All Chapters of วันไนท์ฯมายบอส: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าวันต่อมาญาณิดาก็มาทำงานตามปกติพอเธอมาถึงโต๊ะทำงานก็ต้องแปลกใจที่เห็นกาแฟแก้วหนึ่งวางอยู่พร้อมกับโน้ตเล็กๆ ที่แปะอยู่ด้านข้างๆ“ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีตั้งใจทำงานนะ” หญิงสาวรีบเก็บโน้ตซ่อนเพราะกลัวว่าคนอื่นจะเห็น เธอรู้ดีว่าคนที่ทำแบบนี้ก็คือธันวา แต่ก็นับว่าโชคดีที่คนอื่นไม่ทันสังเกตเห็นโน้ตที่แปะอยู่ข้างแก้วกาแฟ“เอ๊ะ! เมื่อกี้เราก็มาจากโรงอาหารของโรงแรมพร้อมกันแล้ว ดรีมไปเอากาแฟมาจากไหนนะ” กิตติถามรุ่นน้องเพราะจำได้ว่าตลอดระยะเวลาที่เดินมาหญิงสาวไม่ได้ถือแก้วกาแฟเลย“นั่นสิพี่ก็ไม่เห็นนะ หรือว่ามีคนแอบซื้อมาให้” จารุวัตรพูดขึ้นอีกคนเพราะเขากับรุ่นน้องทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องอาหารพร้อมๆ กัน“ดูดีๆ นะดรีมเขาแอบใส่ยาพิษมาหรือเปล่า” กิตติพูดติดตลกก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานของตนเอง“พี่ว่าต้องมีหนุ่มจากแผนกวิศวะบางคนแอบชอบน้องสาวของเราแน่ ก็เลยเอากาแฟมาวางไว้ให้” จารุวัตรตั้งข้อสังเกต“นั่นสิ ฝั่งโน้นมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นเลยแต่ละคนก็หน้าตาดีทั้งนั้นโดยเฉพาะหัวหน้าวิศวกรที่ชื่อธันวา ดรีมว่าไงสนใจบ้างหรือเปล่า”“ไม่ค่ะพี่หนึ่งดรีมตั้งใจมาทำงานนะคะไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลย”“พี่คิดว่าดร

เวลาผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์แล้วสำหรับการมาทำงานที่ดานังวันนี้สภาพอากาศดูจะไม่อำนวยเท่าไหร่ เมฆครึ้มปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าตั้งแต่เช้า และในที่สุดสายฝนก็โปรยปรายลงมาอย่างหนักในช่วงบ่าย ทำให้การทำงานที่ไซต์ก่อสร้างต้องหยุดชะงักลงชั่วคราวญาณิดาเลิกงานตามเวลาเธอสังเกตเห็นว่าธันวามีท่าทางแปลกไปตอนที่บังเอิญเจอกันที่หน้าห้องพักของเขา ชายหนุ่มมีสีหน้าซีดเซียวท่าทางการเดินก็ดูเหมือนคนที่กำลังจะหมดแรงเธอมองตามแผ่นหลังเขาด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก จนกระทั่งกลางดึกหญิงสาวก็ได้ยินเสียงดังโครมครามดังขึ้นมาจากห้องของธันวา เสียงนั้นทำให้ญาณิดาสะดุ้ง เธอรีบวิ่งไปที่หน้าห้องเขาด้วยความเป็นห่วง“คุณธันวา คุณธันวาคะ” เธอเคาะประตูรัวๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้องญาณิดาใจเสียก่อนที่หญิงสาวจะตัดสินใจวิ่งลงไปที่แผนกต้อนรับของโรงแรมทันที“ขอโทษนะคะ ขอคีย์การ์ดสำรองห้อง 305 หน่อยค่ะ พอดีเพื่อนร่วมงานพักอยู่ห้องนั้น แล้วฉันได้ยินเสียงโครมครามออกมาจากห้อง” ญาณิดาแจ้งพนักงานด้วยน้ำเสียงร้อนรน“ทางเราไม่สามารถให้คีย์การ์ดสำรองกับบุคคลอื่นได้ค่ะ เว้นแต่เจ้าของห้องจะอนุญาต” พนักงานตอบกลับมาตามระเบี

“วันหยุดสัปดาห์หน้าคุณจะกลับบ้านหรือเปล่าดรีม” จู่ๆ ธันวาก็ถามขึ้นระหว่างที่ทั้งสองนั่งทานอาหารเย็นด้วยกันที่ห้องพักของเขา“คิดว่าไม่ค่ะ คุณล่ะคะหยุดตั้งหลายวันจะกลับไหม”“ผมว่าจะไปเที่ยวฮานอยสักหน่อย คุณล่ะถ้าไม่กลับเมืองไทยจะไปเที่ยวกับผมไหมเผื่อจะได้แรงบันดาลใจในการทำงานนะ”“ฟังดูก็น่าสนใจดีเหมือนกันนะคะ แต่ฉันขอคิดดูก่อนก็แล้วกันค่ะ” ญาณิดาไม่ตอบตกลงในทันทีทั้งที่ตัวเองก็วางแผนไว้แล้วว่าจะไปเที่ยวที่นั่นถ้าหากมีเพื่อนร่วมทางไปอีกคนก็คงจะทำให้รู้สึกปลอดภัยและอาจจะสนุกมากขึ้นก็ได้“ถ้าเปลี่ยนใจหรือตกลงก็บอกผมนะ ผมจะได้จองโรงแรมให้”“ฉันคงไม่รบกวนคุณธันวามากขนาดนั้นหรอกค่ะ”“ไม่รบกวนเลย ผมเคยไปเป็นวิศวกรที่นั่นก็เลยพอมีส่วนลดของโรงแรมอยู่นิดหน่อย” เขารีบอธิบาย“ฟังดูน่าสนใจดีเหมือนกันนะคะ เอาไว้ฉันตัดสินใจดูก่อนแล้วค่อยบอกคุณอีกทีค่ะ”“ได้ครับ” ธันวาแอบอมยิ้มเพราะเมื่อช่วงหัวค่ำเขาเจอกับจารุวัตรหัวหน้างานของเธอและได้คุยกันจึงพอจะรู้ว่าวันหยุดยาวสี่วันที่จะมาถึงญาณิดาจะไม่กลับเมืองไทยและหญิงสาวยังวางแผนจะไปเที่ยวฮานอยซึ่งมันก็เข้าทางเขาอยู่พอดีเขาอยากมีโอกาสอยู่ใกล้กับเธอมากขึ้นและได

“ผมคิดถึงคุณมากเลยนะดรีม คิดถึงคืนนั้นของเรามาก คุณล่ะเคยคิดถึงมันบ้างไหม” ธันวากระซิบถามขณะฝ่ามือประคองใบหน้าแล้วจ้องเธออย่างรอคอยคำตอบญาณิดามองลึกลงไปในแววตาของเขาก่อนจะพยักหน้าเพราะเธอเองก็คิดถึงสัมผัสร้อนและบทรักที่เขามอบให้ในคืนนั้นไม่ต่างจากธันวาเลยสักนิด“คุณเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ผมไม่เคยนอนกับใครแล้วมีความสุขเท่าคุณมาก่อนเลยนะดรีม คืนนี้ผมสัญญาจะเป็นอีกคืนที่เราสองคนมีความสุขไปด้วยกัน” พูดจบเขาก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานก่อนจะรีบชุดนอนของตัวเองออก แล้วเอื้อมหยิบถุงยางอนามัยที่ซื้อมาเตรียมไว้ เมื่อหลายวันแล้วรีบสวมลงบนท่อนเอ็นที่มันกำลังจะระเบิดออก“มันจะไม่เจ็บใช่ไหมธันวา”เธอถามอย่างไม่แน่ใจเพราะยังจำได้ดีถึงครั้งแรกของตนเองได้แม้จะเมามากก็ตาม“มันจะเจ็บแต่มันจะไม่เท่าคืนแรก ผมขอโทษที่ทำให้ครั้งแรกของคุณต้องเจ็บ ผมไม่รู้เลยไม่ได้เตรียมคุณให้พร้อมแต่ผมคิดว่าคืนนี้คุณน่าจะพร้อมสำหรับผมแล้วนะ” เขากระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วมอบจูบให้เธออีกครั้ง ก่อนจะผละออกแล้วขบเม้มลำคอระหงมือใหญ่จับท่อนเอ็นร้อนลากขึ้นลงกลางกลีบกุหลาบกดเน้นบนเกสรกระตุ้นให้น้ำหวานไหลรินออกมาทีละนิด“อ่ะ....ธันวา”“ไม

ระยะเวลาสามเดือนที่อยู่ในเมืองดานังผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทีมมัณฑนากรทำงานของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วจากนี้ก็เหลือแค่การมาตรวจความเรียบร้อยซึ่งหน้าที่นั้นจารุวัตรหัวหน้าทีมจะเป็นคนจัดการ ส่วนญาณิดาและกิตติไม่ต้องมาที่นี่อีกแล้ว ขณะที่ธันวายังคงอยู่ต่อที่นี่เพราะงานของเขายังไม่เสร็จเรียบร้อยญาณิดารู้สึกใจหายที่จะต้องห่างจากเขา แม้จะตกลงคบกันแล้วเธอหญิงสาวก็ยังกังวลว่าถ้าห่างกันแล้วความสัมพันธ์จะไม่เหมือนเดิมแต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเดินทางมาถึงสนามบินแล้วเห็นธันวามารออยู่ก่อน“อ้าว...คุณธันวา จะกลับเมืองไทยด้วยเหรอครับ” จารุวัตรถามชายหนุ่มหัวหน้าวิศวกรที่คุ้นเคยกันดีเพราะทำงานร่วมกันมานานถึงสามเดือน“ครับคุณหนึ่ง ตั้งแต่มาก็ยังไม่ได้กลับเมืองไทยเลย ช่วงนี้งานไม่ค่อยเร่งเท่าไหร่ก็เลยว่าจะกลับไปเมืองไทยสักหน่อย คุณหนึ่งล่ะครับครั้งนี้จะอยู่เมืองไทยนานหรือเปล่า”“ก็คงไม่นาน งานตกแต่งมันเป็นอะไรที่จุกจิกมากผมอาจจะต้องบินมาแต่ไม่จำเป็นต้องอยู่ตลอดเพราะแบบต่างๆ ก็เรียบร้อยแล้ว”ธันวาคุยกับจารุวัตรจนกระทั่งถึงเวลาขึ้นเครื่องนับว่าโชคดีมากที่ที่นั่งของเขากับเธอติดกันและมันอยู่ด้านหลังของจะรุ่นพี