All Chapters of ฉันเกิดใหม่เป็นเด็กถูกทอดทิ้งยุค 70 : Chapter 41 - Chapter 50

“เรื่องนี้ผมไม่ทราบจริง ๆ ครับ ผมรู้แค่ว่าสหายจ้าวที่เป็นคนแปลเอกสารลับให้เรานั้นมีความสามารถมากเท่านั้นเอง อย่างอื่นผมล้วนไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับพวกเขาเลย” คำพูดของสวีเหวินซูดูเหมือนไม่ใช่คำโกหก“แล้วทำไมท่านเลขาธิการเถาถึงให้ความสำคัญกับเขาเป็นพิเศษถึงขนาดให้ผมต้องเป็นคนมาบอกหัวหน้าหมู่บ้านแห่งนี้ด้

“เงินนี่มันจะไม่มากเกินไปหรือครับ” หรูจื่อมองธนบัตรที่วางเป็นปึก ๆ ตรงหน้าถามออกมาด้วยความกังวล“ไม่มากหรอก น้องหรูรับไปเถอะอย่าได้เกรงใจ แต่ผมขอแนะนำให้สหายนำเงินไปฝากกับธนาคารของรัฐจะดีกว่าเงินมากแบบนี้พกไปไหนมาไหนด้วยย่อมไม่ปลอดภัย เอาอย่างนี้ก็แล้วกันผมจะให้เจียงเทาพาไป” เถากวางโถวพูดเองเออเองเส

“ใช่ ฉันจะตรวจอาการที่ขาของเธอให้” ประโยคนี้นำพาความยินดีมาให้หรูจื่อไม่น้อยแต่ถึงกระนั้นเขาเองก็ไม่อยากคาดหวังจนเกินไป‘พ่อจ๋า ลองให้ปู่หยูตรวจเถอะจ้ะ’ เจ้าตัวเล็กรีบส่งเสียงบอกเมื่อเห็นท่าทางลังเลของเขา“สหายหรู ว่ายังไงยินดีจะให้ฉันตรวจดูไหม”“ลองดูก็ได้ครับ” หรูจื่อตอบแบ่งรับแบ่งสู้ แม้ว่าเจ้าตั

“น้องหรู เดี๋ยวฉันไปส่ง” เจียงหย่งเฉียงกล่าวขึ้นอย่างหวังดีเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กอ้ายอ้ายนอนหลับคอพับคออ่อนคาอกของคนเป็นพ่อ“พี่ไม่ต้องไปธุระที่อื่นหรือครับ ผมเกรงใจ” หรูจื่อแม้ว่าจะสงสารลูกแต่ถ้าหากทำให้คนอื่นลำบากก็มิใช่วิสัยของเขาเช่นกันพูดขึ้นอย่างเกรงใจ“ไม่มีหรอก ว่าแต่นายไม่หิวเหรอ ฉันหิวมากเลย

มิตรภาพของพี่ ๆ ดีจังนายว่าไหม เจ้าตัวเล็กสื่อสารกับคู่หูในใจพลางอ้าปากหาวมือป้อม ๆ ของเจ้าตัวดึงผ้าห่มที่มีกลิ่นอันอบอุ่นของแสงแดดยามบ่าย จมูกของเธอสูดเอากลิ่นหอมที่ชวนให้นึกถึงท้องทุ่งกว้างที่แทรกอยู่ในเนื้อผ้าคล้ายกลิ่นหญ้าแห้งที่เพิ่งผ่านแดดจ้าอันแฝงไปด้วยความสดชื่นแบบธรรมชาติปนกลิ่นจาง ๆ ของฝุ