All Chapters of ชีวิตนี้ฉันขอลิขิตเอง: Chapter 111 - Chapter 120

"คุณลุงถังคะ...หนูต้องการให้คุณลุงช่วยติดต่อไปที่ศูนย์บัญชาการที่หนานจิง เพื่อขอยืมอุปกรณ์หลักในการผ่าตัดจากโรงพยาบาลทหารและโรงพยาบาลประชาชนค่ะ" "ได้...แล้วเธอยังต้องการอะไรอีกไหมลุงจะจัดการให้" ถังเว่ยหมิ่นถามออกมา...แม้ว่าอาจจะมีความหวังน้อยนิดแต่ถ้าหากเขาช่วยเพื่อนร่วมรบได้เจ้าตัวก็เต

"พี่ใหญ่! พี่ใหญ่!" เสียงตะโกนอย่างตื่นเต้นดีใจของหวงจิงดังลั่น "มาแล้ว! รถบรรทุกมาถึงแล้ว! คุณอาเหลียงคุน มาแล้วครับ!" "หวงจิง! เบา ๆ! ที่นี่โรงพยาบาลนะ!" อู๋ถิงที่วิ่งตามเข้ามาติด ๆ รีบกระซิบเตือนเพื่อนสนิททันที แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจความดังของเสียงในตอนนี้แล้ว ถังเยว

ซ่งอวิ๋นเซิงรับมีดผ่าตัดมาถือไว้ในมืออย่างมั่นคง ก่อนจะกรีดเปิดแผลลงไปอย่างแม่นยำท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงสัญญาณชีพที่ดังเป็นจังหวะ "ติ๊ด...ติ๊ด..." และเสียงฮัมเบา ๆ ของเครื่องกรองอากาศเท่านั้น เมื่อเขาและเฉียนฮ่าวหรานค่อย ๆ แหวกชั้นกล้ามเนื้อออกจนเห็นสภาพของกระดูกที่แตกละเอียด...

ในเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตายนั้น...ที่ปลายสว่านของซ่งอวิ๋นเซิงกำลังจะสัมผัสลงบนแผ่นเหล็ก...เด็กสาวจะต้องหาทางออกที่ดีที่สุด...เพื่อปกป้องอนาคตของพ่อเธอให้ได้! "คุณหมอซ่ง...เดี๋ยวก่อนค่ะ!" เสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันแฝงความสงบของเด็กสาว ทำให้มือของซ่งอวิ๋นเซิงหยุดชะงักลง

หลายวันผ่านไป... เกาเจี้ยนกั๋วยังคงนอนไม่ได้สติอยู่ในภาวะโคม่า แต่รอบเตียงของเขานั้นไม่เคยว่างเว้นจากผู้ดูแล เพราะได้มีหน่วยอาสารุ่นเยาว์ทั้งสี่คนได้จัดเวรกันเพื่อมาเฝ้าดูแลพ่ออีกคนของพวกเขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และเกาซูอวี้คือผู้ที่อยู่ข้างเตียงของเขามากที่สุด เธอคอยสัง