All Chapters of วิศวะพลาดรักเมียจำยอม: Chapter 31 - Chapter 40

“ทำไมไปเข้าห้องน้ำนานจัง ท้องเสียเหรอ” ของขวัญถามเพื่อนที่บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็หายไปนานกว่ายี่สิบนาที“อื้ม แกกินเสร็จแล้วใช่ไหม เราขึ้นไปนั่งบนห้องกันเถอะ” นับดาวเอ่ยชวนเพื่อน เธอคิดว่าที่ที่ปลอดภัยที่สุดคงจะเป็นห้องเรียน เพราะไต้ฝุ่นคงไม่กล้าที่จะตามเข้าไปถึงข้างบนตึกอย่างแน่นอนทั้งสองคนเดินออกจากโรงอาหาร นับดาวก็เหลือบมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบคนที่มองหาก็รู้สึกโล่งใจ จึงเดินขึ้นตึกคณะไปไต้ฝุ่นที่ยอมถอดใจแค่ชั่วคราวเพราะนี่ก็ใกล้จะได้เวลาเรียนคาบบ่าย เขาจึงเดินไปหากลัฟที่นั่งอยู่ที่ห้องปฏิบัติการของคณะวิศวกรรมเครื่องกล“ไปหาน้องนับดาวมาล่ะสิ แล้วนี่มึงไม่คิดจะกินข้าวกินน้ำบ้างเลยหรือไง” กลัฟเอ่ยกับเพื่อนสนิทที่เอาแต่ตามตื้อสาวจนลืมเป็นห่วงสุขภาพของตัวเอง“กูไม่หิว” ไต้ฝุ่นนั่งลงที่เก้าอี้อย่างละเหี่ยใจ ไม่คิดว่าคนมาดมั่นไม่เคยง้อใคร วันนี้จะกลายเป็นคนที่ต้องถูกผู้หญิงหมางเมิน“มึงหัดดูสภาพตัวเองซะบ้าง หนวดเคราก็ไม่ได้โกน ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เย็นมาก็หาแดกแต่เหล้า แบบนี้สาวที่ไหนจะสนใจมึงวะ กูรู้ว่ามึงอยากง้อน้องนับดาว แต่มึงก็หัดเป็นห่วงตัวเองซะบ้าง” กลัฟพูดเตือนสติตั้งแต่โดนตัดขา

“เดี๋ยวฉัน เอ่อ เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ” เขาเริ่มเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกแทนตัวเองอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาต้องแสดงออกว่าพร้อมจะปรับปรุงตัวทุกอย่าง เป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อผู้หญิงในอ้อมกอด“ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้”“ไหนบอกว่าให้ทำอะไรก็ได้แบบคนรักเขาทำกันไง นะ ให้พี่ไปส่งนะนับดาว” ไต้ฝุ่นส่งเสียงอ้อนร้องขอความเห็นใจ“ก็ได้” เธอเอ่ยพลางถอนหายใจสุดท้ายก็ยอมใจอ่อนให้เขาได้มีโอกาสแก้ตัว แต่จะผ่านด่านจนทำให้เธอยอมรับรักและคบกับเขาได้หรือไม่ ก็ต้องรอดูพฤติกรรมกันอีกทีไต้ฝุ่นขับรถไปส่งนับดาวกลับอะพาร์ตเมนต์ และเขาก็ขอขึ้นไปส่งเธอข้างบนจะได้รู้ว่าพักอยู่ห้องไหน แต่นับดาวก็ไม่ยินยอม“กลับไปได้แล้วค่ะ” เธอให้มาส่งถึงที่พักก็ดีเท่าไรแล้ว อย่าได้คืบจะเอาศอก“ครับ” ไต้ฝุ่นขานรับด้วยใบหน้าเศร้า แค่นี้ก็แค่นี้“แล้วพรุ่งนี้ไปเรียนกี่โมง พี่จะได้มารับ”“ไม่ต้อง มหาวิทยาลัยอยู่แค่นี้เองไม่เห็นเหรอ” นับดาวพยักเพยิดมองไปทางรั้วของมหาวิทยาลัยที่ทั้งคู่เรียนอยู่ เดินไปแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึง ไม่จำเป็นต้องให้เขามารับ“งั้นพี่กลับก่อนนะ” ไต้ฝุ่นเอ่ยพลางยกมือขึ้นเป็นเชิงล่ำลา แต่หญิงสาวก็แค่พยักหน้ารับแล้วหันหลังเดินเข้าไปทัน

“ทำไมผมต้องเลิกจ้างพี่นับดาวด้วยล่ะครับ” เขาไม่ได้จะกวน แต่บอสแค่อยากรู้เหตุผลว่าทำไมต้องมาสั่งให้เขาทำแบบนั้น“กูจะคืนเงินค่าจ้างทั้งหมดให้ และจะให้เงินเพิ่มไปด้วย มึงก็ไปหาคนมาติวใหม่ซะ แต่ถ้าไม่ยอม มึงก็เลือกเอาว่าจะรับเงินหรือจะรับตีน”“หึ รับเงินไปเถอะไอ้น้อง เพื่อนพี่มันเอาจริงนะเว้ย” กลัฟแค่นหัวเราะเอ่ยกับหนุ่มรุ่นน้อง“ก็ได้ครับ”ไต้ฝุ่นจัดการโอนเงินคืนพร้อมกับให้เงินไปอีกสามพันเพื่อให้เลิกยุ่งกับนับดาว เด็กปีหนึ่งเมื่อได้รับเงินแล้วก็รีบวิ่งออกไปทันที ส่วนเขาก็เดินผิวปากกลับตึกคณะอย่างคนอารมณ์ดี“มึงนี่ถ้าจะเป็นเอามากนะ ไปขู่น้องมันแบบนั้นไม่กลัวมันไปฟ้องอาจารย์เหรอวะ”“ฟ้องก็ฟ้องดิจะกลัวอะไร กูยังไม่ได้ไปทำอะไรมันสักหน่อย” ไต้ฝุ่นไหวไหล่ใส่เพื่อนอย่างไม่ยี่หระ แค่โดนเขาลากไปด้านหลังตึกก็รู้แล้วว่าเด็กนั่นเป็นคนขี้ขลาด เขาก็แค่ข่มขู่ไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้คิดจะใช้กำลังหรอก“มึงนี่แม่งโคตรหวงเมียเลยว่ะ กูล่ะยอมใจเลยจริง ๆ” กลัฟถึงกับต้องยกนิ้วโป้งให้ หวงจนใครเข้าใกล้เป็นไม่ได้วันนี้ทั้งวันไต้ฝุ่นก็เข้าเรียนด้วยใบหน้าร่าเริงผิดปกติ และหลังเลิกเรียนเขาก็รีบไปตามหานับดาว และตอนที

วันนี้ของขวัญก็ได้กลับไปนอนที่คอนโดของตัวเองแล้ว ยอมรับว่าตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาไต้ฝุ่นทำให้เธอได้เห็นถึงความพยายามว่าเขาอยากง้อเธอมากแค่ไหน เขายอมทำทุกอย่างให้โดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ เธอคิดว่าเขาอาจจะเข้ากับเพื่อนรักของเธอไม่ได้เพราะเป็นคนถือตัวและพูดน้อยเวลาอยู่กับคนอื่น แต่เปล่าเลย สองคนนั้นเข้ากันได้ดีกว่าที่คิด และทุกๆ เย็นเขาก็มารอรับเธอกลับคอนโดไม่เว้นว่างเลยแม้แต่วันเดียว“พี่ช่วยถือกระเป๋านะ”“ค่ะ”ไต้ฝุ่นยื่นมือออกไปรับกระเป๋าแล้วนำไปสะพายไว้ที่แขนและเดินเคียงข้างกันไปขึ้นรถ พอไปถึงคอนโดนับดาวก็ขอกระเป๋าคืนเพื่อจะหยิบคีย์การ์ดไปเปิดประตู“ขอเข้าไปได้ไหม” ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงจะแทรกตัวเข้าไปแล้ว แต่เดี๋ยวนี้ต้องทำตัวดีหน่อยนับดาวยืนนิ่งราวกับกำลังชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก็ตอบกลับไป“ค่ะ”ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างพึงพอใจกับคำตอบที่ได้รับแล้วรีบเดินเข้าไปในห้อง วันนี้นับดาวดูมีน้ำเสียงที่อ่อนลง ทำให้เขาแอบเข้าข้างตัวเองว่าเธอคงยอมใจอ่อนแล้วนับดาวเอากระเป๋าวางไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟา แล้วเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาเทใส่แก้วยกขึ้นดื่ม ไต้ฝุ่นที่เดินตามหลังก็ถือวิสาสะกอดเธอจากทางด้านหลัง ส่วนคนที่โ

เช้าวันจันทร์ทั้งคู่พากันไปแวะกินโจ๊กที่หน้าปากทางเข้าคอนโดก่อนจะเดินทางไปเรียน พอลงจากรถไต้ฝุ่นก็รีบเดินเข้าไปหาหญิงสาวแล้วจับมือของเธออย่างเปิดเผยเพื่อเดินไปส่งถึงหน้าตึกคณะตลอดทางที่เดินไปด้วยกันก็มีสายตาหลายคู่จ้องมองมาทางพวกเขา ผู้หญิงบางกลุ่มก็พูดคุยกันราวกับเสียดายที่ชายหนุ่มมีแฟนแล้ว และบางส่วนก็รู้สึกยินดีที่ทั้งคู่คบกันสักที เพราะเห็นไต้ฝุ่นมาคอยเดินตามนับดาวอยู่นานและช่วงเย็นเขาก็มารับเธอที่หน้าตึกคณะเพื่อพาไปยังชมรมฟุตบอล นับดาวรู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่จู่ ๆ เขาก็พามาโดยที่ไม่ได้บอกกันไว้ล่วงหน้า“พากันจับมือมาแล้วโว้ย” เสียงของเสือดังขึ้นเป็นคนแรก“แม่งสวยว่ะ ถึงว่ามันจะเป็นจะตายตอนที่โดนเมียทิ้ง” แบดซ์เอ่ยปากชมเมียเพื่อน และพูดถึงคราวที่ไต้ฝุ่นเสียศูนย์เพราะเฮิร์ตหนัก“นี่น้องนับดาวเหรอวะ สวยกว่าที่คิดไว้เยอะเลย” โจหันไปถามเพื่อนๆ“ไอ้ไต้ฝุ่นมันคงไม่พาใครมาที่ชมรมแบบนี้หรอก ถ้าไม่ใช่น้องนับดาว” ภูเขาเอ่ยตบท้าย ก่อนที่คนที่ถูกเอ่ยถึงจะมายืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขา“มึงพาใครมาวะ” แม้ทุกคนจะเดาออกอยู่แล้ว แต่เสือก็แสร้งถามออกไปเพื่อให้ไต้ฝุ่นเป็นคนแนะนำเอง“นี่นับดาว เมียของกู