Get out! ว่าที่คุณหมอตัวร้ายกับนายวิศวะหน้าโฉด

Intro

หน่มน้ม!

เสียงเพลงอะคูสติกดังคลอขับกล่อมบรรยากาศยามค่ำคืนในร้านชิลบาร์แห่งหนึ่งให้ลูกค้าที่มานั่งดื่มกันได้รู้สึกผ่อนคลาย หนึ่งในนั้นก็มีผมกับเพื่อนอีกสามสี่คนที่ขี้เกียจอ่านหนังสือสอบแล้วชวนกันออกมาข้างนอกเพราะทนอยู่ในสภาวะจำศีลช่วงสอบไม่ไหว

“เออ ได้ข่าวว่าน้องมึงมีแฟนแล้ว” ไอ้ริ เพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลพูดขึ้น

“เออดิ ได้แฟนแล้วลืมพี่มันไปเลย”

“ตอนมึงมีแฟนมึงก็ลืมน้องมันเหมือนกันนั่นแหละ”

ที่จริงไอ้แจ้มันก็ไม่ได้ลืมผมเสียทีเดียวหรอก แค่ตอบแชตผมช้าไปบ้างเท่านั้นเอง แถมโผล่หน้ามาแต่ละทียังมีอาหารที่มันฝึกทำมาให้ผมลองชิมอยู่เสมอ หรือพูดง่ายๆ ว่ามันใช้ผมเป็นหนูทดลอง ถ้าเมนูนั้นผ่าน มันก็จะทำไปให้แฟนมันที่ชื่อยูแถมเรียนหมอได้กินทันที

“เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำแป๊บ” ผมซัดเหล้าไปอีกแก้วก่อนจะลุกขึ้นเดินออกมา

ผมยืนกอดอกขณะรอต่อแถวเข้าห้องน้ำมองไปรอบๆ อย่างไม่มีอะไรจะทำ คิดนั่นคิดนี่เรื่อยเปื่อยก่อนจะไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินซวนเซมาทางนี้

หน้าตาก็สวยอยู่หรอกแต่กลิ่นเหล้าหึ่งเลยว่ะ

ถึงคนรอบตัวผมทั้งหญิงทั้งชายจะดื่มเหล้าแต่ยังไงผมก็ไม่ชอบผู้หญิงที่ดื่มแล้วทำตัวเรี่ยราดแบบนี้อยู่ดี ผมคิดอย่างปลงใจก่อนจะละสายตาจากร่างบางนั่น

“ว๊าย!”

เพราะเสียงหวานนั่นอยู่ใกล้มาก ผมเลยหันไปมองอย่างอัตโนมัติก่อนจะพบว่าร่างนั้นสะดุดส้นสูงของตัวเองและกำลังจะล้มลงไปจูบกับพื้น ด้วยสัญชาตญาณหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ผมเอื้อมมือไปคว้าร่างนั้นเอาไว้ได้อย่างทันท่วงที

ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรนุ่มๆ

“กรี๊ด!! ไอ้บ้าลามก นายเอามือมาจับอะไรฉันห้ะ” ร่างบางสะบัดตัวก่อนจะหันมามองแล้วยกนิ้วชี้ขึ้นมาชี้หน้าผมอย่างเดือดดาล

และนั่นทำให้ผมหมดอารมณ์ที่จะขอโทษยัยนี่ทันที!

“นมคุณไง!” ผมตอบด้วยน้ำเสียงโคตรจะหงุดหงิด ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ

“ไอ้...ไอ้...”

“นึกคำด่าออกเมื่อไหร่แล้วค่อยโทรจิตมาบอกผมแล้วกันนะ ปวดฉี่จะเล็ดแล้วเนี่ย” ผมว่าเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำทันทีที่ถึงคิว ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นดิ้นเร่าๆ อยู่ที่เดิม

---------

ฝากสนับสนุนเรื่องนี้ด้วยนะคะ

----ยิ่งผลักไส ยิ่งดึงดูด… ความรักไม่ได้เริ่มจากความหวานเสมอไป แต่บางทีมันก็เริ่มจากการ "กัดกันทุกวัน"

หากมีการผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ