All Chapters of ฉันนี่แหละนักเลงขนมหวาน "ฟันน้ำนม" แห่งพระนครยุค 2500: Chapter 151 - Chapter 160

"ดิฉันซึ่งไปอยู่ก่อนหน้าหล่อน...ก็เกิดความหวังดีเพราะเห็นว่าเป็นคนไทยด้วยกัน...แต่ไม่ทราบว่าเหตุใดเธอถึงได้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับดิฉัน...บางทีดิฉันก็คิดว่าเธออาจจะอิจฉาที่ดิฉันชาติตระกูลและฝีมือดีกว่าหล่อนก็ได้กระมั้งคะ" ซึ่งคำพูดนี้ของเธอได้ทำให้พนักงานแทบอยากจะเข้าไปไล่หล่อนออกจากร้าน (กล

"แต่...หากเธอทำไม่ได้...ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก...เพราะนั่นก็พิสูจน์แล้วว่าเธอมันก็แค่พวกดีแต่ราคาคุย" และหลังจากที่หล่อนพูดจบ...คุณหญิงวลัยก็สะบัดหน้าแล้วก้าวขึ้นรถไปทันที...ทิ้งให้ชาลิสายืนตัวแข็งทื่ออยู่บนทางเท้าเพียงลำพัง บัดนี้...ชาลิสาได้ถูกต้อนให้จนมุมลงแล้ว...และไม่

'ดี!...ในเมื่อหล่อนอยากจะเล่นเกมนี้...ฉันก็จะเล่นด้วย...' เธอคิดในใจ '...พี่สาวตานี...รบกวนอีกครั้งได้ไหมจ๊ะ...ช่วยไปบอกเพื่อนของพี่ที่วังพรหมพิริยะที...ว่าให้จับตาดูคนรับใช้ของชาลิสาไว้ให้ดี...ส่วนที่ร้านเลอ บัว เบลอ...เราจะเตรียมของขวัญต้อนรับขโมยเอาไว้ให้เอง' บัดนี้...เกมได้เปลี่ยนไปแ

เธอบรรจงผสมแป้งกับไข่แดงด้วยพายไม้อย่างใจเย็น ก่อนจะนำพิมพ์ทองเหลืองไปอังบนเตาถ่านที่ไฟลุกแดงสม่ำเสมอ...หญิงสาวไม่ได้มองนาฬิกา...แต่ใช้สัญชาตญาณในการรับรู้ถึงอุณหภูมิที่พอเหมาะ ในขณะที่ทางด้านทีมของชาลิสา...บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความตึงเครีดและเก้ ๆ กัง ๆ เนื่องจากเมื่อหล่อนเห็นปลากริมหย

ส่วนท่านชายวิศรุต...เขาเองก็ได้แสดงสีหน้าผิดหวังออกมาอย่างไม่ปิดบัง...เนื่องจากเขาเป็นคนที่หลงชื่อคำพูดของหล่อนทุกอย่าง...ทุกประโยคนั่นเอง...และดูเหมือนว่าตอนนี้เขาได้กลายเป็นตัวตลกของแขกเหล่านี้เสียแล้วจากการกระทำของตัวเอง แต่ก่อนที่ท่านชายจะปลีกตัวออกไป...ประโยคต่อมาของปลากริมก็ได้เป็น