Semua Bab วิศวะพลาดรักเมียจำยอม: Bab 11 - Bab 20

กิจวัตรของนับดาวในทุกๆ วันก็ไม่มีอะไรมาก ตื่นเช้ามาก็ทำอาหารและกินข้าวก่อนไปเรียน เรียนเสร็จก็เข้าไปทำความสะอาดเพนท์เฮาส์ของหนุ่มรุ่นพี่เหมือนเดิม“ฉันทำเสร็จแล้ว ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ” นับดาวบอกกับเจ้าของห้อง เธอได้ปัดฝุ่นตามชั้นวางของ กวาดพื้นกับถูพื้นเรียบร้อยแล้ว จะได้มีเวลาไปเดินเล่นตลาดนัดหลังมหาวิทยาลัย“ยังกลับไม่ได้” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับมุมปากที่กระตุกยิ้ม“ทำไมคะ” เธอทำเสร็จแล้วทำไมยังกลับไม่ได้ จะหาเรื่องแกล้งอะไรเธออีก“ซักผ้าให้ฉันด้วย อ้อ ซักมือด้วยนะ เสื้อผ้าฉันซื้อมาแพง เอาไปปั่นเครื่องเดี๋ยวเนื้อผ้าจะเสียหมด”“ไม่มากเกินไปหน่อยเหรอคะ ปกติพี่ส่งซักไม่ใช่เหรอ”“ตอนนี้ไม่อยากส่งแล้ว เปลืองเงิน” เสียเงินให้เธอปีละล้าน ไหนจะให้เงินไปใช้อีกเดือนละหมื่น แค่ให้ทำความสะอาดบ้านมันยังไม่คุ้มเลยนับดาวกัดฟันกรอดพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วแสยะยิ้มเล็กน้อย แล้วไอ้คำว่าเปลืองเงิน คนอย่างเขาเคยคิดถึงเรื่องนี้ด้วยหรือ ใครมองก็รู้ว่าเขาหาเรื่องแกล้งเธอชัดๆ“ไหนล่ะเสื้อผ้าที่จะให้ซัก”“อยู่บนห้อง” ว่าแล้วเจ้าของห้องก็ลุกเดินนำไปที่ชั้นบน เพื่อพานับดาวเดินเข้าไปในห้องนอนและเปิดเ

นับดาวตื่นขึ้นมาด้วยหน้าตาที่ไม่ค่อยสดชื่นเพราะเมื่อคืนกว่าจะข่มตานอนลงได้ก็ปาไปเกือบตีหนึ่ง และวันนี้ก็ยังมีเรียนตลอดทั้งวัน“สรุปเมื่อคืนแกเป็นอะไร” พอเจอหน้าเพื่อนที่โทรมาบ่นว่าป่วยเมื่อคืนของขวัญก็ถือโอกาสซักถามทันที“เปล่า คงแปลกที่แหละ มันเหงาๆ เลยโทรคุยกับแกไง” นับดาวแสร้งตอบเพื่อน จะให้บอกว่าเสียจูบแรกไปก็ไม่กล้า“หาหนุ่มๆ คุยสักคนสิ จะได้ไม่เหงา”“ไม่เอาอะ ยังไม่อยากมี” แม้ปากจะปฏิเสธ แต่ข้อเสนอแนะของเพื่อนก็ทำให้นับดาวเกิดอาการขัดเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก“เป็นอะไร จู่ ๆ ก็หน้าแดง”“แดงมากเลยเหรอ” นับดาวยกสองมือขึ้นทาบแก้ม“อื้ม”“เอ่อ ฉันรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบาย”“หาเวลาพักผ่อนบ้างนะแก”“ขอบใจแกมากนะที่เป็นห่วง”คุยกันได้ไม่นานอาจารย์ประจำวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์ก็ได้เข้าห้องมาพอดี ทั้งสองสาวพากันหันไปด้านหน้าเพื่อเริ่มเรียนกันหลังจากกินมื้อเที่ยงเสร็จและเริ่มเข้าเรียนในช่วงบ่าย นับดาวก็เริ่มรู้สึกคันมือและมีผื่นแดงเล็กๆ ผุดขึ้น ตอนแรกก็ไม่ได้คันมาก แต่พอผ่านไปสักชั่วโมงผื่นก็เริ่มเห่อขึ้นเต็มฝ่ามือและหลังมือ“มือแกเป็นอะไร ฉันเห็นแกเกามาตั้งนานแล้วนะ” ของขวั

วันนี้ไต้ฝุ่นขับรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์มา เขาหยิบหมวกกันน็อกกะจะมาสวมใส่ให้กับหญิงสาว แต่นับดาวกลับเอียงคอหลบราวกับไม่เต็มใจจะให้เขาทำให้“ขอใส่เองได้ไหมคะ”“อยู่นิ่งๆ” เขาส่งสายตามองไปที่มือของเธอที่ยังมีตุ่มน้ำสีใสและรอยแดงกระจายอยู่ทั่วมือทั้งสองข้าง แม้ว่ามันจะยุบลงบ้างแล้ว แต่ลดการสัมผัสกับสิ่งต่างๆ ให้น้อยลงจะทำให้หายได้ไวกว่าไต้ฝุ่นใส่หมวกกันน็อกให้นับดาวเสร็จ เขาก็ใส่ของตัวเองแล้วขึ้นไปควบบนรถมอเตอร์ไซค์สตาร์ตเครื่องรอ นับดาวก็เหยียบที่พักเท้าขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย หนุ่มรุ่นพี่ก็จับแขนของเธอเข้าไปกอดที่เอวของเขาแล้วหันมาเอ่ยกับเธอเหมือนค่ำวันนั้น“ระวังตก”นับดาวพยักหน้ารับก็กอดเอวของชายหนุ่มเผยรอยยิ้มหวานออกมาอยู่ด้านหลังของเขา ไต้ฝุ่นขับรถออกจากคอนโดมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัย และขับเข้าไปที่ลานจอดรถของตึกคณะบริหารธุรกิจที่นับดาวเรียนอยู่ และพอไปถึงนับดาวก็รีบลงจากรถ ไต้ฝุ่นเองก็รีบลงตามแล้วจัดการถอดหมวกกันน็อกออกให้กับเธอ“ไปเรียนก่อนนะคะ” นับดาวบอกกับคนที่มาส่ง ตอนนี้มีสายตาหลายคู่กำลังจ้องมาทางเธอ ใจมันรู้สึกตุ้มๆ ต่อมๆ คล้ายกับมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี“อือ เล

ไต้ฝุ่นกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เพนท์เฮาส์แล้วมุ่งหน้าไปตามนัดที่มีไว้กับเพื่อนร่วมสาขาที่ร้านเหล้าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย เพราะอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้าก็จะสอบปิดเทอมสองกันแล้วเลยพากันมาจัดหนักกันเสียหน่อย“ทำไมมึงมาช้าจังเลยวะ” กลัฟยกแขนขึ้นกอดคอเพื่อนพร้อมกับส่งแก้วเหล้าที่ชงใหม่ไปให้“ติดธุระ” เสียงทุ้มตอบสั้นๆ ก่อนจะรับแก้วน้ำเมามากระดกลงคอรวดเดียวจนหมดแก้ว เพราะกฎของพวกเขาคือใครมาช้าต้องดื่มรวดเดียวสามแก้ว“ติดธุระหรือติดเมีย”“เมียพ่องมึงดิ กูยังไม่มีเมีย” ไต้ฝุ่นด่ากลับพร้อมกับแก้ตัว เสร็จแล้วก็ยกแก้วที่สองต่อ“ไม่มีเมีย แต่เดี๋ยวนี้ก็ไม่เอาสาวเลยนะมึง”กลัฟเริ่มจับสังเกตได้ว่าหลังๆ มานี้ไต้ฝุ่นมักจะไม่ค่อยนัดสาวสวยมานั่งดื่มด้วย ต่างจากเมื่อก่อนถึงแม้ไม่ไปต่อกันที่เตียง อย่างน้อยก็ต้องมีมานั่งประดับโต๊ะ“พวกผู้หญิงแม่งน่ารำคาญว่ะ” พูดจบก็ต่อด้วยแก้วที่สามเป็นอันทำโทษตัวเองแล้วเสร็จ“มึงหมายถึงใครวะ น้องคนไหนทำให้มึงรำคาญ”กลัฟชักจะสงสัย ปกติสาวๆ ของเพื่อนแต่ละคนก็ว่านอนสอนง่าย ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ คอยตามใจไต้ฝุ่นอยู่ตลอด แล้วใครกันที่ทำให้รำคาญใจ“เปล่า” แม้จะปฏ

หลังจากกินข้าวเสร็จทั้งสองคนก็ออกจากห้องไปพร้อมกัน เพราะยังไงนับดาวก็ต้องไปทำความสะอาดที่เพนท์เฮาส์ของเขาอยู่ดีพอไปถึงเจ้าของห้องสุดหรูก็ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่บนห้อง แล้วลงมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมสไตล์ผู้ชายที่หอมละมุนและน่าหลงไหล ไม่รู้ว่าอาบมาเลยหรืออย่างไร เพราะแค่เดินลงบันไดก็ได้กลิ่นลอยเตะจมูกของคนที่กำลังกวาดพื้นอยู่ชั้นล่าง“ปกติวันหยุดไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเหรอ” ไต้ฝุ่นรอเวลาให้เธอกวาดพื้นเสร็จก็ถามขึ้น“ไม่ค่ะ นอกจากเพนท์เฮาส์ของพี่กับตลาดก็ไม่ได้ไปที่ไหน” จะให้เธอไปไหนได้ แม้แต่เวลาพักผ่อนเขาก็ได้ยึดไปหมดแล้ว“งั้นวันนี้ไปเที่ยวกันไหม”“ไปเที่ยว” นับดาวถามย้ำอย่างไม่เชื่อหู คนอย่างเขาเนี่ยนะจะชวนเธอไปเที่ยว แต่อีกใจมันก็อยากจะไปตามคำเชิญชวน“เที่ยวที่ไหนคะ”“ไปถึงก็จะรู้เอง” เขาเอ่ยจบก็ยื่นมือไปจับไม้ถูพื้นในมือของนับดาวเพื่อจะนำไปเก็บไว้ที่เดิม“จะทำอะไรคะ”“ไม่ต้องถูแล้ว” เขาจับข้อมือของหญิงสาวให้เดินออกจากห้อง นับดาวก็เดินตามเขาอย่างว่าง่ายทั้งสองคนพากันไปขึ้นรถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถ แล้วมุ่งหน้าไปยังสถานที่เที่ยวที่เธอก็ไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน“จะไม่บอกจริงๆ