บททั้งหมดของ ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน : บทที่ 141 - บทที่ 150

หลังจากหลิวหยุนจิงยอมตกลงรับปากเป็นอาจารย์สอนให้ศิษย์น้องรุ่นต่อไป คนที่ดีใจมากที่สุดย่อมไม่พ้นหลิวซูเหยากับองค์หญิงหลิวหรูอวี้“ดีจังเลยมีเจ้าเป็นอาจารย์ พอถึงการสอบเจ้าต้องช่วยเราสองคนด้วยนะ” องค์หญิงน้อยจับมือของสหายแกว่งไปมา“ไม่ได้! เรื่องการสอบเป็นการทดสอบความรู้ข้าย่อมไม่ทำเรื่องผิดกฏอย่างเด็

หลิวหยุนจิงผงะไปเล็กน้อย “อาจารย์อิ่นท่านเกรงใจเกินไปแล้วเจ้าค่ะ” เด็กหญิงค้อมหัวลงให้เขาเช่นกันทางด้านเจ้าสำนักหลังจากเห็นการกระทำของคนทั้งคู่เจ้าตัวก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยส่วนเจ้าตัวเล็กเสี่ยวอันก็กระโดดเข้าเกาะขาพี่สาวของตนแน่นด้วยความดีใจ“พี่สาวเก่งที่ซู๊ด...” ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขานั้นเปื้อนไ

ไวเท่าความคิดหลังจากที่นางซื้อเครื่องเทศจากพ่อค้าแดนไกลได้เพียงสามวันจดหมายลายมือของนางก็ถูกส่งตรงถึงองค์หลิวเช่อที่ตอนนี้พระองค์ไม่ได้ปิดบังตัวตนกับนางอีกแล้ว“เรียนท่านอาจื่อถง ข้ามีกิจการมาเสนอให้กับท่านเจ้าค่ะ ซึ่งกิจการนี้จะทำให้เงินในท้องพระคลังของท่านถูกเติมเต็มอยู่ตลอดเวลา....” องค์หลิวเช่ออ

“เจ้าค่ะ”ภายในท้องพระโรงเซี่ยเหวินเฉียงซึ่งดำรงตำแหน่งเฉิงเซียงประจำแคว้นเองก็กำลังกราบทูลเรื่องนี้ต่อองค์ฮ่องเต้เช่นกันทว่าสิ่งที่ออกจากปากของเขานั้นกลับเต็มไปด้วยความใส่ไฟไม่มีประโยคใดเป็นเรื่องดีสำหรับตระกูลหลิวสักกระผีก“ฝ่าบาท การปล่อยเงินกู้นั้นผิดกฎหลักจริยธรรมของแคว้นเราเป็นอย่างยิ่ง หากพระ

“ยาโถวตัวเหม็นเจ้ายังมีอารมณ์มานั่งเล่นอีกหรือ เจ้าไม่รู้ข่าวหรืออย่างไรว่าในตอนนี้ไฟจะเผาเรือนอยู่แล้ว” คำพูดกับใบหน้าของเฉิงอีหลงดูสวนทางกันจนหลิวหยุนจิงอดเหลือกตามองบนไม่ได้“ท่านปู่ หากท่านจะมาบอกข้าถึงเรื่องที่คนของใต้เท้าซางเจอหลักฐานเท็จก็ปล่อยเขาไปเถอะเจ้าค่ะ ไม่แน่ว่าพอเขากลับมาเมืองหลวงอาจ