All Chapters of ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 : Chapter 111 - Chapter 120

คำพูดดังกล่าวทำให้บรรยากาศในร้านอึดอัดขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าเจ้าของร้านจะยังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้า แต่สีหน้าของเขากลับฉายแววไม่พอใจ“ก็ถูกแล้วนี่ครับ” เจ้าของร้านตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ยังคงความสุภาพ “ที่นี่เป็นร้านรับซื้อของเก่า พวกมันย่อมธรรมดาอยู่แล้ว แต่ว่าก็มีของบางชิ้นที่สามารถนำไปใช้ได้สำหรับชาวบ

หยูเทียนเจี๋ยสูดลมหายใจลึกก่อนจะพยักหน้า “ถ้าเป็นอย่างที่หลานว่า เราก็ควรทำอะไรสักอย่างเพื่อเตือนเขา แต่ต้องระวังไม่ให้คนพวกนั้นสงสัย”อ้ายอ้ายเผยรอยยิ้มจนเห็นฟัน “ปู่พูดถูกค่ะ ถ้าอาคนนั้นฟังเขาก็จะรอด แต่ถ้าเขาไม่ฟัง อย่างน้อยเราก็ได้ทำดีที่สุดแล้ว”หยูเทียนเจี๋ยหัวเราะเบา ๆ พลางลูบหัวหลานสาวอย่างเ

เมื่อหลิวกวงเดินกลับมายังสถานี เสียงหวูดของรถไฟดังก้องไปทั่ว บรรยากาศเต็มไปด้วยความวุ่นวายของผู้คนที่กำลังเร่งรีบขึ้นลงขบวนรถชายหนุ่มเดินตรงไปยังรถไฟขบวนเดิมที่เขาลงมาก่อนหน้า แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความระแวดระวัง เขาหยุดยืนชั่วครู่ที่หน้าประตูโบกี้สายตากวาดมองไปรอบ ๆ อย่างละเอียด พยายามตรวจสอบว่ามี

หลังจากข่าวการฟื้นฟูระบบการสอบเข้ามหาวิทยาลัยแพร่สะพัดไปทั่วทั้งประเทศ บรรยากาศของทุกหนทุกแห่งล้วนเต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลงชาวบ้านที่เคยหมกมุ่นอยู่กับงานในไร่นาและโรงงานเริ่มปรับตัว มีหลายคนที่เคยเป็นนักศึกษาต่างหยิบจับตำราเรียนและปากกาที่ถูกเก็บไว้นานหลายปีขึ้นมาอีกครั้งในหมู่บ้านเล็ก ๆ อย่างกานเ

หลังการสอบเกาเข่าท่ามกลางความหนาวเหน็บและความหวังสิ้นสุดลง แต่ละคนแม้จะโล่งใจกระนั้นก็ยังคงเฝ้ารอผลการสอบด้วยใจอันหวาดหวั่นระคนคาดหวังถึงเก้าอี้นั่งในมหาวิทยาลัยที่ไหนสักแห่งที่คะแนนของตนถึง“ลุงหยูพอจะรู้ไหมครับว่าคะแนนของมหาวิทยาลัยแต่ละแห่งปีนี้อยู่ที่เท่าไหร่” เจียงหย่งเฉียงยกน้ำอุ่นขึ้นดื่มถามช