดีค่ะ” “ป้าสายใจบอกว่าวันนี้ลูกกลับบ้านเหรอจ๊ะ” “อ่า...ใช่ค่ะ กลับไปเอาของที่ลืมไว้” “แล้วเมื่อไหร่จะกลับมาอยู่บ้านเราสักที

จะตายไหมนะ นี่คือคำถามแรกที่ผุดขึ้นมา ฉันรีบนำตัวเองออกมาจากรถท่ามกลางเหล่าบรรดานักศึกษาที่ต่างชะเง้อมองกันเข้ามาดู ต้องเป็นหมาแน่ๆ เลยอะ ฉันคิดในใจก่อนจะเดินกล้าๆ กลัวๆ อ้อมไปยังหน้ารถ ไม่มีอะไร... “ผมอยู่นี่” ฉันหันขวับไปยังต้นเสียงทันทีเมื่อได้ยินเสียงนั่น จากหมาตัวโตกลายเป็นคนตัวโตไปได้ยัง

“ไม่เคยคิดแฮะ ก็คงจะจีบกลับล่ะมั้ง...” “จีบหรือรวบหัวรวบหาง” “ไม่ใช่ว่า...” “หยุดความคิดสกปรกๆ ของพวกแกกันไปเลย กุญแจซอลไม่ใช่ผู้หญิงปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนั้น” ยูพูดเสียงเครียด ส่งสายตาเย็นๆ ให้เพื่อนได้เสียวสันหลังกันเล่น “แซวเล่นๆ น่า” “ฉันไม่ชอบ” “เออๆ แล้วพิมพ์ล่ะไปไหม” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยหล

น่าอิจฉาเนอะ... หัวข้อส่วนใหญ่ที่ตั้งเป็นบทสนทนาก็ไม่พ้นเคสคนไข้ต่างๆ ที่พี่คิมได้เจอมา การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไม่ก็การรับมือกับอารมณ์ของคนไข้ไม่ก็ญาติของคนไข้ ฉันทำหน้าที่เป็นผู้ฟังเงียบๆ เพราะไม่อยากจะพูดสักเท่าไหร่นัก มีบ้างที่พี่คิมหันมาชวนคุยแต่ฉันก็ตอบไปสั้นๆ เท่านั้นเหมือนการตัดบทกลายๆ “สี่ท

“นายว่าฉันโง่เหรอ” “ไม่ได้ว่า ผมแค่ถามว่าคุณโง่หรือเปล่า” นายนั่นทำหน้าตาสงสัยเสียเต็มประดาผิดกับนัยน์ตานั่นที่มีประกายวิบวับส่งมาให้ไหนจะน้ำเสียงยียวนนั่นอีก “กวนประสาท...” “อย่างน้อยมันก็ทำให้คุณคิดเรื่องผมมากกว่าโรคจิตนั่นจริงไหม” “...” “ไปนอนเถอะคุณ” นายตุ่นเอ่ยขึ้นเมื่อฉันนิ่งเงียบไป “เดี