Semua Bab ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 : Bab 31 - Bab 40

“คุณเป็นใคร” มือของหญิงวัยเดียวกับนางเมิ่งที่กำลังจะยกชามเข้าปากถามเสียงสั่นด้วยความหวาดกลัว เพราะคิดว่านางเมิ่งได้พาคนมาหาเรื่องพวกเธอเหมือนกับที่ผ่าน ๆ มา“สหาย ฉันมาดี คุณไม่ต้องกลัว” เมิ่งหลิงพูดขึ้นด้วยเสียงนุ่มนวลประกอบกับท่าทางของเธอที่ดูอ่อนโยนทำให้ครอบครัวทั้งสี่ชีวิตลังเลคุณย่า รีบให้พวกเ

“หากคุณได้รับยาต่อเนื่องอาการคงไม่ร้ายแรงเท่านี้ แต่ก็ยังนับว่าโชคดีที่ไม่สายจนเกินไป” หมอผู้อยู่ในชุดกราวน์สีขาวสวมหน้ากากอนามัยพูดขึ้นต้วนฉีเหวินไม่ได้ถูกจัดให้นอนในโรงพยาบาลเนื่องจากเตียงผู้ป่วยไม่เพียงพอ ดังนั้นหลังจากรับยาเขาจึงต้องกลับมาพักที่บ้านซึ่งเรื่องนี้ย่อมนำพาความยินดีมาให้สองสามีภรรย

“อ้ายอ้ายอร่อยไหมลูก” เมิ่งหลิงถามหลานสาวที่กำลังหัดใช้ตะเกียบคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก“อร่อย” น้ำเสียงฟังไม่ชัดดังขึ้นหลังจากเจ้าตัวกลืนทั้งน้ำและเส้นลงคอ“อร่อยก็ดี หากหลานชอบ เอาไว้ย่าจะทำให้กินบ่อย ๆ ดีไหม” เมิ่งหลิงถามขึ้นในขณะใช้ผ้าเช็ดปากในมือเช็ดปากให้คนตัวเล็ก“จ้ะ” ปากยังไม่ทันสะอาดดีเจ้าต

เจ้านายคุณอยากสั่งสอนคนแบบนั้นไหม เป๋าเอ๋อร์ถามขึ้นอย่างเห็นใจคนตัวเล็กไม่จำเป็น อีกไม่กี่ปีพวกเราก็จะไปจากหมู่บ้านนี้แล้ว ดังนั้นใครจะพูดอะไรก็ช่างเขาเถอะในระหว่างที่สองคู่หูกำลังสื่อสารกันผู้ใหญ่ภายในบ้านทั้งสองก็เกิดความทุกข์ใจด้วยความเป็นห่วงเด็กหญิงที่มาได้ยินคำพูดแสนระคายหู“แม่คะ ฉันกลัวอ้า

“เป็นท่านเทพบอกผมมา” เขากระซิบข้างหูของหญิงสาวเสียงเบาและเมื่อเหล่าสหายทั้งสี่จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยพวกเขาจึงได้มารวมตัวกันภายในลานบ้านเล็ก ๆ ของครอบครัวหรู โสมขนาดกลางหัวหนึ่งถูกวางนิ่งอยู่บนโต๊ะกลม“สหายจิง คุณจะจัดการยังไงครับอยากขายหรือเปล่า ถ้าคุณอยากขายผมจะเป็นธุระจัดการให้หากว่าคุณไว้ใจ”