All Chapters of วิศวะพลาดรักเมียจำยอม: Chapter 21 - Chapter 30

“เราไปหาอะไรกินกันดีไหมคะ” นับดาวไม่รู้จะปลอบโยนคนที่ทำหน้าเคร่งขรึมอย่างไร เพราะเมื่อกี้เขาก็ได้เผลอทำตัวน่าอายต่อหน้าเธอไปแล้ว คงจะรู้สึกเสียฟอร์ม“อืม”นับดาวเดินนำไต้ฝุ่นไปที่ร้านขายของกินเล่น และเธอก็เลือกสั่งพอปคอร์นและขนมสายไหม โดยที่ชายหนุ่มยืนรออยู่ห่างๆ“สายไหมค่ะ กินของหวานๆ จะได้อารมณ์ดี” นับดาวยื่นขนมที่ว่าให้กับเขาไต้ฝุ่นยื่นมือออกไปรับไม่พูดไม่จาแล้วก็นำมากัดเข้าปาก ด้วยความหวานของน้ำตาลก็ทำให้คิ้วที่ขมวดเข้าหากันเมื่อครู่คลายตัวออกได้“กินด้วยกันสิ” เขายื่นขนมสายไหมไปตรงหน้านับดาวช้อนสายตาขึ้นมองคลี่ยิ้มเล็กน้อย ถึงจะเป็นไม้เดียวกันแต่สายไหมก็ถูกทำให้เป็นก้อนใหญ่ กินคนละฝั่งคงจะไม่เป็นไร คิดได้ดังนั้นเธอก็โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้แล้วอ้าปากงับ เป็นจังหวะเดียวกันกับหนุ่มรุ่นพี่ที่ก็กำลังก้มลงมากินสายไหมเช่นเดียวกันคนทั้งสองจ้องเข้าไปในดวงตาของกันและกันในระยะใกล้ พวงแก้มของนับดาวก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ และด้วยความเขินเธอจึงรีบเอนตัวตรงหันหน้าไปอีกด้านแล้วกลั้นยิ้มเอาไว้ไต้ฝุ่นกระตุกยิ้มชอบใจ นับดาวเป็นคนที่มีผิวขาวและเวลาที่เขินก็จะเห็นสีเลือดฝาดบนใบหน้าได้ชัดเจน“กลับก

นับดาวลุกขึ้นยืนอยู่กับที่เผยรอยยิ้มกว้างน้ำตาคลอออกมาด้วยความดีใจกับเซอร์ไพร์สที่ได้รับ เธอไม่คิดว่าหนุ่มรุ่นพี่จะทำอะไรแบบนี้ให้เธอเลยด้วยซ้ำ“สุขสันต์วันเกิดนะนับดาว” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มละมุนทันทีที่เขาได้ยินเธอรับสายและพูดคุยกับพ่อแม่ เขาก็ได้โทรหาพี่ชายเพื่อให้ช่วยจองสวนหลังร้านแห่งนี้เอาไว้ทั้งหมด แม้ว่าร้านจะปิดไปแล้ว แต่ด้วยความที่พี่ชายเป็นเพื่อนกับเจ้าของร้าน เขาจึงอยู่ต่อได้นานเท่าไรก็ได้“ขอบคุณนะคะพี่ไต้ฝุ่น” เธอขอบคุณพร้อมกับช้อนสายตาขึ้นมองดวงตาคู่คมที่มองลงมา“ไม่อธิษฐานเหรอ” เขาถามนับดาวเพราะเห็นพวกผู้หญิงเวลาจะเป่าเทียนวันเกิดจะต้องหลับตาอธิษฐานก่อนทุกครั้งนับดาวระบายยิ้มกว้างออกมาอีกครั้งก่อนจะหลับตาลง และครั้งนี้ก็เหมือนเมื่อเช้าที่ได้รับเค้กจากเพื่อนสาว คือขอให้เธอและคนที่เธอรักมีความสุข จากนั้นก็ลืมตาขึ้นแล้วเป่าเทียนที่ปักอยู่บนเค้ก“อ้อ ฉันลืมเอามีดมา” ไต้ฝุ่นเอ่ยขึ้นพลางหันไปหยิบช้อนที่ยังไม่ได้ใช้ยื่นให้กับเจ้าของวันเกิด “กินก่อนสิ”“ค่ะ” นับดาวรับช้อนมาไว้ในมือก็ตักเค้กเข้าปาก“หืม… อร่อยมากเลยค่ะ” คำแรกที่ได้ชิมก็ทำให้แววตาของหญิงสาวเปล่งประก

ริมฝีปากหยักจู่โจมริมฝีปากอวบอิ่มของคนที่นั่งบนตัก นับดาวยกแขนขึ้นกอดรอบคอของชายหนุ่มเผยอปากเปิดรับเรียวลิ้นร้ายให้สอดแทรกเข้ามาด้านในโพลงปากได้ตามใจ ไต้ฝุ่นตวัดลิ้นหยอกล้อกับคนไร้ประสบการณ์จนเธอคล้อยตาเผลอตวัดลิ้นตอบอย่างไม่ประสีประสาชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก เลื่อนใบหน้าไปซุกไซ้ซอกคอขาว นับดาวเอียงคอให้เขาใช้ริมฝีปากจูบซับที่ซอกคอ ส่วนปลายจมูกก็คลอเคลียพ่นลมหายใจอุ่นร้อนปนกลิ่นแอลกอฮอล์เป่ารดต้นคอและใบหูจนเธอรู้สึกสยิวท่อนเอ็นที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงยีนราคาแพงขยายตัวเป็นลำใหญ่จนเขารู้สึกปวดหนึบ จึงตัดสินใจอุ้มหญิงสาวที่นั่งบนตักขึ้นในท่าเจ้าหญิงพาเธอเดินตรงเข้าไปในห้องนอนแล้ววางลงบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะถอดเสื้อของตนเองปล่อยลงสู่พื้น แล้วขึ้นไปนอนทาบทับอยู่บนร่างของคนบนเตียงที่สวมใส่ชุดนอนกระโปรงยาวมือหนาลูบตั้งแต่ปลายเท้าไล่ขึ้นบนจนไปถึงต้นขา แล้วดึงรั้งชุดนอนของเธอขึ้นไปกองอยู่บนเนินอก ส่งมือหนาบีบเคล้นสองเต้าอวบผ่านเสื้อชั้นในใบหน้าหล่อก้มลงไปกดหอมก้อนซาลาเปาที่ล้นออกมานอกบรา มืออีกข้างก็เลื่อนเข้าไปใต้แผ่นหลังเพื่อทำการปลดตะขอ แล้วเลื่อนมือมาด้านหน้าสัมผัสกับก้อนกลมลูกใหญ่เต็มไ

นับดาวที่กำลังช่วยผู้เป็นแม่ทำกับข้าวอยู่ในครัวก็ได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ดังอยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนขาสั้น เธอรู้ว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นใครจึงไม่ได้กดรับสาย“ไม่รับเหรอ” ผู้เป็นแม่เองก็ได้ยินเสียงสั่นของการโทรเข้ามาอยู่หลายครั้ง แต่ลูกสาวก็ยังช่วยทำกับข้าวไม่ได้ให้ความสนใจ“คะ” นับดาวขานรับเป็นเชิงคำถาม“โทรศัพท์น่ะ ไม่รับเหรอ”“อะ อ๋อ เพื่อนน่าจะโทรมาน่ะค่ะ เอาไว้กินข้าวเสร็จแล้วค่อยโทรกลับ” นับดาวจำต้องโกหกผู้เป็นแม่พอทำกับข้าวเสร็จและตักไปวางที่โต๊ะอาหารเรียบร้อย สามคนพ่อแม่ลูกก็นั่งกินข้าวด้วยกันวันนี้ทั้งวันนับดาวไปช่วยแม่ของเธอเฝ้าร้านชานมไข่มุก ตอนนี้ที่เชียงใหม่มีแฟรนไชส์ของครอบครัวอยู่สามสี่สาขา ถึงแม้จะมีลูกจ้างคอยทำหน้าที่ขายอยู่หน้าร้าน แต่ผู้เป็นแม่จะต้องวนไปดูแลเองทุกร้านอยู่ดี รอมีกำไรเพิ่มขึ้นมาอีกหน่อยค่อยเริ่มขยายสาขาไปยังจังหวัดใกล้เคียงหลังจากที่กินมื้อเย็นและทำการล้างจานชามเสร็จแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องเพื่อไปอาบน้ำนับดาวเข้าไปนั่งพิงหัวเตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไปหาเพื่อนสาว(ว่าไงจ๊ะเพื่อนรัก)“คิดถึงแกจัง”(คนมีความรักนี่ปากหวานจังเลยนะ)นับดาวถึงกั

ใกล้จะถึงวันเปิดเทอมนับดาวที่หลบไปพักใจอยู่เชียงใหม่เกือบเดือนก็กลับมาถึงกรุงเทพฯ โดยที่มีเพื่อนรักอย่างของขวัญมารอรับที่สนามบิน“คิดถึงแกจังเลย” ของขวัญเดินตรงเข้าไปหาแล้วสวมกอดเพื่อนรักที่ถือกระเป๋าล้อลากเดินออกมา“เวอร์ละ โทรคุยกันแทบจะทุกวันทำมาเป็นคิดถึง”“ก็มันไม่เหมือนกันนี่ ไม่ได้เจอหน้ากันเกือบเดือนแกดูผอมลงนะ” ที่คุยกันไว้ว่าอยากจะไปเที่ยวที่เชียงใหม่ ของขวัญก็ไม่ได้ไปเลยได้แต่โทรคุยกัน“ผอมลงงั้นเหรอ ก็ไม่นะ” นับดาวเอ่ยพลางก้มลงมองรูปร่างของตัวเองไปด้วยขณะที่ทั้งคู่พากันไปขึ้นรถ“ก็ตัวแกเองจะไปสังเกตเห็นอะไรล่ะ ว่าแต่จะให้ฉันไปส่งที่คอนโดเลยไหม”พอได้ยินคำว่าคอนโดนับดาวก็มีอาการกระอักกระอ่วนขึ้นมาทันที เพราะเธอไม่อยากกลับไปเหยียบที่นั่นอีก“ฉันว่าจะหาหอใหม่ แกไปช่วยฉันดูหน่อยสิ”“อ้าว ทำไมล่ะ หรือว่าแกมีปัญหากับพี่ไต้ฝุ่น”“เปล่า จะมีปัญหาได้ยังไงล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” ใบหน้าของนับดาวฉายแววเศร้าลงทันทีที่เอ่ยถึงชื่อของหนุ่มรุ่นพี่“หมายความว่ายังไง ก็ไหนเขาให้สร้อยมาแล้วไม่ใช่เหรอ” ของขวัญเริ่มสงสัย หนุ่มวิศวะให้เกียร์ก็เหมือนให้ใจไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเพื่อนเธอถึงได้ดูเศร้