All Chapters of วันไนท์ฯมายบอส: Chapter 21 - Chapter 30

“ตรงเวลาเชียวนะแยม” ญาณิดาพูดหลังจากเปิดประตูให้เพื่อนรักเข้ามานั่งในห้องรับแขก“ก็ฉันอยากรู้นี่”“เอาของฝากไปก่อนนะ” ญาณิดาชี้ไปที่ถึงของฝากบนโต๊ะเล็กๆ“โอ้โห...ทำไมมันเยอะจังล่ะ”“เยอะที่ไหนล่ะ นี่ยังมีอีกหลายอย่างเลยที่ฉันไม่ได้ซื้อตามรีวิว”“ขอบใจมากนะ แต่ของฝากแค่นี้แลกกับความอยากรู้ของฉันไม่ได้หรอกนะดรีม แกเล่ามาเลยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”“ก็คนที่ฉันเคยเล่าให้แกฟังไงว่าเขาเป็นหัวหน้าทีมวิศวกรแล้วตอนที่เขาไม่สบายฉันก็ไปช่วยดูแล”“ฉันเห็นหน้าไม่ชัด แต่พอจะมองออกว่าเขาหล่อมากๆ เลยนะเขาทำงานที่บริษัทใหญ่เหรอ”“อือ คุณธันวาเขาทำงานที่บริษัทใหญ่”“มีรูปไหม ฉันอยากเห็นหน้าเขาชัดๆ จังเลย”“มีสิ” แล้วญาณิดาก็หยิบโทรศัพท์ของตนเองให้เพื่อนดูในนั้นมีรูปถ่ายของเธอกับธันวาครั้งที่ทั้งสองไปเที่ยวเมืองฮานอยด้วยกัน“แฟนแกนี่ทั้งหล่อทั้งหุ่นดี แกแน่ใจนะว่าเขายังไม่มีแฟน”“ตอนแรกก็ไม่แน่ใจหรอกแต่ตอนนี้แน่ใจแล้ว”“อะไรทำให้แกแน่ใจล่ะ แกไม่เคยรู้จักเขาตอนอยู่เมืองไทยนะ ที่ฉันพูดไม่ได้อิจฉานะดรีมแต่ฉันเป็นห่วงกลัวแกจะโดนหลอก”“ตอนแรกฉันก็คิดแบบแกนั่นแหละแยมว่าเขาจะหลอกฉันหรือเปล่าเพราะไปอยู่ที่โน่นก็

“ที่รัก คุณจะทำให้ผมคลั่งแล้วนะ”ธันวาพูดเสียงแหบพร่าแล้วก้มลงจูบไปบนแผ่นหลังขาวเนียน ขบเม้มเบาๆ อย่างอดใจไม่ไหวก่อนจะจับท่อนเอ็นร้อนกดเข้าหาตามที่หญิงสาวร้องขอ“อ่า...ทั้งแน่นทั้งตอด”ธันวาครางแหบพร่าเมื่อสอดประสานอย่างลึกซึ้งเขาก็สวนสะโพกเขาออกอย่างไม่มีหยุดพัก ยิ่งเธอตอดรัดแรงเขาก็กระแทกเข้าลึก หญิงสาวเกร็งสะท้านจนยืนแทบไม่อยู่ เสียงเนื้อกระทบกันดังประสานกับเสียงครางกระเส่า เสียงหวานที่ออกมาจากปากคนรักมันกระตุ้นให้เขาโหมกระหน่ำท่อนเอ็นเข้าหาอย่างไม่มีออมแรง“อื้อ......แรงอีกนิด....ใกล้แล้ว”“รอผมนะดรีม รัดแรงแบบนั้น อ่าห์...ดรีมจ๋า.....”“ธันวาขา......เสียวไม่ไหว......มันลึก...ดรีมเสียว.....อื้อ.....”ญาณิดาสั่นสะท้านเมื่อเขากระแทกเสยย้ำติดๆ ขณะที่ธันวาก็ครางต่ำอย่างสุขสม ท่อนเอ็นกระตุกรับจังหวะตอดรัดจากช่องทางรักอย่างยาวนานจนหญิงสาวรู้สึกอุ่นไปทั่วร่องรัก เธอรู้สึกว่าครั้งนี้ธันวากระตุกนานกว่าครั้งไหนและดีใจที่ทำให้เขามีความสุขธันวานิ่งค้างอยู่นานก่อนจะดึงท่อนเอ็นออกแล้วจับคนรักให้ยืนหันหน้าเขาหาเพื่อจูบหวานล้ำเป็นรางวัลสำหรับความสุขที่เธอมอบให้“ผมรักดรีมนะครับ”“ดรีมก็รักคุณค่ะ

ใบหน้าสวยซีดเผือดเมื่อเห็นชื่อและตำแหน่งของธันวาในนามบัตรที่เขาให้ไว้“เชื่อพี่แล้วใช่ไหมว่าเขาเป็นรองประธานจริงๆ”“มันเป็นไปได้เหรอคะ แสดงว่าที่ผ่านมาเขาโกหกดรีมมาตลอดใช่ไหม”“พี่ว่าไม่นะ ถ้าเขาจะโกหกแล้วเขาจะให้นามบัตรดรีมทำไมล่ะ ที่เขาไม่พูดก็เพราะคิดว่าดรีมจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว”“นั่นสิคะ เป็นดรีมเองที่ไม่ดูให้ดีก่อน เขาคงคิดว่าที่ดรีมยอมเป็นแฟนกับเขาเพราะเขาเป็นผู้บริหาร ตอนนี้ดรีมเริ่มไม่มั่นใจแล้วล่ะค่ะว่าที่ดรีมได้เข้ามาในบริษัทใหญ่และได้ไปทำงานที่เวียดนามเป็นเพราะความสามารถของดรีมจริงๆ หรือเป็นเพราะความช่วยเหลือของคุณธันวา” หญิงสาวรู้สึกแย่กับตัวเองมากเมื่อคิดว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะความช่วยเหลือของธันวา“ไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ อย่าคิดมากเรื่องนี้เลยคุณธันวาเขาเป็นคนเอาผลงานของดรีมมาให้หัวหน้าแผนกของเรา โดยที่เขาไม่ได้บอกว่าเป็นงานของใคร จากนั้นหัวหน้าเราก็เป็นคนคัดเลือกซึ่งคนที่ได้รับคัดเลือกก็อย่างที่ดรีมรู้นั่นแหละ มีพี่หนึ่ง เต่าแล้วก็ดรีม พี่เองก็เคยเห็นผลงานออกแบบของดรีมนะ ผลงานของพนักงานจากบริษัทในเครือถูกนำมาเสนอและคัดเลือกอีกที เรื่องนี้ไม่เกี่ยวว่าดรีมเป็นใครพี่ยืนยันได

เมื่อคุยกับเพื่อนจนสบายใจแล้วญาณิดาก็ขับรถคันเล็กของตัวเองกลับมายังคอนโดมิเนียมของธันวา หญิงสาวคิดไม่ตกกับสถานการณ์ของตนเองในตอนนี้ ถ้าเธอเข้าไปถามหัวหน้าแผนกว่าทำไมถึงให้เธอไปทำงานที่เวียดนามก็กลัวว่าหัวหน้าแผนกจะสงสัยถึงความสัมพันธ์ของเธอกับธันวา แต่จะถามธันวาเรื่องนี้ก็ยังไม่อยากรบกวนเขาเธอเดินออกจากลิฟต์อย่างเหม่อลอยจนกระทั่งมาถึงห้องพักของธันวา หญิงสาวกดรหัสปลดล็อกก่อนจะเปิดประตูเข้าไปและตกใจเมื่อเห็นว่าไฟในห้องสว่างอีกทั้งเครื่องปรับอากาศก็ยังทำงานอยู่ ญาณิดาคิดว่าตัวเองเปิดทิ้งไว้แต่เช้า แต่ความสงสัยก็หายไป เมื่อเห็นธันวาเดินออกมาจากห้องนอน“ธันวา....” เธอตกใจมากที่เห็นเขายืนอยู่ตรงหน้า หญิงสาววางกระเป๋าสะพายแล้ววิ่งเข้าไปกอดเขาด้วยความคิดถึง ธันวาอ้าแขนโอบรัดแน่นด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน“คิดถึงจังทำไมวันนี้กลับดึกล่ะทำโอทีเหรอครับ” เขาดันเธอออกและประคองใบหน้าไว้ก่อนจะจูบบนหน้าผากเบาๆ แล้วพาเธอมานั่งบนโซฟากลางห้องรับแขก“เปล่าค่ะดรีมกลับไปเอาของที่คอนโดมาค่ะ แล้วคุณมาได้ยังไงทำไมไม่บอกดรีมก่อนคะ”“ก็อยากมาเซอร์ไพรส์ดรีม” เขากอดเธอไว้ราวกับว่าเธอจะหายไปไหน“ยังเจ็บแผลอยู่เลยแล้

ญาณิดาลงมาที่ลานจอดรถเมื่อเห็นรถของธันวาก็รีบเดินตรงเข้าไปหาและเปิดประตูเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะมีคนอื่นเห็นเนื่องจากชายหนุ่มจอดรถในช่องจอดรถของผู้บริหาร“รอนานไหมคะธันวา”“ไม่นานเลย ดรีมเป็นคนที่ตรงต่อเวลามาก เราไปกันเลยนะเย็นวันศุกร์แบบนี้รถน่าจะติด พอเราไปถึงบ้านก็คงจะถึงเวลาอาหารค่ำของคุณย่าพอดี” เมื่อญาณิดาคาดเข็มขัดแล้วธันวาก็ขับรถออกมาจากบริษัท“วันนี้คุณเป็นยังไงบ้างคะธันวา ปวดแผลไหม”“วันนี้ปกติดีครับไม่ปวดแผลไม่เป็นไข้เลย ผมว่าเพราะดรีมดูแลผมอย่างดี คอยเตือนผมให้ทานยาแน่เลยถึงได้หายไวแบบนี้”“ทำเป็นพูดไปค่ะรอดูคืนนี้ก่อนว่าคุณจะมีใครอีกหรือเปล่า”“แต่ผมว่าไม่แล้วนะ แล้วคุณล่ะวันนี้เป็นยังไงบ้างทำงานเหนื่อยหรือเปล่า”“วันนี้ดรีมเพิ่งเริ่มออกแบบโปรเจ็กต์ใหม่ค่ะ งานยังไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ คุณรู้ไหมเมื่อเช้าดรีมคุยกับใคร” หญิงสาวชวนเขาคุยระหว่างนั่งรถไปบ้านคุณย่าของเขา “ใช่พี่ชายของผมหรือเปล่า”“เปล่าหรอกค่ะ ตั้งแต่ดรีมเข้ามาทำงานที่นี่ยังไม่เจอท่านประธานเลย แต่ก็ดีเหมือนกันนะคะถ้าดรีมเจอก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงพี่ชายคุณยังไม่รู้ใช่ไหมว่าดรีมคบกับคุณ”“เขารู้นะว่าผมมีแฟ