All Chapters of ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Chapter 121 - Chapter 130

'การตอบสนองต่อคำสั่งทางวาจาบ่งชี้ว่าเส้นประสาทสมองส่วนใหญ่ยังทำงานได้ดี...แต่ระบบตรวจพบความเสียหายเล็กน้อยที่ระบบประสาทส่วนปลายจากการขาดออกซิเจนเป็นเวลานาน อาจจะต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูการเคลื่อนไหว' เกาซูอวี้รับฟังการรายงานของเทพซูอย่างตั้งใจ 'ภาวะโพแทสเซียมในเลือดสูงลดลงแล้ว แต่การทำงานของ

ปริศนาในใจของเขาเกี่ยวกับตัวตนของพี่ใหญ่แห่งหนานจิงคนนี้...จึงยิ่งทวีความซับซ้อนและน่าค้นหามากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว และท่ามกลางความเงียบนั่นเองเสียงของอู๋ถิงก็ได้ดังขึ้น "พี่ใหญ่! ที่พี่พูดมามันหมายถึงอะไรเหรอ" คำถามของเขาเป็นเหมือนตัวแทนของเพื่อน ๆ ทุกคนที่กำลังนั่งทำหน้างุนง

และแล้วกำแพงความเข้มแข็งที่แม่ลูกสี่...พยายามสร้างขึ้นมาตลอดหลายวันก็พังทลายลงในที่สุด...น้ำตาที่เคยกลั้นไว้ไหลทะลักออกมาอย่างไม่อาจควบคุม ร่างของเธอทรุดลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรง... "เขา...เขาจะกลับมาเดินได้เหมือนเดิมไหมลูก...เขาจะ..." เธอเอ่ยถามลูกสาวด้วยเสียงที่สั่นเครือจนแทบจับใจความ

"ไวรัสตับอักเสบสายพันธุ์ซี...อย่างนั้นเหรอ" หวงเจิ้งหรงพึมพำทบทวนความรู้ที่ลูกสาวบุญธรรมเคยเกริ่นไว้ "ใช่ค่ะ...และนี่คือ...ลำดับพันธุกรรมเบื้องต้นของมัน" เกาซูอวี้เลื่อนสมุดบันทึกของเธอไปตรงหน้าของเขา ซึ่งบนหน้ากระดาษเหล่านั้นเต็มไปด้วยตัวอักษรและรหัสพันธุกรรมของไวรัสที่ซับซ้อนและไม่มีทา

และในเย็นวันนั้นเอง...เกาซูอวี้และพรรคพวกดั้งเดิมทั้งสามคน ก็ได้ขี่จักรยานมุ่งหน้าไปยังเคหะชุมชนแห่งใหม่ ซึ่งเป็นที่อยู่ใหม่ของครอบครัวหลี่หู่และเพื่อน ๆ ของเขาที่ได้รับค่าตอบแทนที่เป็นธรรมและย้ายออกมาจากย่านชุมชนเก่าหลังการเวนคืนที่ดิน บรรยากาศที่นี่แตกต่างจากที่เดิมโดยสิ้นเชิง มันเป็นต