All Chapters of ซาตานร้ายพ่ายเมียเด็ก: Chapter 1 - Chapter 10

หลังสอบวิชาสุดท้ายเสร็จเมลินญาน์และเพื่อนนักเรียนชั้น ปวช.3 ก็พากันไปกินหมูกระทะที่อยู่ข้างโรงเรียนเพื่อเป็นการฉลองสอบเสร็จหลังจากนั้นบางคนก็มีโอกาสได้เรียนต่อระดับ ปวส. บางคนก็ไปต่อมหาวิทยาลัยส่วนตัวเธอนั้นวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะต่อระดับปวส. อีกสองปีแล้วค่อยหางานทำ“แกจะกลับบ้านยังไงเมลินให้ฉันไปส่งไหม” ศศิภาพื่อนสนิทเอ่ยถามขณะที่ทุกคนกำลังแยกย้ายกันกลับบ้าน“ไม่เป็นไรบ้านแกกับฉันมันคนละทางฉันนั่งรถเมล์กลับง่ายกว่า นั่นไงรถเมล์มาพอดีเลยฉันไปก่อนนะ” เมลินญาน์โบกมือให้เพื่อนก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นรถเมล์ปกติแล้วเธอจะขี่จักรยานยนต์มาเรียนแต่วันนี้รถเกิดสตาร์ทไม่ติดเลยต้องส่งซ่อมทำให้ต้องใช้บริการรถเมล์แทนเมื่อรถเมล์จอดเมลินญาน์ก็เดินเข้าซอยไปอีกประมาณห้าร้อยเมตรก็ถึงบ้านหลังเล็กที่เธออาศัยอยู่กับวารีแม่เลี้ยงและลูกชายของ ส่วนครรชิตผู้เป็นบิดาของเธอนั้นเสียชีวิตไปตั้งแต่เธออยู่ชั้น ปวช.1ท่านทิ้งสมบัติเป็นบ้านหลังนี้และตึกแถวห้าคูหาไว้ให้เธอได้เก็บค่าเช่าเป็นค่าใช้จ่ายในการเรียนและใช้ในชีวิตประจำวันแต่คนที่รับผิดชอบหน้าที่นี้ก็เป็นแม่เลี้ยงของเธอส่วนเธอก็ได้แค่เงินค่าขนมรายเดือนเพียงเท่านั้น

เสียงดังกุกกักดังตั้งแต่เช้าแต่เมลินญาน์ก็ไม่ได้สนใจเพราะเธอรู้ว่าตอนนี้แม่เลี้ยงของเธอกับลูกชายคงกำลังย้ายของออก บ้านของเธอไม่มีข้าวของมีค่าอะไร ถ้าหากสองคนนั้นอยากจะเอาไปก็คงเอาไปได้แค่ทีวีเครื่องเก่าที่ตั้งอยู่กลางห้องรับแขกเท่านั้นหญิงสาวหยิบหูฟังมาใส่จากนั้นเปิดเพลงโปรดและนอนต่อวันนี้เธอมีนัดกับคุณยายราตรีให้ไปที่บ้านในเวลาสิบนาฬิกาและตอนนี้มันเพิ่งจะหกโมงเช้า เมลินญาน์จึงไม่รีบร้อนเท่าไหร่เมื่อเสียงทางด้านนอกเงียบลงในเวลาแปดโมงเช้าเมลินญาน์ก็เดินออกมาจากห้องนอน หญิงสาวทำความสะอาดคร่าวๆ ก่อนจะรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินไปทานข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอย ก่อนจะเดินไปยังบ้านของคุณยายราตรีเมลินญาน์กดออดแล้วเสียงจากอินเตอร์คอมที่อยู่ตรงประตูบอกให้เธอเปิดประตูเล็กด้านข้างเข้ามาได้เลยเมื่อเดินเข้ามาก็เห็นคุณยายราตรีกับเด็กรับใช้นั่งอยู่บริเวณห้องรับแขก“สวัสดีค่ะคุณยาย คุณยายคะวันนี้เราจะไปตลาดเลยไหมคะ” หญิงสาวถามอย่างกระตือรือร้น“วันนี้ยังไม่ถึงกำหนดหรอก แต่ยายอยากให้หนูมาเรียนรู้งานก่อนว่าแต่ละตลาดต้องเก็บเงินวันไหน ยังไงบ้าง เราเข้าไปในห้องทำงานกันเถอะ เดี๋ยวยายจะอธิบายทั้งหม

หลังจากทานอาหารเย็นกับคุณยายแล้วอัลเฟรโด้ก็นั่งคุยกับคุณยายต่อที่ห้องรับแขก แต่เขาไม่ได้คุยกับท่านเรื่องการแต่งงานหรือมีครอบครัวเพราะรู้ว่าการปฏิเสธก็มีแต่จะทำให้ท่านเสียใจ“คุณยายครับเรื่องตึกที่ยายให้ผมไปสืบหาเจ้าของเมื่อวานได้เรื่องแล้วนะครับ”“ได้เรื่องว่ายังไงเหรอ ตกลงเจ้าของเป็นใครกัน” เธอตื่นเต้นและรอคอยคำตอบด้วยสายตาเป็นประกาย“เดิมทีตึกนั้นเป็นของครอบครัวอมรภิรมณ์ครับแต่ทางครอบครัวยกให้กับลูกสาวที่ชื่อทับทิมครับ จากนั้นก็ตกมาเป็นของลูกสาวคุณทับทิมแต่เธอเสียชีวิตไปครับ ตึกนั้นก็เลยตกเป็นของสามีของเธอ” อัลเฟรโด้เล่าไปตามที่คนของเขาไปสิบมา“นั่นใช่ตึกของเธอจริงๆ สินะทับทิม” คุณยายราตรีพูดเบาๆ เมื่อนึกไปถึงเรื่องราวในอดีตทุกครั้งที่เดินผ่านตึกเพื่อนรักของคุณยายราตรีมักจะพูดอยู่เสมอว่าตึกนั้นเป็นของบิดาของเธอ แต่ตอนนั้นคุณยายราตรีไม่ได้สนใจอะไรและก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ“คุณยายรู้จักเจ้าของเดิมเหรอครับ”“ตอนแรกยายก็ไม่แน่ใจเพราะเวลามันผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่จากที่อัลเฟรดบอกมาตึกหลังนั้นก็คงเป็นของเพื่อนรักของยาย แต่เธอเสียไปหลายปีแล้วยายกับเธอก็ไม่ได้ข่าวคราวครอบครัวของเธออีก

ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้นเสียงรถยนต์ก็ดังขึ้นหน้าบ้านจากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาด้านใน เมลินญาน์ที่นั่งก้มหน้านวดให้คุณยายอยู่ก็เงยหน้าขึ้นแล้วก็ต้องตกใจเพราะผู้ชายเพราะคนที่เดินเข้ามาก็คือผู้ชายที่ขับรถเกือบจะชนเธอเมื่อหลายวันก่อน“อ้าวคุณ....”“นี่เธอ....”“มาได้สักทีนะ มานั่งก่อนสิเดี๋ยวยายจะแนะนำให้รู้จักกัน เคยเจอกันแล้วใช่ไหม”“ค่ะคุณยาย เขาเป็นใครเหรอคะ”“เขาชื่ออัลเฟรดเป็นหลานของยาย”“สวัสดีค่ะคุณอัลเฟรดหนูชื่อเมลินค่ะเป็นผู้ช่วยของคุณยาย” หญิงสาวแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มสดใส“อือ สวัสดี”“หนูเคยได้ยินคุณยายพูดถึงหลานชายแต่ไม่รู้ว่าเขาเป็นลูกครึ่ง” หญิงสาวสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็อมยิ้มเพราะหลานชายของคุณยายราตรีทั้งหล่อทั้งหุ่นดีกว่าที่เธอคิดไว้“หลานของยายเป็นลูกครึ่งเยอรมันจ้ะ”“อ๋อ....”“คุณยายครับวันนี้คุณยายไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่า”“ยายไม่เป็นอะไรหรอกมากหรอก ก็แค่อ่อนเพลียตามประสาคนแก่ แล้วใครโทรบอกล่ะหมออำนาจหรือเปล่า”“น้าประนอมครับ”“อ้อ อย่างนี้นี่เอง” คุณยายโล่งใจเพราะเธอยังไม่อยากให้หมออำนาจบอก เธออยากจะวางแผนให้รอบคอบอีกนิดก่อนจะบอกเรื่องนี้และพูดถึงเรื

เมลินญาน์กลับมาที่บ้านของตนเองด้วยท่าทางเครียดหนักกับข้อเสนอที่คุณยายราตรีเสนอให้ หญิงสาวไม่รู้จะปรึกษาเรื่องนี้กับใครเพราะมันฟังดูเป็นเรื่องใหญ่มาก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองแล้วก็วางลงทำซ้ำเดิมอยู่หลายครั้งก่อนจะตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาศศิภาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอ“ว่าไงเมลินทำงานสนุกไหม” ศศิภาทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็สนุกดีนะ ฉันได้เจออะไรใหม่ๆ ตลอดแล้วแกล่ะขิงเป็นยังไงบ้างละ”“ช่วงนี้อยู่แต่บ้านเบื่อมาก ตื่นเช้าก็ต้องมาช่วยแม่ขายของ ฉันอยากมีอิสระเหมือนแกบ้างจังเลย”“มีอิสระแต่มันก็ต้องแลกมาด้วยการรับผิดชอบตัวเองนะขิง ฉันว่าการมีครอบครัวนั่นแหละดีที่สุด”“อือ ฉันจะพยายามมองแบบนั้นนะ ตอนนี้แกเป็นยังไงบ้างเรื่องบ้านไปถึงไหนแล้ว แกจะได้อยู่ที่นั่นต่อไหม ถ้าอยู่ต่อไม่ได้มาอยู่กับฉันก่อนก็ได้นะ”“ไม่เป็นไรหรอกฉันพอมีทางออกอยู่ที่โทรหาแกวันนี้ก็อยากจะปรึกษาแกบางเรื่อง”แล้วเมลินญาน์ก็เล่าเรื่องข้อเสนอของคุณยายราตรีให้ศศิภาฟังอย่างละเอียด“แกคิดว่าจะเอายังไงล่ะเมลิน แกจะรับข้อเสนอไหม”“ถ้าเป็นแกละขิงแกจะทำเอายังไง”“ถ้าฉันเป็นแกฉันจะรีบรับข้อเสนอทันทีเลย บ้านของแกที่ติดจำนองอยู่มันก็ห