Lahat ng Kabanata ng Get out! ว่าที่คุณหมอตัวร้ายกับนายวิศวะหน้าโฉด: Kabanata 1 - Kabanata 10

1 จ๊ะเอ๋ยัยแบน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อคืนฉันสามารถขับรถกลับมาบ้านได้อย่างปล่อยภัยไร้รอยขีดข่วน ถึงฉันจะไม่รู้ว่าตัวเองเมาหนักขนาดไหน แต่ไอ้อาการปวดหัวจวนจะระเบิดแบบนี้ก็คงจะหนักเอาการอยู่แหละ ฉันลุกขึ้นพยายามพาร่างของตัวเองไปยังห้องน้ำอย่างยากลำบาก หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ดูเหมือนว่าสติของฉันจะเ

3 หม่ำๆ กันคุณ สรุปว่าฉันต้องเป็นคนขับรถให้หมอนั่นนั่งสบายใจเฉิบจนมาถึงคอนโดฉันนี่แหละ ระหว่างทางคนที่เรียกตัวเองว่า ‘พี่ตุ่นคนจริง’ ก็ตะโกนแหกปากร้องเพลงจนลั่นรถไม่ได้เกรงใจเจ้าของรถอย่างฉันเลยสักนิด พอบอกให้หยุดหมอนั่นก็เพิ่มระดับเสียงจนฉันยอมแพ้ในที่สุด ไอ้บ้านี่มันฟังฉันเสียที่ไหน! “นายเดินน

5 ไปส่งปะล่ะ? เสียงแตรรถที่ดังขึ้นทำให้ฉันละสายตาจากโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นไปมองผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถ เขาส่งยิ้มให้มาให้ฉันอย่างจริงใจในขณะที่ฉันทำเพียงแค่หรี่ตาเท่านั้น “มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” “ไม่ค่ะ” ฉันตอบแทบจะทันทีหลังจากนั้นก็ก้มหน้ากดหาเลขอู่รถแถวนี้ “สวัสดีค่ะพอดีรถยางแบนน่ะค่ะ ไม่ทราบ

7 คนร้าย ฉันก้าวฉับๆ เดินเข้ามาในบ้านของตัวเองที่ยังคงเงียบเชียบแม้ว่าจะมีการ์ดและแม่บ้านอยู่กันหลายคนก็ตาม คนแรกที่ฉันเจอหน้าก็คือป้าสายใจที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินออกมาจากห้องครัวมาหาฉันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแสดงออกถึงความดีใจแม้ว่าฉันจะออกจากบ้านนี้ไปยังไม่ถึงสองอาทิตย์ดีก็ตาม “คุณหนูของป้า จะกลับมาอยู

“ไม่ต้องทอนนะคะ ที่เหลือหนูให้น้องผู้หญิงคนนั้น” ฉันหยิบแบงก์ใบม่วงยื่นให้แม่ค้าหลังจากทานเสร็จ เหลือบไปมองเด็กหญิงที่กำลังล้างจานอยู่ “แต่...” “หนูให้น้องเขาเพราะหนูเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวน่ะค่ะ ไม่ได้มีเจตนาประสงค์ร้ายใดๆ ทั้งนั้นค่ะ หนูเรียนหมอ...น้องเขาก็อยากเรียนหมอถือว่าเป็นของขวัญรับน้องล่วง