All Chapters of ซาตานร้ายพ่ายเมียเด็ก: Chapter 21 - Chapter 30

อัลเฟรโด้กอดเธอไว้แน่นให้ท่อนเอ็นพ่นน้ำรักออกมาจนหมด ก่อนจะดึงตัวตนออกแล้วลงมานอนข้างๆ ภรรยาสาวที่ลมหายใจของเธอยังคงหอบเหนื่อยอย่างหนัก“เมลิน คืนนี้เธอร้อนแรงมากนะฉันชอบที่เธอเป็นแบบนี้”“หนูก็ขอบ” หญิงสาวกอดเขาไว้อย่างประจบ หัวใจของเธอเต้นแรงที่เขาบอกว่าชอบแม้จะรู้ว่ามีเป็นเพียงแค่เรื่องบนเตียงแต่ก็ยังดีกว่าเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“แล้วอยากให้ทำต่อไหมล่ะ ชดเชยกับหลายคืนที่ผ่านมา”“คุณทำให้หนูมีความสุขมาก”“เธอกำลังจะบอกฉันว่าอยากให้ฉันเอาเธอต่อได้ใช่ไหมล่ะ” อัลเฟรโด้ถามแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาเกลี่ยไรผมทัดหูแล้วจูบเบาๆ บนหน้าผากเมลินญาน์อายจนหน้าแดงเขารู้ทันความคิดของเธอ หญิงสาวพยักหน้าแล้วยิ้มอัลเฟรโด้จูบหญิงสาวอย่างดูดดื่มก่อนจะจับให้เธอตะแคงหันหลังให้ตัวเองแล้วจับขาข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นเล็กน้อยสอดความแข็งร้อนเข้าไปยังร่องรักอย่างช้าๆ“อื้อ....”“แบบนี้ล่ะดีหรือเปล่า”เขากระซิบข้างหูแล้วส่งท่อนเอ็นร้อนเข้าจนลึกสุดโคน ก่อนจะขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆ ขณะที่มืออีกข้างก็บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม ริมฝีปากร้อนจูบบนไหลมน ไล่ตามซอกคอแล้วจูบดูดดื่มอีกครั้ง ทุกจังหวะที่ขยับเข้าออกท่อนเอ็นร้อนก็

หญิงสาวคุยกับเพื่อนจนถึงช่วงบ่ายก็กลับออกมา เธอแวะซื้อของที่ตลาดสดก่อนจะกลับมายังคอนโดมิเนียมและจัดการกับกระเป๋าจนเรียบร้อยจากนั้นเมลินญาน์ก็ลงมือทำอาหารเย็นไว้รออัลเฟรโด้ และคิดว่าหลังจากเขาทานอาหารค่ำแล้วเธอจะถามชายหนุ่มเรื่องผู้หญิงที่เขาเจอที่สนามบินเพราะคิดว่าเก็บความสงสัยไว้นานแบบนี้มันไม่ดีกับตัวเธอเลยแต่ความคิดนั้นก็ต้องเปลี่ยนไปเมื่ออัลเฟรโด้กลับมาในเวลาเกือบจะหนึ่งทุ่มด้วยท่าทางที่ดูเครียดและเหนื่อยกว่าที่เคยเห็น“เหนื่อยมากไหมคะ” หญิงสาวเดินเข้ามารับกระเป๋าเอกสาร ก่อนจะหยิบน้ำเย็นมาเสิร์ฟให้“เหนื่อยเอาการอยู่ คิดว่าประชุมแป๊บเดียวก็จะเสร็จแต่นี่ลากยาวตั้งแต่บ่ายเลยเธอล่ะเป็นยังไงบ้างไปหาเพื่อนมาแล้วใช่ไหม”“ใช่ค่ะหนูไปหาเพื่อนมาแล้วขากลับก็เลยแวะซื้อของสดมาทำกับข้าวคุณหิวหรือยังจะอาบน้ำก่อนหรือจะกินข้าวเลยคะ”“ขออาบน้ำก่อนก็แล้วกันเธอหิวหรือยังล่ะเมลิน”“หนูยังไม่หิวหรอกค่ะ”อัลเฟรโด้หายเข้าไปในห้องน้ำพักใหญ่ก่อนจะกลับออกมาด้วยสีหน้าที่สดชื่นขึ้นแต่ก็ยังดูเหนื่อยมากอยู่ดี“น่ากินจังเลยทำเองหมดเลยเหรอ”“ค่ะหนูทำเองคุณพอจะกินได้ไหม”“กินได้สิ ต้มจืดปลาหมึกยัดไส้นี่ของโปรดฉ

คำถามของเมลินญาน์ทำให้อัลเฟรโด้นิ่งเพราะเขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าตนเองรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่“ฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันรักเธอหรือเปล่าแต่ยอมรับว่ามีความสุขที่มีเธออยู่ใกล้ๆ ได้นอนกอดกันทุกวัน”“คุณอัลเฟรดไม่ต้องบอกก็ได้ว่าคุณรักหรือเปล่าแค่ไม่รังเกียจหนูก็พอแล้วค่ะ”“น้อยใจอีกแล้วใช่ไหม”“หนูพูดจริงๆ ค่ะไม่รักก็ไม่ว่าขอแค่อย่าเกลียดหนู”“เธอน่ารักช่างอ้อนแบบนี้ใครที่ไหนจะเกลียดลงล่ะ นอกจากเรื่องอันนาแล้วเธอมีอะไรจะถามฉันอีกไหม”“ไม่มีแล้วค่ะ คุณโกรธไหมที่หนูหึงคุณ”“ไม่โกรธหรอกแต่ไม่อยากให้เก็บทุกอย่างมาคิดคนเดียวแบบนี้อีกต่อไปมีอะไรก็รีบถามฉันนะอย่าคิดเองเออเองมันจะปวดหัว ดูสิตีนกาจะขึ้นแล้ว”“หนูมีตีนกาที่ไหนกันคะหนูเพิ่งอายุ 18 เองนะ”“ฉันรู้ว่าเมียฉันน่ะยังเด็กมาก”“แล้วคุณชอบเด็กแบบหนูไหม”“ฉันคิดว่าชอบนะ”“ได้ยินแบบนี้ชื่นใจจังเลยค่ะ”“เรื่องเรียนล่ะตัดสินใจได้หรือยังว่าจะเลือกเรียนที่ไหน”“หนูตัดสินใจแล้วว่าจะเรียนมหาวิทยาลัยxxxค่ะ อยู่ใกล้ที่นี่มากจะได้สะดวกในการไปเรียนนั่งรถไฟฟ้าไม่กี่สถานีเองค่ะ”“ช่วงที่ยังขับรถไม่เป็นฉันจะขับรถไปรับไปส่งนะ ถ้าขับรถเป็นแล้วก็ให้ขับรถไปเองฉันว่า

ตอนนี้เมลินญาน์และอัลเฟรโด้แต่งงานกันได้เกือบจะหนึ่งปีแล้ว ทั้งสองใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข หญิงสาวไปเรียนตอนเช้าโดยมีสามีขับรถไปส่งแล้วตอนเย็นเขาก็มารับแม้เธอจะขับรถเองและอัลเฟรโด้ซื้อรถยนต์คันเล็กให้แล้วก็ตามหญิงสาวจึงได้แต่ขับรถมาหาคุณยายราตรีที่บ้าน ซึ่งตอนนี้บ้านของคุณยายราตรีก็ดูจะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป เนื่องจากคุณยายราศรีน้องสาวของคุณยายราตรีย้ายครอบครัวมาอยู่กับคุณยายที่นี่เพราะมีปัญหาบางอย่างคุณยายราศรีมีลูกหลายคนแต่คนที่มาอยู่กับคุณยายที่นี่ชื่อน้าปรางทิพย์และตอนนี้น้าปรางทิพย์ก็ทำหน้าที่เก็บเงินในตลาดแทนผู้ช่วยคนเก่าของคุณยายที่เพิ่งลาออกไป ส่วนเมลินญาน์ไม่ได้ทำหน้าที่นั้นแล้วแต่คุณยายมอบหมายให้เธอรับหน้าที่ดูแลตึกห้าคูหาซึ่งอีกเพียงหนึ่งปีมันก็จะเป็นสิทธิ์ของเธอโดยชอบธรรมแม้คุณยายจะมีน้องสาวมาอยู่ด้วยแต่อัลเฟรโด้ก็ยังพาเมลินญาน์มาทานข้าวที่บ้านกับท่านอยู่บ่อยๆเย็นนี้หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จแล้วคุณยายก็เรียกอัลเฟรโด้เข้าไปคุยตามลำพังในห้องนั่งเล่น เมลินญาน์ก็นั่งคุยกับคุณยายราศรีและน้าปรางทิพย์อยู่ที่ห้องรับแขก“ยายมีเรื่องจะถามอัลเฟรดหน่อยนะลูก” สีหน้าของคุณยายดูเป็น

หลังจากคุยธุระเสร็จแล้วอัลเฟรโด้ก็ออกมาจากบ้านหลังนั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ในสมองคิดวนเวียนเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมา จนกระทั่งเสียงเคาะกระจกดังขึ้นและประตูรถข้างคนขับเปิดออก“สวัสดีค่ะ รอหนูนานไหม” เสียงสดใสทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์ความคิด”“ไม่นานหรอก”“คุณอัลเฟรดเป็นอะไรหรือเปล่าคะทำไมน่าดูเครียดจัง งานยุ่งเหรอหญิงสาวถามเขาด้วยความเป็นห่วงที่ผ่านมาอัลเฟรโด้ก็จะมีสีหน้าเคร่งเครียดอยู่แล้วแต่วันนี้มันดูต่างไปจากเดิม“มีปัญหาเรื่องงานนิดหน่อย” อัลเฟรโด้ปฏิเสธไปก่อนเพราะยังไม่รู้จะเริ่มต้นคุยกับเมลินญาน์ยังไง“เล่าให้หนูฟังได้ไหมคะ หนูอาจจะช่วยคุณแก้ปัญหาไม่ได้แต่ก็อยากจะเป็นผู้ฟังที่ดีค่ะ” หญิงสาวหันมายิ้มสดใส“เอาไว้เรากลับไปคุยกันที่บ้านก็ได้ หิวหรือยัง”“ยังคะ เย็นนี้หนูว่าหนูจะทำสเต๊กค่ะ คุณอยากกินไหม”“เธอทำอะไรให้ฉันกิน ฉันก็กินได้ทั้งนั้นแหละ”เมื่อกลับมาถึงคอนโดมิเนียมเมลินญาน์ก็รีบเปลี่ยนชุดจากนั้นก็ไปทำสเต๊กให้กับอัลเฟรโด้ ส่วนเขาก็หายเข้าไปในห้องทำงานเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเธอก็ไปเคาะประตูเรียกเขาออกมาทาน“อร่อยไหมคะ”“อร่อยดีอร่อยนะรสชาติเหมือนร้านดังๆ เลย เธอทำกับข้าวเก่งขึ้นทุ